Θα περίμενε κανείς από μια κυβέρνηση με πρόσφατη και ισχυρή λαϊκή εντολή να είναι αποφασισμένη, τουλάχιστον στην αρχή της τετραετίας να πάρει μέτρα αντιμετώπισης χρόνιων παθογενειών χωρίς να φοβάται το πολιτικό κόστος. Αντίθετα βλέπουμε, ότι όπου υπάρχουν ισχυρά συμφέροντα με τα οποία για να κάνεις ουσιαστικές παρεμβάσεις πρέπει να συγκρουστείς, τα μέτρα που εξαγγέλλονται είναι όχι για να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα αλλά για να δείξουν πως δήθεν τα αντιμετωπίζουν, ρίχνοντας στάχτη στα μάτια της κοινής γνώμης. Χαρακτηριστικές περιπτώσεις; Ένα, τα μέτρα για την αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής των επαγγελματιών, όπου επαναφέρονται από το παράθυρο μπαγιάτικα τεκμήρια που «πάνε κι έρχονται» εδώ και τριάντα χρόνια και η φοροδιαφυγή καλά κρατεί. Και δεύτερο και πιο πρόσφατο, όπου για να μην συγκρουστούμε με τους μεγαλόσχημους συντηρητές ιδιωτικών στρατών αλητείας για πάσα χρήση, κλείνουμε τα γήπεδα όλης της Ελλάδας, για να αντιμετωπίσουμε μεταξύ άλλων τους χούλιγκανς της ….Λαμίας και των Ιωαννίνων!