Συνεχίζεται ο θόρυβος γύρω από το πρόγραμμα της Περιφέρειας για τη στήριξη των επιχειρήσεων που επλήγησαν οικονομικά από την πανδημία. Και ασφαλώς είναι δικαιολογημένη η πικρία όσων έμειναν έξω από την επιδότηση είτε για λίγα μόρια βαθμολογίας είτε για κάποια τυπική αστοχία την κατάθεση του φακέλου υποψηφιότητας. Όμως τις τελευταίες μέρες, και με αφορμή τη δημοσίευση ονομαστικού καταλόγου  όσων δικαιούνται την επιδότηση, ακούμε και γκρίνιες όχι γιατί κάποιοι δεν επιδοτήθηκαν αλλά γιατί επιδοτήθηκαν άλλοι. Με «επιχειρήματα» του είδους «τι ανάγκη έχει αυτός» ή «αυτός έχει λεφτά» ή «εγώ έχω παιδιά αυτός δεν έχει» και πάει λέγοντας. Όμως δυστυχώς, όταν η βαθμολογία σε ένα πρόγραμμα εξαρτάται από αριθμητικά κριτήρια, ασφαλώς και δημιουργούνται αδικίες και δεν μπορεί να εξεταστεί η κάθε περίπτωση μεμονωμένα. Και βέβαια, για να το ελαφρύνουμε, δεν έχουν βρεθεί ακόμα αντικειμενικά κριτήρια επιδότησης που να εξετάζουν τίνος ο …πεθερός έχει λεφτά στην άκρη ή ποιος πήρε μεγάλη προίκα όταν παντρεύτηκε!

Να ελπίζουμε παρά ταύτα;

Ότι η Περιφέρεια δεν έχει άλλα διαθέσιμα κονδύλια να ενισχύσει το πρόγραμμα επιδότησης, κατεβάζοντας έτσι τη βαθμολογική βάση επιλογής και αποκαθιστώντας αδικίες, ήταν εκ των προτέρων γνωστό. Αυτός ήταν και ο λόγος που ο Περιφερειάρχης στράφηκε στο κεντρικό κράτος ζητώντας πρόσθετη χρηματοδότηση. Ομολογούμε ότι ήμασταν επιφυλακτικοί για την τύχη του αιτήματος, όμως τις τελευταίες μέρες, διαπιστώνουμε την εμπλοκή και άλλων παραγόντων του τόπου και μια αυξημένη κινητικότητα στο θέμα που δημιουργεί ένα κλίμα συγκρατημένη αισιοδοξίας.  Μακάρι!