Όλο το πρωί της Τετάρτης γύρναγα, περιδιάβαινα κι έψαχνα στην αγορά της Μυτιλήνης. Όχι δεν κυριεύτηκα κι εγώ ξαφνικά, όπως όλος ο πλανήτης, απ’ τη μανία των pokemon, προσπαθώντας κάπου να ανακαλύψω τα περίεργα όντα. Απλά είχα κάποια δώρα για αλλαγή, αλλά και συγκεκριμένες αγοραστικές ανάγκες, που θέλησα να καλύψω με την ευκαιρία των εκπτώσεων.

Την ίδια σκέψη για ψώνια, όπως κι εγώ, είχαν πολλοί ακόμη ντόπιοι, αλλά κυρίως οι επισκέπτες ενός κυπριακού κρουαζιερόπλοιου που είχε δέσει στο λιμάνι μας. Με τη βοήθεια και του δροσερού αέρα αν και κατακαλόκαιρο, η βόλτα στην αγορά ήταν πραγματικά απολαυστική εμπειρία, η οποία θα ήταν ακόμη καλύτερη αν στο σύνολό τους οι επαγγελματίες συμπεριφέρονταν… επαγγελματικά, και κυρίως στους ξένους.

Θα πρέπει καταρχάς να ξεκαθαρίσω πως η συντριπτική πλειοψηφία των εμπόρων μας και των υπαλλήλων τους, ήταν κάτι παραπάνω από ευγενικοί και πρόθυμοι να εξυπηρετήσουν τους πελάτες τους, είτε τούς γνώριζαν, είτε τούς έβλεπαν για πρώτη φορά. Ίσως και για αυτό οι λιγοστές εξαιρέσεις κακότροπων και «αρπακτικών», αυτών δηλαδή που θέλουν σε μια μέρα να ρεφάρουν για όλο το χρόνο και στη συνέχεια να πλουτίσουν, να φάνταζαν πιότερο άσχημα απ’ ό,τι πραγματικά να ήταν.

Γιατί ομολογουμένως σε δυο τρεις περιπτώσεις, κρατήθηκα να μην ψέξω κάποιες κοπελίτσες και να μην τις βρίσω για την ανάρμοστη συμπεριφορά τους απέναντι στους Κύπριους, που κλήθηκαν να βοηθήσουν ώστε να ψωνίσουν. Και γεγονός παραμένει ότι όσοι συνάντησα, ψώνισαν πολλά είδη, χάλασαν χρήματα, και μάλιστα προέτρεπαν και τους φίλους τους να κάνουν το ίδιο.

«Έλα κόρη, να σου πω πού θα πάρεις τα αθλητικά παπούτσια που έψαχνες», φώναζε μεσήλικα κυρία σε συνταξιδιώτισσά της, καταμεσής στης Ερμού, διαλαλώντας γνωστή μάρκα αθλητικών και το όνομα αλλά και τη θέση του καταστήματος.

Ας έρθω όμως στο προκείμενο για τα κακώς κείμενα που επιβάλλεται να αλλάξουν. Το πρώτο περιστατικό λοιπόν που με έκανε να ταραχτώ, συνέβη αρκετά νωρίς. Υποθέτω μόλις που θα είχαν βγει οι τουρίστες απ’ το κρουαζιερόπλοιο, όταν μια κυρία σε άπταιστη κυπριακή διάλεκτο, εξηγούσε πως θα έχανε το πλοίο αν δεν εξυπηρετούνταν κατά προτεραιότητα.

Η υπάλληλος, πιθανά και ιδιοκτήτρια του καταστήματος, αντί κάποιας γενικόλογης νουθεσίας ότι δεν πρέπει να ανησυχεί, υπάρχει χρόνος κλπ., την πρόσβαλε αναιδέστατα απαντώντας της πως: «Κυρά μου όλοι τα ίδια λέτε, γι’ αυτό και θα περιμένεις τη σειρά σου, αλλιώς φύγε».

Και μπορεί η Κύπρια πελάτισσα όντως να υπερέβαλε, θέλοντας να υφαρπάξει τη σειρά των προηγούμενων (μετά από μια ώρα την εντόπισα σ’ άλλο κατάστημα να λέει ακριβώς τα ίδια περί της βιασύνης της να μη χάσει το πλοίο), αλλά αυτή που έχασε ήταν η αναιδής υπάλληλος - ιδιοκτήτρια, αφού το «πουλάκι» πέταξε σ’ άλλο διπλανό μαγαζί.

Πέρα απ’ τις περιπτώσεις κακότροπων ή και σνομπ υπαλλήλων (άκουσα ανορεξική δεσποινίδα με ύφος χιλίων καρδιναλίων να δηλώνει σε κύριο με προφανή λόγω κοιλιάς, αδυναμία στις μπύρες, ότι «δεν πρόκειται να βρείτε σορτς στο νούμερό σας σ’ όλο το νησί»), αυτό που κυριολεκτικά με έβγαλε εκτός εαυτού ήταν η προσπάθεια μιας καταστηματάρχη να κοροϊδέψει, για να μην πω να κλέψει, νεαρό Κύπριο, ιδιαίτερα μελαμψό, που έψαχνε δώρο για τη σύντροφό του.

Πήρε λοιπόν ο περί ου ο λόγος πελάτης ένα είδος από ένα ράφι πάνω απ’ το οποίο υπήρχε εκπτωτική ταμπέλα για μείωση 50%. Φτάνοντας όμως η ώρα για να πληρώσει, η ταμίας λίγο πολύ τον έβγαλε τρελό, υποστηρίζοντας πως η επιλογή του έγινε απ’ τα προϊόντα με έκπτωση 20%.

Παρότι παρενέβη για να τον υποστηρίξω, λέγοντας πως όντως τον είδα από πού το πήρε, η ταμίας συνεχίζοντας το ίδιο τροπάρι, μάς έβγαλε και τους δυο τρελούς («αποκλείεται, κάποιος θα το έβαλε σε λάθος ράφι») και με περισσή υποκρισία δήλωσε ότι λυπάται, αλλά δεν μπορεί να κάνει μεγαλύτερη έκπτωση στο συγκεκριμένο είδος.

Έτσι ο νεαρός το πλήρωσε όσο τού ζήτησαν και έφυγε μάλλον κι ευχαριστημένος. Προσωπικά ορκίστηκα να μην ξαναπατήσω σ’ αυτό το κατάστημα.

Χρόνια τώρα λέμε πως το νησί χρειάζεται καλό τουρισμό, όπως αυτόν απ’ τα κρουαζιερόπλοια. Αυτό που μοιάζει όμως, περισσότερο όλων να έχει ανάγκη, είναι μαθήματα καλών τρόπων σε ορισμένους -ευτυχώς λίγους- ανεπίδεκτους savoir vivre κι υγιούς εμπορικού πνεύματος, που χαλάνε την κατά τα άλλα άψογη εικόνα.