Πιέζομαι εδώ και δυο μέρες για να μην αρχίσω μεγαλοφώνως όπου βρεθώ κι όπου σταθώ, να τα βάζω, χρησιμοποιώντας ό,τι το χειρότερο διαθέτει το λεξιλόγιό μου, με τον υπουργό Εθνικής Άμυνας και τις γνωστές δηλώσεις του στη Σύρο, περί αντισυνταγματικότητας της άρσης των μειωμένων συντελεστών ΦΠΑ στα νησιά. Ναι, διαφώνησε πριν αλέκτωρ λαλήσει τρις, με αυτά που ο ίδιος είχε ψηφίσει. Έστω και με βαριά καρδιά, όπως διατεινόταν.

Όχι όμως, δεν φταίει αυτός, που κάνει όπως νομίζει καλύτερα τη δουλειά του, δεσμευόμενος και ξε-δεσμευόμενος ξανά και ξανά για μια σειρά ζητημάτων περί της νησιωτικότητας.

Φταίμε και εμείς, ή καλύτερα όλοι όσοι απ’ τους νησιώτες δεν κατάφεραν να πείσουν τους συμπολίτες τους χρόνια τώρα, για τα οφέλη που είχε η εφαρμογή του μέτρου του ειδικού καθεστώτος ΦΠΑ στα νησιά, κι έτσι ενωμένοι τώρα όλοι μαζί να διαδηλώνουμε κατά της επικείμενης κατάργησής του.

Ή για να το θέσω πιο απλά, αν οι ντόπιοι επαγγελματίες λειτουργούσαν συστηματικά υπέρ της διάχυσης του όποιου οφέλους απ’ το ΦΠΑ στο σύνολο και της πελατείας τους, κι ουχί μοναχά της τσέπης τους, επικαλούμενοι ως συνήθως το αυξημένο μεταφορικό κόστος, τότε ο κάτοικος της Μυτιλήνης, της Καλλονής, ακόμη και του πιο απομακρυσμένου χωριού των νησιών, θα ήταν συνειδητοποιημένος και θα φώναζε για τη διατήρησή του.

Ενώ τώρα, μείνουν - δεν μείνουν οι μειωμένοι συντελεστές, είναι το ίδιο και το αυτό, για να μην πω και χειρότερα, λόγω της αυταπάτης που έχουμε ως τάχατες ωφελημένοι.  

Καταρχάς, στα είδη σούπερ μάρκετ, εδώ και χρόνια, όλες οι αλυσίδες έχουν ακριβώς τις ίδιες τιμές, ανεξαρτήτως ΦΠΑ και μεταφορικών, σ’ όλα τους τα υποκαταστήματα ανά τη χώρα, επειδή η έδρα τους είναι στην Αθήνα, οπότε γι’ αυτές τις αγορές δεν τίθεται θέμα. Αντίστοιχα για μια σειρά άλλων προϊόντων, λόγω ανταγωνισμού, είναι σύνηθες το φαινόμενο η πρωτεύουσα να πουλά φτηνότερα απ’ ό,τι η Λέσβος. Ούτε καν στις ίδιες τιμές.

Ας δώσω όμως ένα πρόσφατο παράδειγμα της στενομυαλιάς που διακατέχει κάποιους ντόπιους επαγγελματίες, που το μόνο το οποίο τους ενδιαφέρει είναι το υπερβολικό κέρδος. Λίγο μετά το Πάσχα, κι ενώ θυμίζω στη Λέσβο ο υψηλός συντελεστής ΦΠΑ είναι 16% και στην Αθήνα αντίστοιχα 23%, αγόρασα δώρο για μια φίλη που γιόρταζε, ένα ζευγάρι ανατομικές παντόφλες, γνωστής φίρμας. Είχαν 57 ευρώ, αλλά σαν καλή πελάτισσα κέρδισα σκόντο δύο ευρώ και τις πήρα 55.

Παρότι ακριβές, καλογνώμησα και την προηγούμενη βδομάδα αποφάσισα να κάνω το ίδιο καλό δώρο και στα πόδια μου. Βαριόμουν όμως να κατέβω στην αγορά και αναζήτησα το προϊόν στο διαδίκτυο. Ε λοιπόν, έπεσα απ’ τα σύννεφα. Πάνω από δέκα διαφορετικά σημεία πώλησης στην Αθήνα, αλλά και στην Πάτρα και σε κάποιες άλλες περιοχές, διέθεταν την ίδια παντόφλα, της ίδια φίρμας, φετινό σχέδιο εννοείται, προς 36 ευρώ. Άλλωστε πόσα να δώσει κανείς για μια παντόφλα, σκέφτηκα έστω και με καθυστέρηση. 

Μαζί με τα έξοδα μεταφοράς, τα οποία θα γλίτωνα για αγορές άνω των 50 ευρώ, ή αν είχα αγοράσει και τα δυο ζευγάρια από εκεί, αλλά και με το τέλος αντικαταβολής (προσπαθώ να μη δίνω διαδικτυακά κάρτα και να πληρώνω μετρητά), οι παντόφλες ήρθαν στην πόρτα μου μέσα σε δυο μέρες με κούριερ, έναντι 41,90 ευρώ.

Και σημειωτέον σε συσκευασία δώρου, όχι στη νάιλον τσάντα που μου ‘δωσαν στην πρώτη μου αγορά, στη Μυτιλήνη. Ή αλλιώς, για τα δυο ζευγάρια στη Μυτιλήνη, θα πλήρωνα 110 ευρώ και μέσω ηλεκτρονικής αγοράς θα έδινα 75. Θα κέρδιζα παρά ένα ευρώ ένα τρίτο ζευγάρι!!!

Για να είμαι δίκαιη και να μην τα ισοπεδώνω όλα, υπάρχουν και επαγγελματίες ευσυνείδητοι, που προσπαθούν να κινούνται σε λογικά πλαίσια κέρδους και εδώ στο νησί μας.

Υπάρχει κατάστημα που τσεκαρισμένα εδώ και χρόνια, πουλά μάρκα εισαγομένων υποδημάτων, όσο να τα αγόραζες και απ’ το εργοστάσιο παραγωγής τους στη Γερμανία. Και για αυτό διατηρεί και τους πελάτες του. Για κάποιους άλλους όμως, μπαίνεις σε πειρασμό να μην αρχίσεις δημόσια να τους βρίζεις και απλά περιορίζεσαι στη διακοπή των όποιων αγορών απ’ τα μαγαζιά τους όταν διαπιστώσεις ότι αισχροκερδούν εις βάρος σου.  

Φταίω εγώ, φταίμε όλοι μας αν απέναντι στη στενομυαλιά τους (διότι περί αυτού πρόκειται, αφού δεν καταλαβαίνουν ότι μακροπρόθεσμα αυτοί θα είναι οι μεγάλοι χαμένοι), αντιτάξουμε την πρόθεσή μας, ανεξαρτήτως συντελεστών ΦΠΑ, να απαιτήσουμε ανταγωνιστικές τιμές, ακόμη και με αποκλεισμό;

Το ίντερνετ, η τουρκική αγορά, είναι δίπλα μας και όποιος δεν βάλει νερό στο κρασί του, απλά δεν θα έχει όχι κρασί, αλλά ούτε νερό να πιει, λίαν συντόμως.