Προς στιγμή σκέφτηκα να γράψω για την ελπίδα που γεννάει η καινούργια χρονιά, αλλά μετά σκέφτηκα ότι δεν υπάρχει καμμία ελπίδα. Γιατί να ελπίζω πως κάτι θα αλλάξει σε μια χώρα που κατοικείται από οσφυοκάμπτες, εθελόδουλους τυχοδιώκτες και κυβερνάται από απατεώνες με τα ίδια χαρακτηριστικά; Η κρίση απέδειξε τη γύμνια του Νεοέλληνα μικροαστού σε όλα τα επίπεδα.

Η χώρα που κατοικείται ακόμα από τους ίδιους ανθρώπους, μικροαστούς που η οικονομική κρίση και η απόγνωση τους έκανε χειρότερους, και κυβερνάται από τους πιο πειθήνιους υπαλληλίσκους των μεγαλοκαρχαριών του πλούτου, βρίσκεται στη ζάλη των εκλογών.

Ένα μεγάλο ποσοστό επιλέγει να ψηφίσει τους ίδιους που τον έκαναν το ζητιάνο της Ευρώπης και κάποιοι άλλοι το παίζουν αντισυστημικοί μέσω νεοναζί ζόμπι...

Η εκλογική διαδικασία έχει σκοπό την ανάδειξη τριακοσίων «αντιπροσώπων» που θα κάνει όλη τη «βρόμικη» δουλειά, που εμείς μη έχοντας την... τεχνογνωσία, τη μόρφωση, το χρόνο κ.λπ., δεν μπορούμε να κάνουμε. Η «δουλειά» αυτή, βέβαια, δεν είναι άλλη παρά η οργάνωση και η διαχείριση της ίδιας μας της ζωής! Σαν ατελείς άνθρωποι εμείς οι ψηφοφόροι, πρέπει να εναποθέσουμε τις ανάγκες μας, τις ελπίδες μας και τα «θέλω» μας σε κάποιους άλλους, που είναι καλύτεροι από εμάς, πιο έξυπνοι και ικανοί, με καλύτερη γνώση των δικών μας αναγκών...

Τελικά, την Κυριακή ψηφίζουν οι φοβισμένοι, οι απογοητευμένοι, οι φουκαράδες. Στην πατρίδα της μοιρολατρίας και της κατάθλιψης δε φαίνεται να υπάρχουν άλλες κατηγορίες ανθρώπων. Η καλλιέργεια φόβου είναι το μόνο όπλο που έχει η σημερινή άθλια κυβέρνηση, απέναντι στο κυρίαρχο αίσθημα απογοήτευσης που έχει δημιουργηθεί από τις μέχρι τώρα πολιτικές της.

Οι φουκαράδες παρ’ όλα τα αλλεπάλληλα σοκ, δεν έχουν τίποτα να χάσουν και τίποτα να φοβηθούν, αλλά δυστυχώς δεν το αντιλαμβάνονται και ετοιμάζονται να τους ξαναψηφίσουν. Τους ταΐζουν υποσχέσεις τα κόμματα εξουσίας, τους ταΐζουν προπαγάνδα τα καθεστωτικά Μ.Μ.Ε., τους ταΐζει σαπίλα η κυρίαρχη κουλτούρα του μικροαστισμού. Ε, τι περιμένεις να βγάλει η κάλπη;

Τον υποψήφιο που π.χ. μπορεί άλλοτε να κατέβαινε με το ΠΑΣΟΚ και να κατηγορούσε το ΣΥΡΙΖΑ για «χάιδεμα στους κουκουλοφόρους» και τώρα να είναι στο ΣΥΡΙΖΑ και μιλά για «ρήξη και ανατροπή», λειτουργώντας σαν ανάχωμα στη λαϊκή αγανάκτηση;

Ή αυτόν που μπορεί να ήταν στο ΠΑΣΟΚ και τώρα μεταγράφηκε στη Ν.Δ.; Ή αυτόν που τον νοιάζει απλώς να καταγράψει δυνάμεις και συσχετισμούς για να δει πώς θα μαζικοποιήσει το εργατικό ταξικό κίνημα και να ακουστεί προς τα έξω; Ή τα πολιτικά σούργελα, που... ρέουν στηρίζοντας την πιο αισχρή πολιτική εξουσία των τελευταίων 40 ετών;
Και οι εκλογικές αυταπάτες δεν έχουν τελειωμό. Προσπαθούν να σε κάνουν να πιστέψεις ότι με την ψήφο σου θα αλλάξεις τα πάντα!

Ποιος; Εσύ, που όλο το χρόνο σου τον περνάς στον καναπέ βλέποντας σήριαλ και ειδήσεις την ώρα που άλλοι αγωνίζονται στους δρόμους, πνίγονται από τα χημικά και τους χτυπούν τα ΜΑΤ. Και δε φτάνει που είσαι δούλος, δε φτάνει που η δουλική σου στάση μάς έχει φέρνει σαν κοινωνία μέσα σε αυτόν το ζόφο, βρίζεις και όσους αντιστέκονται. Κάποιοι θα σε δικαιολογήσουν και θα πουν «έλα, μωρέ, ο άνθρωπος φοβήθηκε».

Ο «άνθρωπος», ο Νεοέλληνας μικροαστός, δεν είχε κι ούτε έχει πια τι άλλο να φοβηθεί παρά μόνο το φόβο του για την ελευθερία του! Δεν έχει τι άλλο να χάσει, γιατί τα έχει χάσει όλα. Έχει χάσει προ πολλού την αξιοπρέπειά του, τα κοινωνικά και εργασιακά δικαιώματά του. Δεν έχει πλέον μισθό, σύνταξη, κοινωνική πρόνοια, δουλειά... Τα παιδιά του έχουν φύγει στο εξωτερικό.

Ζει στον εφιάλτη της καταναλωτικής κοινωνίας κι ακόμα ψάχνεται για το τι φταίει. Φταίει η απάθεια και η αποχαύνωση! Φταίει η ρουσφετολογία, η θρησκοληψία, ο ρατσισμός, ο εθνικισμός και η ξενοφοβία! Φταίνε όχι απλώς όσοι φοβούνται, αλλά όλοι όσοι δειλιάζουν!

Γιατί με τη δειλία κάθεσαι στα αυγά σου ακόμα και όταν δεν έχεις να χάσεις τίποτα! Μήπως ήρθε η ώρα να μπει τέλος στις εκλογικές, κρατικές και καπιταλιστικές αυταπάτες που λειτουργούν σαν ανάχωμα σε όποια διάθεση αντίστασης και αλληλεγγύης, να γίνεις αξιοπρεπής άνθρωπος, να βγεις έξω, να πολεμήσεις για τη ζωή σου και την αξιοπρέπεια σου;
Μέσα από τον εκλογικό λάκκο των λεόντων.