Γράφω αυτή την επιστολή θέλοντας να ευχαριστήσω κάποιους ανθρώπους της Τροχαίας Μυτιλήνης που με στήριξαν σ’ ένα δυσάρεστο περιστατικό που μου συνέβη στο πρόσφατο ταξίδι μου στη Μυτιλήνη, όπου με φιλοξενούσε μια φίλη με την εγγονή της.

Στις 12/07 αργά το απόγευμα, χρειάστηκε να μείνω για λίγο μόνη με τη μικρή Αλίκη στην παραλία, για να πάει η γιαγιά της και φίλη μου να αγοράσει κάτι. Καθώς έπαιζα με τη μικρή, συνειδητοποίησα πως η φίλη μου είχε αργήσει αρκετά να γυρίσει κι άρχισα να ανησυχώ. Δεν πέρασαν πέντε λεπτά και βλέπω τη φίλη μου να καταφθάνει μ’ ένα περιπολικό.

Μου κόπηκαν κυριολεκτικά τα πόδια όταν την είδα να βγαίνει από το περιπολικό τρέμοντας. Η μικρή Αλίκη τρομοκρατήθηκε βλέποντας τη γιαγιά της σ’ αυτήν την κατάσταση κι άρχισε να κλαίει. Τότε η, για εκείνη μόνο τη βραδιά, Αναπληρώτρια Διοικήτρια Χρύσα Βακάλη, ο Αξιωματικός Υπηρεσίας Σπύρος Βλάχος και ο Οδηγός Περιπολικού Βαλάντης Καραμάνος πλησίασαν τη μικρή Αλίκη με τέτοια καλοσύνη κι ευαισθησία, και κατάφεραν να την καθησυχάσουν με λόγια γεμάτα αγάπη και τρυφερότητα.

Έτσι, λοιπόν, μεταφερθήκαμε στο αστυνομικό τμήμα για να καταθέσει η φίλη μου για το ατύχημα κι όλα είχαν αίσια κατάληξη.

Ένα μεγάλο «ευχαριστώ» σ’ αυτούς τους ανθρώπους, που, παρά τις αντίξοες συνθήκες εργασίας, κατορθώνουν στις δύσκολες μέρες που ζούμε, να διατηρούν το ήθος, την καλοσύνη και την ανθρωπιά τους.

Με άπειρη εκτίμηση,
Τέρρυ Γεωργιάδη