Έχοντας ήδη πέντε υποψηφιότητες δημάρχων σε επίπεδο Λέσβου (με τη σειρά που ανακοινώθηκαν, των Στράτου Γεωργούλα, Σπύρου Γαληνού, Νίκης Τσιριγώτη, Νικόλα Κουρτζή και Φωτή Ξύδα), κι ενώ δεν αποκλείεται να υπάρξουν τουλάχιστον δύο ακόμη (του συνδυασμού «Όχι ένας δήμος η Λέσβος», αλλά και του νυν δημάρχου, Δημήτρη Βουνάτσου, που τις επόμενες μέρες θα ανακοινώσει τις προθέσεις του), ή και περισσότεροι (π.χ. κάποιος υποψήφιος εκφραστής του κεντροαριστερού χώρου ή της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς), το κέντρο βάρους μετατοπίζεται αυτομάτως στην επιλογή των υποψήφιων συμβούλων.

Όλων εκείνων που μέσω των συνδυασμών αυτών θα διεκδικήσουν τη συμμετοχή τους στο δημοτικό συμβούλιο της περιόδου 2014 - 2019, ή προέδρων και μελών στα τοπικά συμβούλια των 73 δημοτικών και τοπικών κοινοτήτων.
Με δεδομένο ότι ένα μίνιμουμ πλήρους συνδυασμού στα δεδομένα του καλλικράτειου Δήμου Λέσβου αγγίζει τα 300 άτομα, λέγοντας πως έφτασε η ώρα της επιλογής υποψήφιων συμβούλων η αυτόματη μετάφραση λέει ότι οι επικεφαλής αναζητούν κοντά 2.000 πρόσωπα, τα οποία θα προσεγγίσουν και θα συζητήσουν μαζί τους την πιθανότητα να τους πλαισιώσουν στα ψηφοδέλτια που θα καταθέσουν.

Σ' αυτό το παιχνίδι της επιλογής, με βάση τα πληθυσμιακά και ηλικιακά δεδομένα της Λέσβου, θα εμπλακεί δηλαδή ο ένας στους 30 ενήλικες κατοίκους του νησιού, που βρίσκονται στην πλέον παραγωγική περίοδο της ζωής τους.

Ό,τι το καλύτερο διαθέτει ο τόπος, θα μπει δυνητικά στο στόχαστρο των υποψήφιων δημάρχων. Και με δεδομένο ότι ελάχιστες κομματικές ή μνημονιακές-αντιμνημονιακές διαφορές είναι πλέον ικανές να περιχαρακώσουν και να αποκλείσουν πρόσωπα, οι περισσότεροι που θα επιθυμούσαν να εκτεθούν, κάνουν για τα περισσότερα ψηφοδέλτια.

Το ζητούμενο όμως δεν είναι ποιοι κάνουν ή θέλουν να ενταχθούν σ' ένα συνδυασμό, αλλά το ποιες προϋποθέσεις-στάνταρντ ή και όρους θα βάλει ο επικεφαλής της κάθε παράταξης, προσδιορίζοντας τα κριτήρια, το μίνιμουμ των προδιαγραφών στις οποίες θα οφείλει να ανταποκρίνεται το κάθε υποψήφιο μέλος της.

Συνήθως, κι ισχύει αυτό ειδικά για παρατάξεις που δε διεκδικούν με μεγάλες πιθανότητες τη νίκη, ο υποψήφιος δήμαρχος κάνει μεγαλύτερο αγώνα για να φτιάξει το συνδυασμό του απ' ό,τι κάνει για να πείσει ψηφοφόρους να τον ψηφίσουν.

Όμως και σ' αυτές τις περιπτώσεις, θα πρέπει θα πρέπει να καθορίσει σαφή και συγκεκριμένα όρια, τις αρχές που θα διέπουν τους υποψηφίους του.

Και το βασικότερο όλων που θα εξασφαλίσει αυτή η διαδικασία, είναι η όσο το δυνατόν καλύτερη συνοχή, μια υποτυπώδης έστω ομοιογένεια των κομματικών του ανθρώπινου παζλ που θα συνθέτει την παράταξη.

Άλλωστε, η εμπειρία της παρούσας δημοτικής αρχής, που πλήγηκε ανεπανόρθωτα απ' την ανομοιογένεια των δημοτικών συμβούλων της, αποτελεί ίσως το καλύτερο παράδειγμα για να το λάβουν υπόψη οι υποψήφιοι για το πώς θα διαμορφώσουν τη βάση πάνω στην οποία θα συγκροτήσουν τα ψηφοδέλτιά τους.

Δεν αρκεί κάποιος να φέρνει ψήφους και να εκλεγεί. Πρέπει να μπορεί να συνεργαστεί με τον επικεφαλής και αν μη τι άλλο να λειτουργήσει με τους κανόνες που ο δήμαρχος, ή και μόνο ο αρχηγός της παράταξης - και η αντιπολίτευση άλλωστε είχε ανάλογα θέματα να αντιμετωπίσει -, θέτει.

Ας μην ξεχνά κανείς πως απ' την 1η Σεπτεμβρίου ξεκινά μια περίοδος πενταετίας που οι συνεργασίες των αυτοδιοικητικών που τώρα συνθέτονται, θα δοκιμαστούν στην πράξη. Και θα είναι κρίμα να δοκιμάσουν και τις αντοχές μας, να παίξουν παιχνίδια ασυμφωνίας με την τύχη αυτού του τόπου.