Η σφαίρα που στις 6 Δεκέμβρη 2008 έδωσε τέλος στη ζωή του Αλέξη Γρηγορόπουλου, πυροδότησε ένα από τα μεγαλύτερα κοινωνικά ξεσπάσματα στη μεταπολιτευτική ιστορία της χώρας. Χρόνια συσσωρευμένη η οργή, ξεχείλισε και σε λίγα λεπτά κατέκλυσε τα πάντα για βδομάδες!

Ήταν Σάββατο βράδυ στα Εξάρχεια. Τα Εξάρχεια σαν περιοχή, συγκροτούν το χώρο συνάντησης της ριζοσπαστικής νεολαίας, ένα εργαστήρι πολιτικών ιδεών και εναλλακτικών κοινωνικών πρακτικών. Με τον Αλέξη, ταυτίστηκε η νεολαία, που υποφέρει περισσότερο από την κατάρρευση των προσδοκιών, την εφαρμογή των κυρίαρχων προτύπων που της επιβάλλονται, την αβάσταχτη καθημερινότητα. Είναι κυρίως αυτή που υφίσταται εργασιακές συνθήκες μεσαίωνα και τις συνέπειες από τις αλλεπάλληλες καταστροφικές μεταρρυθμίσεις σε εκπαίδευση και υγεία. Είναι και αυτοί που υφίστανται τον κοινωνικό και πολιτικό αποκλεισμό.

Οι γονείς, οι καθηγητές, οι άνεργοι, οι μετανάστες, οι συνταξιούχοι που πεινάνε, οι νεόπτωχοι. Μεγάλο τμήμα της κοινωνίας, μέσα σε μια πραγματικότητα που γίνεται ολοένα και πιο αβάσταχτη από την καπιταλιστική βαρβαρότητα, αφυπνίζεται. Η σφαίρα ξύπνησε το συλλογικό φαντασιακό...

Μια ώρα μετά τη δολοφονία, χιλιάδες νέοι μαζεύονται στα Εξάρχεια και συγκρούονται με τους πραιτοριανούς του συστήματος, όλη τη νύχτα. Οι συγκρούσεις απλώνονται σε όλη την Αθήνα, αλλά και σε πολλές πόλεις της χώρας. Την επομένη, το ίδιο. Δυο μέρες μετά, η Δευτέρα θα είναι σταθμός σε ό,τι οι περισσότεροι έχουν ζήσει, αλλά και για το κράτος, που παλεύει να προστατέψει τα κεντρικά σύμβολα της πολιτικής εξουσίας όπως η Βουλή και οι τράπεζες, ανοίγοντας ταυτόχρονα την κουβέντα για κήρυξη κατάστασης έκτακτης ανάγκης. Κι αυτό που οι περισσότεροι έλπιζαν να τελειώσει σε ένα τριήμερο, κράτησε κοντά ένα μήνα! Είναι η πρώτη φορά που κίνημα με τέτοια χαρακτηριστικά εμφανίζεται στο προσκήνιο της μεταπολιτευτικής πολιτικής ζωής.

Τα χαρακτηριστικά της εξέγερσης ήταν:

-Η αμεσότητα της αντίδρασης. -Η καθοριστική χρήση της εναλλακτικής ενημέρωσης, του διαδικτύου. -H εξέγερση σχεδόν σε περισσότερες από 44 μεγάλες πόλεις της Ελλάδας. -Το μέγεθος της συμμετοχής και η συχνότητα των κινητοποιήσεων. Σχεδόν καθημερινά, χιλιάδες ή δεκάδες χιλιάδες ανθρώπων κινητοποιούνται με οποιονδήποτε τρόπο. -Η διάρκεια της εξέγερσης είναι πολύ μεγάλη. Οι σχεδόν καθημερινές διαδηλώσεις διαρκούν περίπου ένα μήνα. -Η ένταση της εξέγερσης και η συγκρουσιακή διάθεση είναι καθοριστικές. Πρώτη φορά, τόσο έντονες και τόσο βίαιες πρακτικές, είναι σε τέτοιο βαθμό διαδεδομένες, με επιθέσεις ενάντια σε κτήρια και σύμβολα της εξουσίας, με τις καταλήψεις, με τα οδοφράγματα και τις συγκρούσεις με την αστυνομία. -H αυτοοργάνωση, η αυτοδιαχείριση και η μαζική συμμετοχή σε πρωτοβουλίες και δρώμενα, έξω από τα όρια των παραδοσιακών, είναι από τα σημαντικότερα στοιχεία της εξέγερσης. -H σύνδεση της εξέγερσης με αγώνες και κινήματα και η επίδρασή της στο εξωτερικό. Εκατοντάδες διαδηλώσεις αλληλεγγύης έγιναν σε ολόκληρο τον κόσμο. Σε περισσότερες από 30 χώρες και 150 πόλεις. Από την Ευρώπη και την Αυστραλία, μέχρι τη Λατινική Αμερική, κι από τις ΗΠΑ και τον Καναδά μέχρι τη Νότια Κορέα και την Ιαπωνία. Σύμβολο έγινε το μήνυμα αλληλεγγύης του υποδιοικητή Μάρκος!

Η εξέγερση αποτέλεσε την πρώτη κοινωνική έκρηξη της περιόδου της οικονομικής κρίσης, ενάντια στην καταστροφή που όλοι διαισθάνονταν ότι ερχόταν. Η εντρύφηση στα γεγονότα αναδεικνύει το βαθιά αντισυστημικό χαρακτήρα της εξέγερσης. Γι’ αυτό και πολεμήθηκε τόσο, γιατί αυτό την καθιστούσε ελάχιστα διαχειρίσιμη και ενσωματώσιμη, κατά τα πρότυπα του παρελθόντος...

Ο Δεκέμβρης, σαν κοινωνικό κίνημα, αναπτύχθηκε στο έδαφος της αδυναμίας της αριστεράς να προτάξει μια επαναστατική πολιτική στρατηγική, περιγράφοντας πως μπορούν τα πράγματα να πάνε αλλιώς, συνδεόμενη με τις κινήσεις των μαζών. Μιας αριστεράς, που ένα τμήμα της κατήγγειλε τη νεολαιίστικη εξέγερση και άλλο τμήμα της ήθελε, αλλά δεν μπόρεσε να διαδραματίσει πρωτοπόρο ρόλο. Όμως παρ’ όλα αυτά, είναι σημαντικό να μελετήσουμε και να κρατήσουμε κάποια στοιχεία του Δεκέμβρη και να δούμε πώς αυτά θα βελτιωθούν στον επόμενο «Δεκέμβρη»!

Ο Δεκέμβρης ήταν μια εξέγερση της νεολαίας, με πολλές αντιφάσεις, άνοιξε νέους δρόμους που δεν έχουμε τολμήσει να περπατήσουμε ακόμα. Πιστεύω ότι είναι πολλά αυτά που πρέπει να διδαχτούμε από το Δεκέμβρη, για τις μορφές οργάνωσης και το περιεχόμενο των αγώνων απέναντι στην καπιταλιστική κρίση, που βρίσκονται μπροστά μας... Μέσα από τον εξεγερσιακό λάκκο των λεόντων.