Ανήκω στη μικρή σχετικά κατηγορία των τυχερών - άτυχων ανθρώπων, αυτών που ο θεός, ενώ χάρισε με γενναιοδωρία πλούσια αγαθά, ξαφνικά, απροσδόκητα, τους είπε «φέρ’ τα πίσω μαζί με τη ζωή σου»!

Πριν από λιγότερο από ένα χρόνο, σε ένα check-up ρουτίνας, οι γιατροί, εδώ στη Μυτιλήνη, διέγνωσαν ότι έχω καρκίνο στους πνεύμονες! Το πιστοποίησα στο Σισμανόγλειο Νοσοκομείο όπου με παρέπεμψαν.

Η θεραπεία ήταν μονόδρομος. Χημειοθεραπεία!

Κατέφυγα στο Ογκολογικό τού Βοστάνειου Νοσοκομείου, για το οποίο οι πρώτες πληροφορίες που συνέλλεξα ήταν θετικές.

Πράγματι, η όλη αντιμετώπιση της περίπτωσής μου ήταν πολύ καλή.

Ο γιατρός κ. Ηλίας Νικολαΐδης, έμπειρος, έγκυρος, ενημερωμένος για το αντικείμενό του, και το νοσηλευτικό προσωπικό εκπαιδευμένο, με σωστή καθοδήγηση, με προθυμία και χαμόγελο, έδιναν την εντύπωση ιδιωτικής κλινικής υψηλού επιπέδου (βέβαια, η υλικοτεχνική υποδομή που παρατηρούσα τριγύρω, δε μου επέτρεπε να «ξεφύγω», αυτό όμως μικρή σημασία είχε για την ουσία της θεραπείας μου).

Μετά από εξάμηνη θεραπεία, τα αποτελέσματα ήταν τόσο θετικά, που αναθάρρησα. Ο γιατρός και η ομάδα του είχαν κάνει τόσο καλή δουλειά, που με έκαναν να πιστέψω ότι η δική μου περίπτωση είναι ξεχωριστή. Ότι δηλαδή θα μπορούσα να εξορίσω την ασθένεια ή τουλάχιστον να συζήσω με αρμονία μαζί της για πολλά χρόνια.

Σκέφτηκα, λοιπόν, να αναζητήσω πρόσθετη βοήθεια και πληροφορίες από τα προηγμένα πανεπιστημιακά και ερευνητικά κέντρα και κλινικές της Ελβετίας και της Γερμανίας, που στον τομέα της καταπολέμησης του καρκίνου, πρωταγωνιστούν. Έτσι σκέφτηκα.

Αμέσως, το Νοέμβριο τού ‘11, μόλις είχα ολοκληρώσει εδώ την πρώτη φάση της θεραπείας μου, πήρα το φάκελό μου, τη γυναίκα μου, και εγκαταστάθηκα στην Ελβετία.

Ύστερα από τέσσερις μήνες εξονυχιστικών εξετάσεων στην Πανεπιστημιακή Κλινική της Βασιλείας, στην αρχή, και του περίφημου ερευνητικού κέντρου για τον καρκίνο του θώρακος Robert Koch Klinik της Πανεπιστημιακής Κλινικής τού Φράιμπουργκ της Γερμανίας, επέστρεψα στην Ελλάδα χωρίς να έχω αποκομίσει κανένα όφελος.

Όσα ήξεραν και είχαν να μου πουν, ήταν τα ίδια που ο επικεφαλής του Ογκολογικού Τμήματος, ο γιατρός κ. Ηλίας Νικολαΐδης, μου είχε ήδη πει. Δεν υπήρχε τίποτε νεώτερο!

Αντίθετα, είχα διακόψει την επιτυχή θεραπεία που έκανα στο Βοστάνειο για τέσσερις μήνες, με αποτέλεσμα η κατάστασή μου να είχε εν τω μεταξύ επιδεινωθεί!

Με έχει εντυπωσιάσει το γεγονός ότι σε ένα ελληνικό επαρχιακό νοσοκομείο υπάρχει η ίδια γνώση, οι ίδιες μέθοδοι, η ίδια αποτελεσματικότητα, με τα μεγάλα, παγκόσμιας κλάσης ερευνητικά κέντρα του εξωτερικού, που χρηματοδοτούνται κάθε χρόνο με πολλά εκατομμύρια ευρώ για τις έρευνες και την πρόοδό τους.

Με έχει εντυπωσιάσει η διαπίστωση ότι ο ζήλος, η αγάπη, η σκληρή δουλειά ενός και μόνο γιατρού για το αντικείμενό του, μπορεί και αναπληρώνει όλα όσα λείπουν από τη φτωχή Ελλάδα τού «σήμερα», έτσι ώστε να βρίσκεται στην ίδια υψηλή βαθμίδα με τους πρωταγωνιστές, με τους πρωταθλητές, με τους διάσημους του ίδιου χώρου.

Έχει συμβεί ξανά στο παρελθόν, σε ποικίλους τομείς, να διαπρέπουμε εμείς οι Έλληνες στον παγκόσμιο στίβο, με την εργατικότητα, την προσήλωση και την ευφυΐα μας.

Αλλά είναι τόσο αισιόδοξο να βλέπεις να επαναλαμβάνεται!

Είναι μεγάλη τύχη που δημιουργήθηκε ένα τόσο επιτυχημένο θεραπευτικό ογκολογικό τμήμα στο Νοσοκομείο του νησιού μας.

Ας βοηθήσουμε όλοι, με κάθε τρόπο, να διατηρηθεί και να γίνει ακόμη καλύτερο.

Όλοι εμείς οι «μελλοθάνατοι» συνάνθρωποί σας και οι οικογένειές μας, το έχουμε μεγάλη ανάγκη. Όλοι έχουμε να ωφεληθούμε απο μία τέτοια εξέλιξη.

Σήμερα, η μονάδα αυτή λειτουργεί με ένα και μόνο γιατρό. Τον κ. Ηλία Νικολαΐδη. Δεν υπάρχει δεύτερος, δεν υπάρχει αναπληρωτής, δεν υπάρχει βοηθός, δεν υπάρχει γραμματεύς, δεν υπάρχει τίποτε άλλο εκτός από τον ίδιο και τις νοσηλεύτριες!

Ένας μόνο γιατρός για ολόκληρο το νησί!

Αν ο γιατρός αρρωστήσει ή πάρει άδεια, το Τμήμα θα παραλύσει, θα πάψει να λειτουργεί!

Χώρια που ίσως ο υπερβολικός όγκος εργασίας, η κόπωση, μπορεί να αποβεί σε βάρος της ποιότητας της προσφερόμενης υπηρεσίας.

Χρειάζεται βοήθεια, χρειάζεται ενίσχυση, χρειάζεται τουλάχιστον ένα γιατρό ακόμη!

Οι ασθενείς πρωτίστως, αλλά και η διοίκηση, έχουμε πολλά να ωφεληθούμε από μια αναβάθμιση της μονάδας αυτής, αφού όλα όσα συμβαίνουν, καλά και κακά, όλα, αντανακλούν σε όλους μας.

Απευθύνω έκκληση προς τον αρμόδιο υπουργό κ. Λοβέρδο και το διοικητή του Νοσοκομείου, κ. Δημήτρη Κατσιφαράκη, να κάνουν το καλύτερο που μπορούν ώστε να διαφυλάξουν, να ενισχύσουν και να προαγάγουν αυτή την πολύτιμη μονάδα. Την ογκολογική πτέρυγα του Βοστάνειου Νοσοκομείου της Μυτιλήνης, γιατί το αξίζει.