Παρασκευή, την περασμένη Παρασκευή, βράδυ. Επιστρέφω στη Μυτιλήνη από την περιοχή της Θερμής. 1 η ώρα μετά τα μεσάνυχτα.

Στο ύψος της διασταύρωσης του καινούριου δρόμου με την Παναγιούδα, μια ομάδα ταξί είναι ακροβολισμένα και μαζεύουν κόσμο που βγαίνει εκεί προερχόμενος από τον καταυλισμό της Μόριας.

Και ένα, και δυο, και τρία, και πολλά αυτοκίνητα φορτώνουν πέντε-πέντε άτομα και με μεγάλη ταχύτητα κατευθύνονται προς την πόλη. Στον δρόμο άλλα αυτοκίνητα, ταξί πάντα, τρέχουν από την πόλη προς την Παναγιούδα. Φορτώνουν και τρέχοντας μας προσπερνούν…

Όπως διαπιστώνω ο προορισμός τους είναι η διασταύρωση της οδού 8ης Νοεμβρίου με την οδό Σκρα. Στο ύψος της παλιάς «Βεγκέρας» τους αποβιβάζουν στρίβουν επί τόπου και φεύγουν πίσω.

Κατεβαίνω, Ρωτάω κάποιον από τους αποβιβαζόμενους που μιλά αγγλικά. Αποβιβάζονται εκεί λέει γιατί τα ταξί δεν επιτρέπεται να μπαίνουν στο λιμάνι! Και πόσο πλήρωσε; 10 ευρώ το άτομο. Πέντε επιβάτες 50 ευρώ η κούρσα. Ρωτάω άλλον... Μου επαναλαμβάνει τα ίδια. Και τρίτος και τέταρτος.

Κοιτάζω το ρολόι. 1.30 μετά τα μεσάνυχτα. Φυσικό είναι. Και η Τροχαία, και το ΣΔΟΕ και η Εφορία, όλοι μαζί, το Κράτος δηλαδή τέτοια ώρα κοιμόταν. Τι θα θέλαμε δηλαδή να γίνει; Να τρέχουν όλοι αυτοί νυχτιάτικα;