Επιτέλους έφτασε η ώρα της αλήθειας. Καλούμαστε όλοι να ψηφίσουμε και με τη ψήφο μας να εκλέξουμε αυτούς που θα μας εκπροσωπήσουν στη Βουλή τα επόμενα τέσσερα χρόνια και θα λύσουν τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η χώρα μας και οι πολίτες της. Μπορεί κάποιος να πιστεύει πως κανένα κόμμα δεν είναι άξιο να μας κυβερνήσει, αλλά αυτό δεν είναι λόγος αποχής. Με τα σημερινά δεδομένα και οι υποψήφιοι μόνο να ψηφίσουν, κυβέρνηση θα βγει και τότε η αποτυχία θα βαραίνει τον καθένα από εμάς που αδιαφορήσαμε. Ας λάβουμε, λοιπόν, υπόψη το «δυοίν κακοίν προκειμένοιν το μη χείρον βέλτιστον», που έλεγαν και οι αρχαίοι, ότι , δηλαδή, ανάμεσα σε δύο κακά αυτό που δεν είναι χειρότερο είναι το καλύτερο, και ας κάνουμε την επιλογή μας. Ας παραδειγματιστούμε από τη γειτονική μας Τουρκία που, παρόλο που δεν είναι μια καθαρά δημοκρατική χώρα, το 94% των πολιτών της πήγε στις κάλπες στις πρόσφατες εκλογές!

Κάποιος έλεγε πως οι πολίτες χωρίζονται σε τρεις κατηγορίες, αυτούς που κρατούν την «κουτάλα» της εξουσίας και τρώτε -και αυτοί, δυστυχώς, σε μια δημοκρατία είναι πολλοί-, αυτούς που δεν κρατούν την «κουτάλα», αλλά προσπαθούν να την πάρουν στα χέρια τους από τους άλλους και αυτούς που δεν κάνουν τίποτε από αυτά, αλλά δουλεύουν , για να γεμίσουν το καζάνι από το οποίο τρώνε οι άλλοι. Οι πολίτες των δύο πρώτων κατηγοριών διακρίνονται από ένα φανατισμό και πολεμούν οι μεν τους δε με πάθος και εχθρότητα. Αυτοί έχουν αποφασίσει και δεν αλλάζουν με τίποτε. Αυτοί είναι που θέτουν το ατομικό τους συμφέρον πάνω από το γενικό καλό και το κόμμα πάνω και από την πατρίδα.

Μια μερίδα, όμως, από τους πολίτες δεν ανήκει σε αυτές τις κατηγορίες και καλείται να επιδείξει σύνεση και σωφροσύνη, «ευβουλία», θα έλεγαν οι αρχαίοι , και να επιλέξει το καλύτερο κόμμα και τους καλύτερους υποψήφιους, για να την εκπροσωπήσουν και να αναβαθμίσουν την ποιότητα ζωής της δικής της και των άλλων. Και όσον αφορά την επιλογή του κόμματος τα πράγματα είναι απλά. Τα τρία μεγαλύτερα κόμματα έχουν κυβερνήσει τη χώρα και έχουν δώσει δείγματα γραφής. Ένας από τους αρχαίους μας σοφούς έλεγε «αρχή άνδρα δείκνυσι», δηλαδή την ποιότητα ενός ανθρώπου τη δείχνει η άσκηση της εξουσίας. Κάτι ανάλογο λέει και ο Σοφοκλής με το στόμα του Κρέοντα στην Αντιγόνη του. Λέει επιγραμματικά ότι « είναι αδύνατο να μάθεις τη ψυχοσύνθεση ενός ανθρώπου και να καταλάβεις το φρόνημα και τη σκέψη του, πριν αυτός δοκιμαστεί στην άσκηση της εξουσίας και την εφαρμογή των νόμων» (στ. 175-177). Να, λοιπόν, ένα ασφαλές κριτήριο που μπορεί να μας απομακρύνει από την πλάνη και να δικαιώσει όσο είναι δυνατό την επιλογή μας. Γιατί μπορεί το ένα κόμμα να κατηγορεί το άλλο, να απαξιώνει το έργο που επιτελέστηκε στην περίοδο της διακυβέρνησης από αυτό, μπορεί, για παράδειγμα, ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ και τα στελέχη του να θεωρούν τη διακυβέρνηση της χώρας από τη Ν.Δ. καταστροφική, να τη θεωρούν πηγή όλων των κακών που βρήκαν αυτό τον τόπο, μπορεί να προσπαθούν να περάσουν την αντίληψη ότι αυτή δεν έκανε τίποτε σωστά, αλλά και ο πιο αδαής γνωρίζει πως , όπως συμβαίνει με κάθε άνθρωπο, και κάθε κυβέρνηση έχει τα θετικά και τα αρνητικά της στοιχεία, έχει τις επιτυχίες και τις αποτυχίες της. «Ουδέν κακόν αμιγές καλού», όπως έλεγαν και οι αρχαίοι. Ακόμη και οι τύραννοι έχουν κάποιες καλές στιγμές, έλεγε ο Βολταίρος. Αυτά θα βάλει ο πολίτης στη ζυγαριά της κρίσεως, θα δει προς τα πού θα κλίνει αυτή και έτσι με σιγουριά και δικαιοσύνη θα αποφασίσει. Κι ούτε πρέπει να πέσει κανείς στην «παγίδα» των υποσχέσεων των κομμάτων, γιατί όσο περισσότερα τάζει κανείς, τόσο πιο αναξιόπιστος είναι. Εξάλλου, αυτό βεβαιώνει ο λαϊκός λόγος «όπου ακούς πολλά κεράσια, κράτα και μικρό καλάθι».

Πέρα, όμως, από το κόμμα πρέπει να επιλέξουμε και πρόσωπα. Ο Ρουσώ έλεγε στο Κοινωνικό Συμβόλαιό του πως στη δημοκρατία η δημόσια ψήφος πάντα σχεδόν ανεβάζει στις πρώτες θέσεις ανθρώπους φωτισμένους και άξιους που τις κατέχουν με τιμή. Έτσι πρέπει να γίνεται, αλλά δε νομίζω πως αυτό επιβεβαιώνεται από τα πράγματα. Οι πιο πολλοί εκπρόσωποι του λαού αποδεικνύονται τελικά κατώτεροι των περιστάσεων. Μακάρι να μην υπήρχαν κόμματα, αλλά να υπήρχε μια λίστα υποψηφίων από την οποία θα μπορούσε κανείς να επιλέξει τα πρόσωπα που κρίνει ικανά ανεξάρτητα από το κόμμα στο οποίο ανήκουν. Γιατί υπάρχουν άξιοι και ανάξιοι σε όλα τα κόμματα, όπως υπάρχουν σε όλα τα κόμματα γόνοι πολιτικών οικογενειών που έχουν καταντήσει την πολιτική επάγγελμα και όπως υπάρχουν αρκετά πλούσιοι και αρκετά φτωχοί σε όλα τα κόμματα. Ο Πιττακός έλεγε πως είναι άριστη δημοκρατία αυτή στην οποία δεν επιτρέπεται στους πονηρούς να άρχουν και στους αγαθούς και ενάρετους να μην άρχουν. Δυστυχώς σε όλα τα κόμματα υπάρχουν υποψήφιοι που θα έπρεπε να αποκλειστούν και πολύ φοβάμαι πως αυτοί θα έρθουν πρώτοι σε ψήφους, γιατί τα κριτήρια επιλογής των πολιτών δεν είναι πάντα σωστά. Από την άλλη υπάρχουν πολλοί που φορούν προσωπείο και, όταν αποκαλύπτεται το πραγματικό τους πρόσωπο, είναι πλέον αργά. Δεν είναι σωστό να βάλουμε στη Βουλή ανθρώπους που δοκιμάστηκαν και αποδείχτηκαν ανεπαρκείς, χυδαίοι και προκλητικοί, ανθρώπους εριστικούς, επιθετικούς και αλαζόνες που δε σέβονται τον αντίπαλό τους, που τον λοιδορούν και τον εξευτελίζουν. Κι ας έχουμε υπόψη πως η γλώσσα δείχνει την ηθική ποιότητα του ατόμου. Δεν είναι σωστό να στείλουμε στη Βουλή ανθρώπους που καταδικάστηκαν από τη δικαιοσύνη, αλλά για γνωστούς- άγνωστους λόγους συμπεριλήφθηκαν στις λίστες των υποψηφίων.

Δεν είναι σωστό να βοηθήσουμε στην εκλογή ανθρώπων που δεν έχουν πάρει είδηση πως οι εκπρόσωποι του λαού καλούνται να παίξουν και ένα σοβαρό παιδαγωγικό ρόλο. Άκουσα τώρα τελευταία στο ραδιόφωνο κάποια κυρία να λέει πως είναι περήφανη που μπήκαν στο παρελθόν στη χώρα μας σχεδόν δύο εκατομμύρια αλλοδαποί και ότι η κυβέρνηση κατάφερε να τους τακτοποιήσει! Το πήγε μάλιστα ακόμη πιο πέρα λέγοντας πως ο «ανθρωπισμός» που έδειξε η τότε κυβέρνηση επηρέασε βαθύτατα το ήθος των Ελλήνων πολιτών και προκάλεσε ένα πρωτόγνωρο κίνημα αλληλεγγύης! Αλήθεια, μόνο θετικά έχει η υπόθεση αυτή και μάλιστα για όλους; Δεν έχει τίποτε το αρνητικό ιδιαίτερα για τους κατοίκους των παραμεθόριων περιοχών; Θεωρώ πως παρόμοιες απόψεις υποτιμούν τη νοημοσύνη μου και ποτέ δε θα τιμούσα με τη ψήφο μου άτομα που τις εκφράζουν.

Είναι καιρός να μπολιάσουμε τη δημοκρατία μας με στοιχεία αριστοκρατικά, έχοντας στο νου μας τον λόγο του σοφού Περίανδρου, ότι «όλοι επαινούσι την δημοκρατίαν ομοιοτάτην τηι αριστοκρατίαι».