
Απαγορεύεται η αναπαραγωγή με οποιονδήποτε τρόπο.
Η υψηλή τεχνολογία και η εξ αυτής άυλη επικοινωνία αλλά και η διεκπεραίωση ζητημάτων με αρχές και εξουσίες έχει επιφέρει πολλά δεινά στον καθ’ ημέραν βίο. Έχει σχεδόν πλέον καταργηθεί το τηλεφώνημα για ερωτήματα και συνεννοήσεις και έχει αντικατασταθεί με μηχανική επικοινωνία. Παίρνεις μια υπηρεσία στο τηλέφωνο. Σου παρεμβάλλουν με την ευκαιρία της κλήσης ένα σωρό σχετικά διαφημιστικά, σε προειδοποιούν ότι η κλήση καταγράφεται και σου υπολογίζουν και τον χρόνο αναμονής.
Εάν έχεις μεγάλη ανάγκη και γερά νεύρα, περιμένεις. Μετά τις ταυτότητες, τους κωδικούς και τα λοιπά αναγνωριστικά στοιχεία υποχρεώνεσαι να προχωρήσεις σε μια αριθμητική διαδικασία χωρίς να υπάρχει κάποιος από την άλλη άκρη να σε ακούσει και να προθυμοποιηθεί να λύσει το θέμα σου, που -να σημειωθεί- πολλές φορές είναι θέμα της υπηρεσίας. Μετά από μακρά και άκαρπη διαδικασία αναγκάζεται να επέμβει ένας τηλεφωνητής. Αυτή την αυτόματη «ιερή εξέταση» την έχουν υιοθετήσει όλες οι υπηρεσίες κρατικές, εφορίες, ΟΤΕ, ΔΕΗ, Τράπεζες, ασφαλιστικά ιδρύματα, όλοι.
Ο αγώνας όλων αυτών των υπηρεσιών είναι η ελαχιστοποίηση του κόστους, γι’ αυτό έχουν καθιερώσει την απρόσωπη επικοινωνία. Είναι ακόμα και η σύγχυση.
Κάθε τόσο ανεβάζουν δήθεν βελτιώσεις των προγραμμάτων και ενημερωμένα πρωτόκολλα, ξεχνώντας ότι απευθύνονται σε έναν πληθυσμό που δυσκολεύεται ακόμα και να στείλει ένα μήνυμα στο διαδίκτυο.
Κι αφού όλες οι υποχρεώσεις και όλη η μέριμνα για τη διερεύνηση κάθε θέματος έχει πέσει στον πολίτη, το κράτος και οι υπηρεσίες δημοσίου συμφέροντος κλείνουν γραφεία και υποκαταστήματα ακόμα και ολόκληρες εφορίες, και ο κόσμος που κάποτε έτρωγε ένα κομμάτι ψωμί, σήμερα αναγκάζεται να ανακατεύει φραπέδες …
Ένα άλλο φαινόμενο, κι αυτό εκ του πονηρού, είναι η ανάλυση των λογαριασμών της τηλεφωνίας και του ηλεκτρικού ρεύματος. Όλες αυτές οι περίπλοκες και δυσνόητες μαθηματικές αναλύσεις των λογαριασμών είναι βέβαιο ότι δεν έγιναν για να μας φωτίσουν, αλλά για να μας υπενθυμίσουν ότι ο διάβολος της απάτης είναι πανταχού παρών και τα πάντα πληρών. Στην αναμπουμπούλα δεν είναι τα πρόβατα που χαίρονται, αλλά ο λύκος.
Αυτός είναι και ο λόγος που έχουμε φορτωθεί με τόσους αναγνωριστικούς κωδικούς. Ο σύγχρονος άνθρωπος δεν αποτελείται από κύτταρα, αλλά από αριθμούς! Ένας συνηθισμένος άνθρωπος σήμερα δεν γνωρίζει πότε θα πάρει σύνταξη, πότε κάνει να παίρνει επιδόματα και αποζημιώσεις, πότε πήρε αναδρομικά και πώς θα φορολογηθεί γι’ αυτά, πότε του επιβλήθηκε κάποιο πρόστιμο και πότε θα το πληρώσει.
Ουδείς γνωρίζει πώς φορολογούνται μη εισπραχθέντα ενοίκια (παλιά υπήρχε τουλάχιστον μια σταθερή πρακτική). Ουδείς γνωρίζει ποιος ευθύνεται για την (πρόσφατη) υποχρεωτική ασφάλιση ακινήτου επιχείρησης έναντι κινδύνων, και τόσες άλλες περιπτώσεις που καταμαρτυρούν ότι όλη η νομοθεσία είναι εξεζητημένη και εν συγχύσει και δεν μπορεί να προκαταλάβει τις φυσικές ανάγκες και τα εγκλήματα. Το χειρότερο είναι ότι έχει χαθεί η προειδοποίηση και η προσωπική επαφή, ακόμα κι αυτή η τηλεφωνική επικοινωνία.
Σε όλη αυτή την απατηλή αϋλότητα δεν θα πρέπει να ξεχάσουμε το άυλο χρήμα. Δε λέμε βέβαια ότι θα’πρεπε να είμαστε κολλημένοι ακόμα στο λυδικό ήλεκτρο και στην αιγινητική χελώνα, όμως η πρόσφατη περίπτωση της Ισπανίας θα ΄πρεπε να μας προβληματίσει σοβαρά … Ποιος ξέρει ακόμα πόσα επίχειρα του τεχνολογικού μας εξοπλισμού πρόκειται να πληρώσουμε! Όλα κάποια στιγμή θα γίνουν «άυλα», προς τέρψιν όμως κάποιων επιτηδείων που σωρεύουν «υλικά».
Και θα γελούν από τον άλλο κόσμο οι αρχαίοι μας που, από μια προνοητικότητα και από έναν σεβασμό στη φύση, δεν είχαν ούτε τη λέξη «άυλος» στο λεξιλόγιό τους …..