Στο τελευταίο άρθρο μου που δημοσιεύθηκε στο Εμπρός στις 24/6/23, δηλαδή μια μέρα πριν από τις επαναληπτικές εκλογές, με τίτλο «Η εργαλειοποίηση» του μεταναστευτικού» κατέληγα λέγοντας: «Πάντως, ο «κύβος ερρίφθη» και τίποτε πια δεν μπορεί να αλλάξει». Πράγματι, οι εκλογές αυτές κατέληξαν σε «θρίαμβο» της Ν.Δ. και σε «πανωλεθρία» του ΣΥΡΙΖΑ! Επιβεβαίωσαν με τον καλύτερο τρόπο τα αποτελέσματα των προηγούμενων εκλογών της 21^ης/ 5/23. Είναι πρωτοφανές στα εκλογικά χρονικά μια κυβέρνηση που είχε να αντιμετωπίσει σωρεία απρόβλεπτων προβλημάτων να παρουσιάζει διαφορά ακόμη και 35% στα μεγάλα αστικά κέντρα και μια διαφορά 23-25 % σε πανελλήνια κλίμακα από την αντιπολίτευση και να έχει κερδίσει όλες τις ηλικίες!

Στο παρελθόν σε τέτοιες περιπτώσεις τα κόμματα αξιολογώντας τα αποτελέσματα προσπαθούσαν να ανιχνεύσουν κάποιο κέρδος και έλεγαν ότι «πήραν» το μήνυμα που τους έστειλε ο λαός, αν και η συνέχεια έδειχνε ή ότι δεν το πήραν ή ότι το παρερμήνευσαν, αφού εξακολουθούσαν να εφαρμόζουν την ίδια πολιτική. Στην παρούσα περίπτωση ο κ. Τσίπρας, αντιδρώντας στα ολέθρια γι’ αυτόν και το κόμμα του αποτελέσματα των εκλογών, αφού κατηγόρησε ακόμη μια φορά τη Ν.Δ., δήλωσε πως παραμένει όρθιος στις επάλξεις, ότι θα συνεχίσει να αγωνίζεται γι’ αυτούς που διψούν για δικαιοσύνη, δημοκρατία και άλλα βαρύγδουπα και πως θα θέσει τον εαυτό του στην κρίση των μελών του κόμματος! Και ήρθε μετά κάποιο από τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που, σημειωτέον, δεν εκλέχτηκε καν και με ύφος «Ολύμπιο» άρχισε να εγκωμιάζει τον κ. Τσίπρα και να λέει πως πρόκειται για «μεγάλο πολιτικό ηγέτη», για «Γίγαντα της πολιτικής», για «πολιτικό με μέταλλο», αφήνοντας άναυδους τους συνομιλητές του. Δικαιολόγησε την κρίση του λέγοντας πως στις δύσκολες στιγμές ο κ. Τσίπρας δεν εγκαταλείπει τη θέση του! Κι εγώ νόμιζα πως οι μεγάλοι άνδρες αναλαμβάνουν τις ευθύνες των πράξεών τους, αναγνωρίζουν τις αποτυχίες και τα σφάλματά τους και παραιτούνται αυτοβούλως και δε θέτουν τον εαυτό τους στην κρίση κανενός. Πώς είναι δυνατό ως αντιπολίτευση να ζητάς την παραίτηση ή την απόλυση των αντιπάλων σου, γιατί απέτυχαν στο πόστο τους, και εσύ μετά από επανειλημμένες αποτυχίες και ήττες που οδηγούν το κόμμα σου σε διάλυση να λες πως θα θέσεις τον εαυτό σου στην κρίση των μελών του! Αυτό θυμίζει αυτούς τους Υπουργούς που καταδικάστηκαν από τη δικαιοσύνη, αλλά οι αρχηγοί των κομμάτων στα οποία ανήκουν αρνούνται να τους διαγράψουν λέγοντας πως θα τους κρίνει ο ελληνικός λαός! Βλέπετε, κάθε αρχηγός φροντίζει να προστατέψει τα νώτα του!

Η συμπεριφορά ορισμένων δείχνει πως «ο λύκος κι αν εγέρασε, κι άσπρισε το μαλλί του, ούτε την γνώμην άλλαξε ούτε την κεφαλήν του», που λέει ο λαός. Μερικοί εξακολουθούν να δηλητηριάζουν την πολιτική ζωή του τόπου με τις ανοησίες τους, τον εριστικό, τον διχαστικό και τον τοξικό τους λόγο. Άκουσα δημοσιογράφο που πρόσκειται στον ΣΥΡΙΖΑ να λέει πως ο Μητσοτάκης, ο πρωθυπουργός της χώρας, αυτός που έχει λάβει νωπή λαϊκή εντολή να κυβερνήσει τη χώρα τα επόμενα τέσσερα χρόνια, είναι ένας «αδίστακτος», «επικίνδυνος» και «κυνικός» πολιτικός που δεν ορρωδεί μπροστά σε τίποτε και πως έχει σκοπό να καταστρέψει τη χώρα! Φαίνεται πως ο λαός, αυτό το 40 + % που τον ψήφισε, έχει τάσεις αυτοκαταστροφής! Μόνο που δεν υποκίνησε τον λαό σε επανάσταση! Κατά τα άλλα έδωσε και συμβουλές στον ΣΥΡΙΖΑ για το πώς θα ανακάμψει, εμφανιζόμενος ως αυθεντία! Κάτι τέτοιοι ευθύνονται για τη διάλυση του ΣΥΡΙΖΑ. Μερικοί δεν έχουν καταλάβει πως σημασία δεν έχει τι λες, αλλά ο τρόπος που το λες, το «ύφος» σου που είναι και ο καθρέφτης της ψυχής σου.

Και δεν είναι μόνο αυτό. Αφού δεν μπορούν να εξυψώσουν και να απαλύνουν την ήττα τους, μερικοί προσπαθούν να μειώσουν τη νίκη των αντιπάλων. Ναι, λένε, η νίκη της Ν.Δ. είναι μεγάλη, αλλά συνοδεύεται από την είσοδο στη Βουλή τριών ακροδεξιών κομμάτων και γι’ αυτό ευθύνεται η ίδια η ΝΔ που πρέπει να πληρώσει και θα πληρώσει γι’ αυτό! Απ’ ό τι, όμως, ξέρω τα ακροδεξιά αυτά κόμματα αντιδρούν στη «συνθήκη των Πρεσπών», αντιδρούν στην ελεύθερη είσοδο των αλλοδαπών στη χώρα μας, αντιδρούν στις διακηρύξεις «γάμος για όλους» και τη διάλυση της οικογένειας, αντιδρούν στην απεριόριστη ελευθερία και ασυδοσία κ.λπ. Φταίει, λοιπόν, η ΝΔ. για όλα αυτά; Δεν είναι δυνατό να διακηρύττει κάποιος ότι είναι «άθεος», να μην αναγνωρίζει τον θρησκευτικό όρκο, να καταργείς «με ένα άρθρο και ένα νόμο» τον πατέρα και τη μητέρα, να καταργεί τα σύνορα της πατρίδας, με λίγα λόγια να θέλει να καταργήσει μέσα σε μια τετραετία θεσμούς, σύμβολα και αξίες που στήριξαν το έθνος χιλιάδες χρόνια μέχρι τώρα και να έχει την απαίτηση να μην υπάρχει σε ένα κράτος που καλώς ή κακώς έχει συνταγματικά κατοχυρωμένη μια θρησκεία ένα 4% των πολιτών που είναι διατεθειμένοι να αγωνιστούν γι’ αυτές τις αξίες και αυτούς τους θεσμούς! Προς τι, λοιπόν, τόσος θόρυβος; Μήπως και αυτός εξυπηρετεί κάποιους;

Το πρόβλημα για τον λαό δεν είναι η παρουσία στη Βουλή αυτών των μορφωμάτων, αφού ο λαός τα ψήφισε, αλλά το αν τα κόμματα του «δημοκρατικού» λεγόμενου «τόξου» θα θελήσουν να συνεργαστούν και να βρουν τρόπο όχι να τα αποκλείσουν με δικαστικό τρόπο, αλλά να εξαλείψουν τις αιτίες που τα γεννούν. Γιατί οι ιδέες μόνο με ιδέες καταπολεμούνται αποτελεσματικά. Και πρέπει να ξέρουμε πως από την αρχαιότητα οι δημοκρατίες γεννούσαν τις τυραννίες, πως, όπως λέει ο Αριστοτέλης, η τυραννία είναι παιδί της δημοκρατίας. Και τη δημοκρατία δεν την εκφράζει μόνο η κυβέρνηση αλλά και η αντιπολίτευση. Πρέπει, ακόμη, να ξέρουμε πως, όπως έλεγε πάλι ο Αριστοτέλης, σημασία δεν έχουν τα πολιτεύματα, αλλά αυτοί που τα εκφράζουν. Η Ιστορία έχει να δείξει πολλές «διεφθαρμένες δημοκρατίες» και πολλές «πεφωτισμένες δυναστείες». Και στη δική μας Βουλή υπήρξαν άτομα που με τη συμπεριφορά τους και τον αγοραίο λόγο τους απαξίωναν καθημερινά τη δημοκρατία, άτομα που δεν τίμησαν ούτε το λειτούργημά τους ούτε τους ψηφοφόρους τους, αλλά εξακολουθούν και σήμερα να μας εκπροσωπούν

Από τη άλλη πλευρά, δεν μπορεί να φέρνει την καταστροφή ο ΣΥΡΙΖΑ για την είσοδο στη Βουλή ακροδεξιών κομμάτων τη στιγμή που σε ένα τέτοιο κόμμα, στο κόμμα των «Ανεξάρτητων Ελλήνων», στηρίχτηκε, για να αναρριχηθεί στην εξουσία. Φαντάζεται κανείς τι θα συμβεί, αν η ΝΔ. συνεργαστεί με τους «Σπαρτιάτες», για να περάσει κάποια νομοσχέδια ή αν η «Νίκη» στηρίξει κάποια νομοσχέδια που θέλει να περάσει η Ν.Δ; Γιατί είναι και αυτό στοιχείο του πολιτικού μας πολιτισμού: κάθε κόμμα δεν πρέπει να έχει κανένα σημείο επαφής, κανένα κοινό σημείο, με κάποιο άλλο κόμμα, γιατί έτσι θεωρείται ότι ταυτίζεται με αυτό! Όπως και αν έχει το πράγμα, ο χρόνος θα αποκαλύψει τις προθέσεις όλων και ο λαός θα αποδώσει «τα του Καίσαρος τω Καίσαρι και τα του Θεού τω Θεώ……».