Την προηγούμενη εβδομάδα το νομοσχέδιο για το ΕΣΥ ήταν από τα θέματα της επικαιρότητας που μονοπώλησαν την πολιτική αντιπαράθεση και σε κεντρικό επίπεδο, αλλά και περιφερειακά, με τις κινητοποιήσεις που εξήγγειλαν οι συνδικαλιστικοί φορείς των γιατρών (ιατρικοί σύλλογοι, γιατροί του ΕΣΥ), αλλά και με τις ανακοινώσεις των κομμάτων της αντιπολίτευσης που επέκριναν το «νόμο Γκάγκα», όπως καταγράφηκε, αφού εισηγήτρια των επιχειρούμενων αλλαγών στο ΕΣΥ ήταν η αναπληρώτρια υπουργός Υγείας Μίνα Γκάγκα. Εν μέσω «κραυγών» και επικρίσεων κυρίως από τις συνδικαλιστικές οργανώσεις των γιατρών και τα κόμματα της αντιπολίτευσης, όπου διατύπωναν τον αντίλογο για το νομοσχέδιο, «αντίλογος» που κυριάρχησε στη δημόσια αντιπαράθεση, ενώ ο «λόγος», δηλαδή που στοχεύει το νομοσχέδιο και τι λέει η κυβερνητική πλευρά, όχι μόνο δεν ακούστηκε, αλλά και ό,τι ψελίστηκε προκάλεσε πρόσθετη σύγχυση και πάντως δεν συνέβαλλε στο δημόσιο «διάλογο για ένα τόσο σοβαρό ζήτημα που αγγίζει και αφορά όλη την κοινωνία. Προκειμένου λοιπόν να υπάρξει μια πιο ολοκληρωμένη ενημέρωση -κάτι που μας το ζήτησαν και αναγνώστες μας, αγωνιώντες για την σημερινή κατάσταση κυρίως στα νοσοκομεία - και έχοντας ήδη δημοσιεύσει τις ανακοινώσεις και του Ιατρικού συλλόγου Λέσβου και τη συνέντευξη τύπου του συλλόγου ιατρών του ΕΣΥ Λέσβου και τις ανακοινώσεις των τοπικών οργανώσεων του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ, αναζητήσαμε να πληροφορηθούμε τι ισχυρίζεται η «άλλη πλευρά» και πως απαντά στις επικρίσεις για το νομοσχέδιο και βρήκαμε το άρθρο του Θανάση Μαυρίδη, απο το Liberal, που δημοσιεύει μερικά αποσπάσματα από την ομιλία της υπουργού Μ. Γκάγκα στη Βουλή, κάνοντας τους δικούς του σχολιασμούς επί αυτών. Έτσι, κατά τη γνώμη μας, έχουμε μια πιο ολοκληρωμένη εικόνα και για το «λόγο» και για τον «αντίλογο» γύρω από τις επιχειρούμενες αλλαγές στο ΕΣΥ. 

Στο εισαγωγικό του σημείωμα μάλιστα ο Θ. Μαυρίδης για να ξεχωρίσει τα λεγόμενα της υπουργού από τον δικό του σχολιασμό, προφανώς με τη δική του «οπτική», διευκρινίζει ότι τα αποσπάσματα της ομιλίας της υπουργού είναι με bold και στη συνέχεια ακολουθεί ο δικός του σχολιασμός και με αυτή τη μορφή το δημοσιεύουμε και εμείς. Πάμε λοιπόν:  

Το ΕΣΥ έγινε πριν 40 χρόνια, ήταν μια πολύ σημαντική τομή, αλλά πριν 40 χρόνια ήταν ένας άλλος κόσμος. Ήταν άλλη η τεχνολογία που είχαμε, άλλη η πρόσβαση που είχαμε, άλλες οι αποστάσεις, άλλη η ηλικία του πληθυσμού, άλλη η επικοινωνία, δεν υπήρχε Ίντερνετ, δεν υπήρχε τηλεϊατρική, ήταν τελείως διαφορετικές οι διαγνώσεις και τελείως διαφορετικές οι θεραπείες. 

Η αλήθεια είναι ότι επί σαράντα χρόνια δεν έχουν γίνει προσπάθειες να εκσυγχρονιστεί το ΕΣΥ. Αντιμετωπίστηκε ως ιερή αγελάδα, καθώς αυτό εξυπηρετούσε πολλούς εμπλεκόμενους. Ας μην ξεχνάμε ότι μέχρι πρόσφατα τα νοσοκομεία δεν έβγαζαν ούτε ισολογισμούς. Το ερώτημα, λοιπόν, είναι αν έχουμε πράγματι δωρεάν υγεία ή αν πίσω από αυτή κρύφτηκαν μικροσυμφέροντα που στο τέλος απείλησαν να μας πνίξουν. Και πόσο κοστίζει τελικά αυτό το «δωρεάν» και τι υπηρεσίες απολαμβάνουν οι ασθενείς.  

Οι συνδικαλιστές μάς μιλούν για αγώνες, για ένα νομοσχέδιο που είναι απαράδεκτο. Είναι όλοι απέναντι. Να σας πω λοιπόν, τα στοιχεία για την απεργία, για αυτό το καθολικά απαράδεκτο νομοσχέδιο; Την προηγούμενη φορά έφτασε σε κάποια νοσοκομεία στο μηδέν και σε κάποια νοσοκομεία έφτασε έως 3%. Τώρα σας δίνω στοιχεία: 8 απεργοί σε σύνολο 2.362 στην 5η ΥΠΕ, 56 απεργοί σε σύνολο 3.024 ιατρών στην 3η ΥΠΕ, 38 ιατροί σε σύνολο 2.227 στην 6η ΥΠΕ.  

Νομίζω ότι εδώ τα σχόλια περισσεύουν…  

Δεν καταργούμε την πλήρη και αποκλειστική. Δίνουμε απλά το δικαίωμα στους γιατρούς που θέλουν να δουλέψουν, να δουλέψουν πρωί και απόγευμα στο δημόσιο σύστημα, αυξάνοντας τη δυνατότητα του δημόσιου συστήματος να καλύψει τους ασθενείς. Και σε αυτούς τους γιατρούς που δουλεύουν και θέλουν να το κάνουν, δίνουμε τη δυνατότητα να δουλέψουν μία ή δύο φορές την εβδομάδα και εκτός νοσοκομείου.  

Θέλουν να μας πουν τώρα οι πολέμιοι του νομοσχεδίου ότι οι γιατροί που θέλουν δεν εργάζονται και εκτός ΕΣΥ. Τι κάνει η νέα ρύθμιση; Τους επιτρέπει να το κάνουν. Στο κάτω - κάτω της γραφής εργάζονται. Δεν κλέβουν.  

Είπαν από τον ΣΥΡΙΖΑ ότι θα δώσουν 2.000 πρώτο μισθό. Μα, να σας πω, δώσαμε 2.000 αφορολόγητα και πόσοι ήρθαν; Περίπου κανείς. Ελάχιστοι ήρθαν. Άρα δεν είναι το οικονομικό κίνητρο. 2.000 αφορολόγητα και ήρθαν ελάχιστοι γιατροί να βοηθήσουν, 250 € την εφημερία και ήρθαν ελάχιστοι γιατροί να βοηθήσουν. Σήμερα άκουγα μια συζήτηση το πρωί, καθώς ερχόμουν στη Βουλή με τον Κυριάκο τον Σουλιώτη, ο οποίος είπε: Οι μισθοί που δίνουμε έχουν φυσικά σχέση και με το ΑΕΠ της κάθε χώρας. Η Γερμανία προφανώς έχει πολύ μεγάλο ΑΕΠ, πολύ μεγαλύτερους μισθούς και άρα μπορεί να δώσει μεγαλύτερους μισθούς. 

Μπορούμε εμείς να δώσουμε 7.000 μισθό στους γιατρούς, που δίνει η Κύπρος, που δίνει πάνω από 4.000, που δίνει η Γερμανία, ή η Σουηδία; Μπορούμε να το δώσουμε; Εμάς το ΑΕΠ μας είναι διαφορετικό και η Ευρώπη είναι μεγάλη. Και μπορεί ο κάθε γιατρός που και αγγλικά ξέρει και καλές σπουδές έχει, να πάει οπουδήποτε. Άρα δεν είναι το οικονομικό, το πρώτο κίνητρο που πρέπει να συζητήσουμε. Είναι οι συνθήκες εργασίας και η ελευθερία που μπορεί να έχει και η αξιοπρέπεια που μπορεί να έχει ένας γιατρός στο εθνικό σύστημα υγείας. Δίνουμε λοιπόν απλά δυνατότητα επιλογών και αξιοπρέπεια στους γιατρούς μας. 

Φτάσαμε στην ουσία! Σπουδάζουμε τα παιδιά μας γιατρούς, δαπανώντας τεράστιους οικονομικούς πόρους. Και στο τέλος τα παιδιά αυτά αναζητούν ένα καλύτερο μέλλον σε χώρες που μπορούν να τους πληρώσουν πολύ καλύτερα απ’ ότι το ελληνικό δημόσιο. Δεν μπορούμε να κατηγορήσουμε τα παιδιά για το γεγονός ότι αναζητούν μια καλύτερη ζωή, ούτε και μπορούμε να δώσουμε μισθούς 5.000 και 7.000 ευρώ. Θα έπρεπε, αλλά δεν μπορούμε. Ας είχαμε μια πιο ανταγωνιστική Οικονομία για να μπορούσαμε. Ας μην διώχναμε από την χώρα κάθε επένδυση και θα ζούσαμε σήμερα σε μια άλλη Ελλάδα. Αλλά με τα αν και τα αλλά δεν λέμε κάτι. Αυτό που έχουμε σήμερα είναι μια πραγματικότητα που πρέπει να αντιμετωπίσουμε. Και αυτή η πραγματικότητα λέει ότι δεν υπήρχαν αναισθησιολόγοι στα δημόσια νοσοκομεία. Θα πρέπει, λοιπόν, να δοκιμάσουμε να τους δελεάσουμε. Σαφώς και είναι και οικονομικό το θέμα, αλλά όχι μόνο οικονομικό, από τη στιγμή που είμαστε ήδη εκτός ανταγωνισμού. 

Μιλάτε για τους γιατρούς, τους ελευθεροεπαγγελματίες, αν θέλουν, αν δε θέλουν, αν θίγονται. Προσωπικά πιστεύω ότι δε θίγονται. Είναι λίγοι οι γιατροί του ΕΣΥ. Ιδιώτες είναι πολύ περισσότεροι. Στην Αθήνα, παραδείγματος χάρη, έχει 24.000 εγγεγραμμένους γιατρούς ο Ιατρικός Σύλλογος Αθηνών και οι γιατροί στο ΕΣΥ είναι 1.860. Αλλά τα συστήματα δε βασίζονται μόνο στους γιατρούς που είναι τώρα μέσα στο σύστημα υγείας. Βασίζονται και στους γιατρούς που θα έρθουν και θα πλαισιώσουν το σύστημα υγείας. Και αυτοί είναι οι φοιτητές μας. Έχουμε 1.000 περίπου απόφοιτους ιατρικής κάθε χρόνο. Αυτούς πρέπει να τους προσελκύσουμε στο σύστημα υγείας. Και θα τους προσελκύσουμε αν έχουν καλές συνθήκες εργασίας και αν έχουν επιλογές. Μόνο 1860 γιατροί στο ΕΣΥ στην Αθήνα από τους 24.000 εγγεγραμμένους; Εντυπωσιακό!  

Πάμε τώρα στην απογευματινή λειτουργία. Τα απογευματινά ιατρεία, όπως ξέρετε όλοι, λειτουργούν εδώ και πολύ καιρό. Υπάρχουν πάρα πολλοί ασθενείς που εξυπηρετούνται από αυτά, πάνω από 300.000 επισκέψεις και οι ασθενείς είναι ευχαριστημένοι. Και ανοίγουμε τα απογευματινά χειρουργεία και μου λέτε πώς θα ελέγξουμε τα απογευματινά χειρουργεία; Ο ιδιώτης που θα μπει μέσα, ποιον θα χειρουργήσει και πού θα χειρουργήσει και ποιος θα τον παρακολουθήσει; Με συγχωρείτε, αλλά αυτό αλλάζουμε τώρα. Η μερική απασχόληση σημαίνει ότι ξέρω ποιος είναι ο γιατρός, τον έχω πάρει μέσα στο νοσοκομείο, έχοντας κάνει αξιολόγηση και χρησιμοποιώντας κριτήρια. Και ανήκει σε μια κλινική, η οποία κλινική δουλεύει πάντα ομάδα. Και ο ασθενής, μπορεί εγώ να φύγω και να πάρω άδεια, αλλά οι συνάδελφοί μου παρακολουθούν τον άρρωστο. Ενώ μέχρι τώρα, το μπλοκάκι δε σημαίνει καθόλου αυτό. Είναι μία τελείως διαφορετική ιστορία. Άρα αυτό που κάνουμε είναι ένα συμμάζεμα, αν θέλετε, μια πιο σωστή λύση, μια λύση με κανόνες. Και ναι, οι ασθενείς θέλουν επιλογή. Σε όσους δουλεύουν και εξυπηρετούν το δημόσιο σύστημα υγείας, γιατρούς, σε όσους συμμετέχουν στην πρωινή και την απογευματινή λειτουργία, ενδυναμώνοντας τα νοσοκομεία μας, δίνουμε ένα ή δύο απογεύματα την εβδομάδα. 

Και κάπως έτσι αποκαλύπτεται η υποκρισία. Επειδή τα απογευματινά ιατρεία δεν είναι εφεύρεση αυτής της κυβέρνησης. Και μάλιστα το σύστημα αυτό δουλεύει ικανοποιητικά. Η κυβέρνηση προσπαθεί τώρα να το βελτιώσει. Να βάλει κανόνες. Και τι είπαν οι αντιπολιτευόμενοι; Ότι θα πληρώνουν οι ασθενείς. Μα αυτό με τα απογευματινά ιατρεία υπάρχει εδώ και χρόνια!  

Όλες οι κυβερνήσεις μέχρι τώρα και το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΡΙΖΑ πληρώνει στο ιδιωτικό σύστημα υγείας, ο ΕΟΠΥΥ πληρώνει πρώτα στο ιδιωτικό σύστημα υγείας και καλά κάνει, είναι η επιλογή του ασθενούς να πάει και πληρώνει ο ασθενής αν θέλει επιπλέον. Άρα γενικώς μέχρι τώρα, όλες οι κυβερνήσεις έχουν στηρίξει μέσω του ΕΟΠΥΥ κάθε ιδιώτη γιατρό συμβεβλημένο και κάθε ιδιωτική κλινική που συμβάλλεται. Γιατί λοιπόν να μην το κάνουμε στο δημόσιο νοσοκομείο που σίγουρα τα κόστη είναι λιγότερα για τους ασθενείς;  

Εδώ η υπουργός έβαλε «δύσκολα». Είναι αμφίβολο αν στην αντιπολίτευση έχουν κάποιες προτάσεις πέρα από γενικόλογα συνθήματα. Προτάσεις που να βασίζονται στη διεθνή εμπειρία. Αν τις είχαν θα τις ξέραμε…  

Ισχυρό δημόσιο δεν σημαίνει κρατικό δημόσιο, γιατί έχουμε εξαιρετικά συστήματα. Αναφέρθηκε η Ολλανδία και δεν ξέρω τι λένε κάποιοι συνδικαλιστές για την Ολλανδία, αλλά πανευρωπαϊκά, η ευχαρίστηση, η ικανοποίηση των πολιτών από το ολλανδικό σύστημα είναι η πρώτη ή η δεύτερη μεγαλύτερη στην Ευρώπη. Ένα σύστημα που είναι πάρα πολύ καλό για όλους τους πολίτες του και που δεν έχει ίχνος κράτους μέσα. 

Επιτέλους, κάποιος λέει την αλήθεια. Χωρίς άλλα σχόλια. Η Μίνα Γκάγκα το διατύπωσε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Και αντί επιλόγου:  

Δεν είστε προοδευτικοί, είστε οπισθοδρομικοί. Κάνουμε ένα νομοσχέδιο που προχωράμε μπροστά, που μας βάζει στον χάρτη της Ευρώπης μαζί με τις άλλες προηγμένες χώρες και θα το ξαναπώ: η δημοκρατία δεν έχει παρωπίδες, δεν έχει αγκυλώσεις, έχει… έχει ελευθερία, έχει επιλογές και έχει κανόνες, κανόνες που πρέπει να ελέγχονται, έχει τιμωρία αν δεν… κάποιος παραβατεί και έχει ανταμοιβές αν κάποιος συμπεριφέρεται καλά. Θέλει λοιπόν το σημερινό σύστημα υγείας που το εμπιστευόμαστε, να το βελτιώσουμε, με όραμα, με εμπιστοσύνη στους πολίτες και σαφώς εμπιστοσύνη στους γιατρούς, για τον τρόπο που κάνουν το έργο τους. 

Επιτέλους, κάποιος τους τα είπε. Όχι ένας οποιοσδήποτε. Αλλά ένας άνθρωπος που έχει εργαστεί σκληρά μέσα στο ΕΣΥ, το πιστεύει και θέλει να υπάρχει και την επόμενη ημέρα. Και πολύ σωστά τους είπε ότι είναι οπισθοδρομικοί. Ότι μισούν κάθε τι εκσυγχρονιστικό, κάθε προσπάθεια να συμβαδίσει αυτή η χώρα με ότι πιο σύγχρονο υπάρχει στον κόσμο. Διότι το ζητούμενο είναι να απολαμβάνουν οι πολίτες καλές υπηρεσίες . Αυτό είναι και το νόημα της πολιτικής. Να βρίσκει λύσεις για τους πολίτες. Να ένας λόγος για τον οποίον ο Κυριάκος Μητσοτάκης κερδίζει στις δημοσκοπήσεις. Επειδή οι πολίτες του αναγνωρίζουν ότι προσπαθεί. Να και ένας λόγος για τον οποίον οι γιατροί του ΕΣΥ δεν συμμετείχαν στην απεργία. Δεν τους πιστεύουν ούτε οι ψηφοφόροι τους!