Άλκη Ζέη

Πόσο θα ζήσεις ακόμα γιαγιά;

Εκδόσεις Μεταίχμιο

Αθήνα 2017, σελ. 319

Σου έφερα την εφημερίδα. Ανοίγω τα μάτια. Με πήρε, φαίνεται, ο ύπνος κάτω από τη γλυσίνα. Από πάνω μου στέκει ένα ψηλό πανέμορφο παλικάρι. Έχει ένα μικρό μούσι και πράσινα μάτια. Μοιάζει σαν να βγήκε από μυθιστόρημα του Σταντάλ. Είναι ο εγγονός μου ο Αντουάν. Πότε μεγάλωσε τόσο;

- Απόψε έχει πανσέληνο, λέει.

Κοιτάζω την εφημερίδα. Δευτέρα 7 Αυγούστου 2017. Τρομάζω. Πώς έφτασα ως εδώ. Είχα υποσχεθεί στα παιδιά δεκατρία χρόνια. Αν και μου φαινότανε πάρα πολλά... τότε. Ποιος μου χάρισε γενναιόδωρα άλλα τέσσερα κι ίσως απομένουν και κάποια ρέστα ακόμα;

Κοιτάζω γύρω. Στην άλλη άκρη, κάτω από τη γλυσίνα που ξαναζωντάνεψε όλα αυτά τα χρόνια, στην αυλή του σπιτιού μας στις Μηλιές στο Πήλιο, ένα όμορφο κορίτσι με ξανθά σγουρά μαλλιά και πράσινα μάτια γράφει στον υπολογιστή. Τα λεπτά δάχτυλά της πετάνε σαν φτερά πεταλούδας. Πού εγώ - χτυπώ αργά-αργά κάθε γράμμα και πολλές φορές το διπλανό απ’ αυτό που πρέπει. Είναι η εγγονή μου, η Άννα.

Τώρα πια τα εγγόνια μου είναι μεγάλα. Δεν ρωτάνε «πόσο θα ζήσεις ακόμα, γιαγιά;». Μόνο κάνουν σχέδια τι θα κάνουμε του χρόνου στην πανσέληνο. Αν μου φαινότανε πολλά τα δεκατρία χρόνια, ο ένας χρόνος μοιάζει ακόμα πιο μακρινός. Δεν λέω τίποτα, τους αγκαλιάζω και τους δυο και χαίρομαι τη στιγμή. Αποδώ και μπρος οι στιγμές μετράνε».

Το παραπάνω σημείωμα είναι  από το οπισθόφυλλο του νέου βιβλίου της πολυαγαπημένης Άλκης Ζέη. Όπως γράφει η επιμελήτρια Ελένη Μπούρα, το βιβλίο αυτό δεν είναι καινούργιο ούτε όμως και παλιό. Είναι μια συλλογή από αυτοβιογραφικές αφηγήσεις και διηγήματα μυθοπλασίες που μπορούσαν αυτά που περιγράφονται να είχαν συμβεί και πραγματικά, όπως λέει η συγγραφέας. Το καινούργιο σ’ αυτό το βιβλίο είναι ότι στις περισσότερες ιστορίες προστέθηκε και η σημερινή αφήγηση της Άλκης Ζέη, η ματιά της που σχολιάζει και φωτίζει ύστερα από χρόνια. Διαφοροποιείται μες στο κείμενο με πλαγιογραφή. Συγκεντρώθηκαν, λοιπόν, τρία βιβλία: «Η δωδεκάτη γιαγιά και άλλα…»,  «Αρβυλάκια και γόβες», «Σπανιόλικα παπούτσια και  άλλες ιστορίες».

Νόελ Μπάξερ

Το χνάρι που δεν έσβησε (μυθιστόρημα)

Εκδόσεις Διόπτρα

Αθήνα 2017, σελ. 649

Ένα πληθωρικό πολυπρόσωπο μυθιστόρημα, γραμμένο µε ψυχή και µε την ιδιαίτερη χαρακτηριστική γραφή της Νοέλ Μπάξερ που, για µία ακόμη φορά, µπλέκοντας έξοχα τη μυθιστορία µε την ελληνική ιστορία, ανιχνεύει τις μύχιες πτυχές της ανθρώπινης φύσης.

Η συγγραφέας  γεννήθηκε στην Αθήνα από Ελληνίδα μητέρα και Βρετανό πατέρα. Τα παιδικά της χρόνια τα έζησε στην Καβάλα. Σπούδασε Ελληνική Φιλολογία και Αρχαιολογία στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων και στη συνέχεια έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στην Αγγλία. Από τότε ζει κι εργάζεται στην Αθήνα. Γράφει διηγήματα και μυθιστορήματα.