Erri De Luca: Το παιχνίδι της χήνας (Μετάφραση: Άννα Παπασταύρου), Εκδόσεις Κέλευθος, Αθήνα 2019, σελ. 229

Ο Έρρι ντε Λούκα γεννήθηκε στη Νάπολη το 1950. Συνιδρυτής της ακροαριστερής πολιτικής οργάνωσης Λότα Κοντίνουα (Συνεχής Αγώνας), συγγραφέας, μεταφραστής, ποιητής, σεναριογράφος, σκηνοθέτης και ηθοποιός. Βιοπορίστηκε κάνοντας διάφορα επαγγέλματα: οδηγός φορτηγού, εργάτης στη Φίατ, οικοδόμος, κ.ά. Αλπινιστής με πολλές πρωτιές στην αγωνιστική αναρρίχηση, μεταφέρει στα βιβλία του το πάθος του για τα βουνά και τη φύση. Αυτοδίδακτος σε διάφορες γλώσσες: αρχαία εβραϊκά, σουαχίλι, ρωσικά, γίντις. Έχει εκδώσει πάνω από 60 βιβλία, που έχουν μεταφραστεί σε περισσότερες από 30 γλώσσες. Το 2013 του απονεμήθηκε το Ευρωπαϊκό Βραβείο Λογοτεχνίας και χαρακτηρίστηκε από τον ιταλικό Τύπο «συγγραφέας της δεκαετίας».

Το παρόν βιβλίο  χαρακτηρίστηκε  το πιο προσωπικό, το πιο βαθύ και εξομολογητικό από όλα τα έργα του.

Ένα χειμωνιάτικο βράδυ, σ’ ένα μοναχικό, λιτό δείπνο μπροστά στο τζάκι, ο Erri De Luca, ξαναδιαβάζοντας τον Πινόκιο αισθάνεται μια αλλόκοτη πατρότητα. Έτσι αρχίζει ένας μονόλογος που εξελίσσεται σε διάλογο ανάμεσα σ’ έναν άντρα που δεν κατάφερε (ή δε θέλησε) ποτέ να γίνει πατέρας και το γιο που δε γεννήθηκε ποτέ.

Μέσα από αυτή τη φανταστική και ιδιαίτερα αποκαλυπτική συνομιλία, ο συγγραφέας μιλάει ουσιαστικά για τη δική του ζωή, τις εμπειρίες του και τη φιλοσοφία του.

Καμίγ Κουσνέρ: Η μεγάλη οικογένεια (Μετάφραση: Εύη Γεροκώστα), Εκδόσεις Κάκτος, Αθήνα 2021, σελ. 135

Η Καμίγ Κουσνέρ γεννήθηκε στις 17 Ιουνίου 1975. Είναι δικηγόρος και πανεπιστημιακός, κόρη του πολιτικού και γιατρού, ιδρυτή των «Γιατρών Χωρίς Σύνορα», Μπερνάρ Κουσνέρ, και της πολιτικού και συγγραφέως Εβελίν Πιζιέ, καθώς και ανιψιά της γνωστής Γαλλίδας ηθοποιού Μαρί-Φρανς Πιζιέ.

Μετά το διαζύγιο των γονιών της, ανατράφηκε από τον δεύτερο σύζυγο της μητέρας της, τον πολιτικό και πανεπιστημιακό, πρώην ευρωβουλευτή, Ολιβιέ Ντυαμέλ.

Σύμφωνα με τη «Le Monde» «Στα 45 της χρόνια αισθάνθηκε την ανάγκη να διηγηθεί ένα κοινότοπο έγκλημα που αποτελεί ακόμα και στις μέρες μας μεγάλο ταμπού: την αιμομιξία. Οι λέξεις της είναι σφαίρες.»

Η ιστορία μιας μεγάλης οικογένειας που διαφωνεί, γελάει και χορεύει, μιας οικογένειας που αγαπάει τον ήλιο και το καλοκαίρι. Η φλογερή αφήγηση μιας γυναίκας που τόλμησε να μιλήσει γι’ αυτό που έκανε τη μεγάλη οικογένεια να σωπαίνει για καιρό.

Το βιβλίο κυκλοφόρησε στη Γαλλία τον Ιανουάριο και ακόμα προκαλεί συζητήσεις.

Marina Di Guardo: Η μνήμη των σωμάτων (Μετάφραση: Μαρία Ακριβάκη), Εκδόσεις Λιβάνη, Αθήνα 2020, σελ. 319

Ο Τζόρτζιο Σαβέρι δεν είναι ούτε σαράντα, όμως αρκετά προβλήματα τον αναγκάζουν να αποσυρθεί στην οικογενειακή έπαυλη. Η μοναδική του επαφή με τον έξω κόσμο είναι η Ανιέζε, η υπηρέτρια που τον μεγάλωσε.

Η μητέρα του, μια ψυχρή γυναίκα, σκοτώθηκε πριν από πολλά χρόνια σε αυτοκινητικό δυστύχημα και ο δεσποτικός πατέρας του μέχρι τη μέρα της αυτοκτονίας του δεν έχανε ευκαιρία να τον μειώνει δημοσίως. Όλα αλλάζουν όταν ο Τζόρτζιο παρασύρεται σε μια αμφιλεγόμενη και έντονα ερωτική σχέση με τη γοητευτική Τζούλια, που έχει το χάρισμα να τον καταλαβαίνει όσο κανείς άλλος, αλλά αποκαλύπτει λίγα για τον εαυτό της. Όταν η Ανιέζε εξαφανίζεται, ο Τζόρτζιο ξεκινά τις έρευνες. Σύντομα ο κλοιός γύρω από τα ψέματα της Τζούλια σφίγγει. Όμως δεν κρύβει μόνο εκείνη μυστικά…