Ένα παραδοσιακό παραμύθι από τη Λέσβο, από το νησί-σταθμό στο ταξίδι των προσφύγων. Ένα παραμύθι για την αλληλεγγύη, που μιλάει μία και μόνη γλώσσα παντού. Τη γλώσσα της αγάπης. Αυτό είναι «Το Βατραχέλι» της Κατερίνας Ευσταθίου-Σελάχα και του Γιώργου Τυρίκου-Εργά, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Πατάκη» και παρουσιάζεται αύριο Τετάρτη στις 7 το απόγευμα στο βιβλιοπωλείο «Book and Art» στα Λαδάδικα. Για το βιβλίο θα μιλήσουν η λέκτορας ψυχολογίας Σεβαστιάννα Φωκά και ο μουσικός και συγγραφέας Κώστας Ζαφειρίου, ο οποίος θα παίξει και μουσική, ενώ τον συντονισμό θα έχει η δημοσιογράφος Ανθή Παζιάνου. Μάλιστα θα υπάρχει και έκπληξη-δρώμενο από προσφυγόπουλα του ΠΙΚΠΑ.

Οι συγγραφείς θα είναι εκεί για να μιλήσουν, αλλά να μιλήσουμε κι εμείς για κείνους, για την «Αγκαλιά» που ακόμα υπάρχει και προσφέρει σε ντόπιους και πρόσφυγες, και στην οποία παραχώρησαν όλα τα δικαιώματα του παραμυθιού, που ήδη σημειώνει τεράστια επιτυχία στην Αθήνα.

Πώς αποφασίσατε να γράψετε το «Βατραχέλι»;

«Πριν να γράψουμε το “Βατραχέλι” μαζί με τον Γιώργο Τυρίκο-Εργά, το είχα αφηγηθεί ήδη πολλές φορές σε παρέες μικρών και μεγάλων. Κι ακόμα πιο πολλές φορές το είχα ακούσει όταν ήμουν παιδί. Ήταν το μοναδικό παραμύθι που μας έλεγε η καλή μου γιαγιά Ελένη. Δεν ήξερε άλλο και όποτε της ζητούσαμε να μας αφηγηθεί κάτι, μας το έλεγε. Εμείς το αγαπούσαμε τόσο πολύ που κάθε φορά ήταν σαν να μην το είχαμε ξανακούσει. Μεγαλώνοντας το ξέχασα. Κατοικούσε στο πίσω μέρος του μυαλού μου για πολλά χρόνια και ξύπνησε όταν παρουσιάστηκε ξανά η ανάγκη για παραμύθια, όταν γεννήθηκε ο γιος μας. Μαζί με την ιστορία ξεπήδησε και η ίδια η φωνή της γιαγιάς μου όταν το έλεγε. Μόνο που εκείνη το έλεγε όλο στη ντοπιολαλιά κι ήταν ακόμη πιο γλυκό να το ακούς».

Γιατί να γράψετε ένα παραμύθι;

«Πολλές φορές υπάρχουν τόσο στενοί δεσμοί ανάμεσα σε διαφορετικές συγκυρίες της ζωής μας, που όταν τους αντιλαμβανόμαστε, νιώθουμε έκπληξη με τη συνειδητοποίησή τους. Αυτό το σπονδυλωτό παραμύθι μεταφέρει με τόσο απλό και άμεσο τρόπο την ομορφιά, τον πόνο και την αξία που υπάρχει μέσα στην αλληλεγγύη, που αποστομώνει τις αντίθετες φωνές. Εκεί έγκειται και η παιδευτική αξία του παραμυθιού. Από μικρή ηλικία το παραμύθι περνά στα παιδιά, μηνύματα μιλώντας στη γλώσσα τους και τα προετοιμάζει για το μέλλον. Για μένα το “Βατραχέλι” ήταν μια τέτοιου είδους προετοιμασία κι επειδή νιώθω ότι απέδωσε καρπούς, θέλω να γίνω κι εγώ πολλαπλασιαστής της θετικής του ενέργειας».

Μπορούν όλοι να μιλήσουν τη γλώσσα της αγάπης;

«Μπορούν σίγουρα όλοι να τη μάθουν. Και όπως όλες οι άλλες γλώσσες, μαθαίνεται πιο εύκολα και πιο γρήγορα όταν είμαστε μικροί. Όσο μεγαλώνουμε, τόσο πιο δύσκολο είναι να αποδιώξουμε από πάνω μας καταστάσεις και συναισθήματα που δεν έχουν σχέση με την αγάπη. Ποτέ όμως δεν είναι αργά. Γι’ αυτό εμείς οι μεγάλοι έχουμε ευθύνη να τη διδάξουμε αυτή τη γλώσσα όσο πιο καλά μπορούμε σ’ αυτούς που έρχονται. Κι όταν νιώσουμε αυτό που λέει η τελευταία φράση του κειμένου, τότε καταλαβαίνουμε ότι την κατέχουμε: “Και η χαρά τους ήταν πιο μεγάλη γιατί μπόρεσαν και ήταν όλοι μαζί θλιμμένοι”. Αν καταφέρουμε να συναισθανθούμε τη στενοχώρια του άλλου και να συμπάσχουμε μαζί του, τότε η χαρά του όταν γιατρευτεί, είναι και δική μας. Στην “Αγκαλιά” την έχουμε νιώσει πολλές φορές αυτή τη λύπη και τη χαρά, την έχουμε μοιραστεί, την έχουμε επικοινωνήσει και ξέρουμε ότι υπάρχει. Με τον Γιώργο θεωρήσαμε ότι το “Βατραχέλι” είναι ένας καλός τρόπος να την επισημάνουμε και πάλι και βρήκαμε πολλούς ωραίους συντρόφους να το μοιραστούμε».

Ποιοι είναι αυτοί οι σύντροφοι;

«Είναι αρχικά η εκδότριά μας, Έλενα Πατάκη, που σ’ όλη τη διάρκεια της παραγωγής του παραμυθιού, ήταν στο πλευρό μας και έλυνε με μεγάλη αγάπη και ενδιαφέρον όσα προβλήματα παρουσιάζονταν και η εικονογράφος Έφη Λαδά, που ζωντάνεψε με τις εικόνες της, τα λόγια μας. Στη συνέχεια είναι οι μεταφραστές που ήταν ήδη φίλοι και συνοδοιπόροι στο ταξίδι της “Αγκαλιάς” εδώ και καιρό και όλοι έδειξαν με τον υπέροχο δικό τους τρόπο την αλληλεγγύη τους, όλοι συμμετείχαν εθελοντικά: η Αγγελική Ψαρρού που μετέφρασε στα Αγγλικά, η Αναστασία Ναουζάτ, στα Αραβικά, ο δικός μας Σιδίκι Μακμπούλ στα Φαρσί, ακόμα και άνθρωποι που ποτέ δε θα γνωρίσουμε, όπως η Lily Hayeri, που επιμελήθηκε εθελοντικά την ελληνοαραβική έκδοση. Το παραμύθι αυτό δεν πρεσβεύει μόνο την αλληλεγγύη αλλά είναι από μόνο του δημιούργημα αλληλεγγύης και γι’ αυτό δεν θα μπορούσαμε παρά με τη σειρά μας κι εμείς να παραχωρήσουμε τα δικαιώματα από την πώλησή του στην “Αγκαλιά”».