Στράτος Μυρογιάννης

Μυθομανίες

(διηγήματα)

Εκδόσεις Gutenberg

Αθήνα 2020, σελ. 198

Ο Στράτος Μυρογιάννης γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Μυτιλήνη, σπούδασε Ελληνική Φιλολογία και Θεωρία της Λογοτεχνίας στο ΑΠΘ (MPhil) και Μεσαιωνικές και Σύγχρονες Γλώσσες στο Πανεπιστήμιο του Cambridge (PhD). Έχει διδάξει Νεοελληνική Λογοτεχνία στο Πανεπιστήμιο του Cambridge. Διδάσκει Δημιουργική Γραφή και Θεωρία της Λογοτεχνίας στο ΕΑΠ. Έχει δημοσιεύσει άρθρα για τον Νεοελληνικό και Ευρωπαϊκό Διαφωτισμό, τον Βιζυηνό, και την αστυνομική λογοτεχνία. Ασχολείται με τη μετάφραση και την κριτική και έχει εκδώσει δύο βιβλία.

Στον παρόν βιβλίο του στεγάζονται 6 διηγήματα με τους παρακάτω τίτλους: Η βιβλιοθήκη του Ιάσονα Μαυροκορδάτου-Bodin, Κορνήλιος Κράνμπερης ο Τραυλός, Οι αναρίθμητες ιδιορρυθμίες του Bartolo Simoni, Hommage a deux alchimistes: Nicholas Flamel et Sir Isaac Newton, Shakespeare and Metaxas-Malherb, e: The First Folio Adamante Coray in Love, Ο Ιωάννης Καρτάζηλος και ο Πάπας Ουρβανός Ζ'. Στο τέλος βρίσκουμε το κείμενο του Κώστα Καλφόπουλου με τον τίτλο: «Mythomaniac writer».

Παρουσιάζοντας το βιβλίο στο ηλεκτρονικό περιοδικό «oanagnostis.gr» η Δέσποινα Παπαστάθη ανάμεσα στα άλλα έγραψε: Ο Ιάσονας Μαυροκορδάτος-Bodin, ο Κορνήλιος Κράνμπερης ο Τραυλός, ο Bartolo Simoni, ο Νικόδημος Μεταξάς-Malherbe, ο Αδαμάντιος Κοραής, ο Nicholas Flamel, ο Νεύτων, ο Ιωάννης Καρτάζηλος είναι κάποιοι από τους ήρωες που πρωταγωνιστούν στις Μυθομανίες του Στράτου Μυρογιάννη και μας ταξιδεύουν στη Μεσαιωνική και Νεότερη Ευρώπη μέσα από επτά ιστορίες μυστηρίου, στις οποίες, κυνηγώντας με κάθε κόστος σπάνια βιβλία και μυθικές βιβλιοθήκες, αναζητούν το νόημα της ζωής, την «ιστορία των ιστοριών». Μια τέτοια αναζήτηση θα μπορούσε «να επιτευχθεί μόνο μέσω παραισθήσεων ή ψευδαισθήσεων» -όπως μας διαβεβαιώνει ο αφηγητής- καθώς «η υπερβατική κατάσταση της διεστραμμένης αντίληψης της πραγματικότητας θα μπορούσε να είναι αυτή που θα επέτρεπε στον άνθρωπο να καταργήσει τα όρια μεταξύ όσων βλέπει και όσων διαισθάνεται ή δεν μπορεί να αποδείξει με τη λογική».

Οι επτά απολαυστικές ιστορίες είναι γραμμένες ως διηγήματα και συνδέονται μεταξύ τους συνειρμικά μέσω των ηρώων, των αντικειμένων ή των γεγονότων που εμφανίζονται σε αυτές, καθώς και από το γεγονός πως όλες τους σχετίζονται με ένα έγκλημα, όπως η κλοπή σπάνιων βιβλίων -βιβλίων «που δεν υπήρχαν»- η μυστηριώδης εξαφάνιση ενός σουλτάνου, ο κίνδυνος της δηλητηρίασης του νόθου γιου του αυτοκράτορα του Βυζαντίου, το κρυφό δωμάτιο και η εξαφάνιση του Bartolo Simoni, o οποίος ζούσε «μέσα σε ένα ενυδρείο συναισθημάτων και λογικής, ορατών και αόρατων πραγμάτων», το μυστήριο γύρω από την παράδοξη μορφή του αλχημιστή Nicholas Flamel και τη σχέση του με τον Νεύτωνα, η δολοφονία με δηλητήριο του γέρου τυπογράφου των έργων του Shakespeare, η εμπλοκή στην αφήγηση του πατέρα του αστυνομικού αφηγήματος Edgar Allan Poe. Τις ιστορίες ολοκληρώνει το Επίμετρο, ένα κείμενο στο οποίο ο μυθομανής αφηγητής συμπεραίνει πως αν και «μερικοί ίσως υποστηρίξουν ότι οι ιστορίες αυτές δεν καταλήγουν κάπου, ότι δεν κρύβουν ούτε σημαίνουν τίποτα», ωστόσο οι αναγνώστες «θα τη βρούμε την άκρη -ίσως μερικοί από μας να την έχουν ήδη βρει, γιατί η Ιθάκη είναι μόνο η αρχή».