Από μία βόλτα δίπλα στο κύμα φλερτάροντας με την αλμύρα και το απέραντο γαλάζιο, μέχρι ένα σεργιάνι σε δάση και αγρούς, αλλά και μία απλή περαντζάδα από τον κήπο μας, γεννιούνται πάντα ιδέες για το πώς θα επιδοθούμε στο αγαπημένο μας χόμπυ.

Φαντασία, γνώση, παράδοση συνθέτουν το ιδανικό τρίπτυχο για πιάτα που παύουν να ικανοποιούν μόνο την ανάγκη για κατανάλωση, αλλά κυρίως δίνουν πόντους στην αντίστοιχη για δημιουργία… Χομπίστες σεφ και μάγειρες επί ποδός: οι κουτάλες περιμένουν!

Το πάθος για τη μαγειρική είναι προσωπική έκφραση και παράλληλα πυξίδα κουλτούρας και πολιτισμού. Ο Έλληνας είχε ανέκαθεν την απόλαυση του φαγητού στο DNA του. Άλλωστε και στα πιο φτωχικά σπίτια υπήρχε πάντα κάτι φαγώσιμο για τους οικείους ή τον εκάστοτε «ξένο». Ακόμη και αν ήταν γαλέτα με ελιές, ήταν δοσμένο με αγάπη. Ωστόσο, το μοίρασμα ξεκινά μέσα από την κουζίνα.

Ψάχνεις για τα κατάλληλα προϊόντα, τα καθαρίζεις, τα μαγειρεύεις και τελικά παρουσιάζεις ένα δελεαστικό πιάτο για τον ουρανίσκο και το μάτι. Μήπως τελικά ανήκεις στους Έλληνες… «gourmands»;

«Gourmands»: χόμπυ τους, η απόλαυση

Οι ερασιτέχνες «gourmands» λατρεύουν να ασχολούνται ποικιλοτρόπως με τη γεύση. Διαβάζουν, ψάχνουν υλικά, ανταλλάσουν απόψεις, έλκονται από τις μυρωδιές της κουζίνας των σπιτιών στη γειτονιά. Όσον αφορά στην ελληνική κουζίνα, έχει μια απλότητα χωρίς πολλά «φτιασίδια» και με μπόλικο «ζουμί», ξεφεύγοντας ποικιλοτρόπως από το φαινομενικό «φάτε μάτια ψάρια».

Άλλωστε στην Ελλάδα και δη στη Λέσβο, οι απανταχού gourmands και κοινώς καλοφαγάδες, υποκλίνονται όλο το χρόνο και ιδιαιτέρως τα καλοκαίρια, στο βασιλιά του μενού: νησιώτες δίχως λέπια στο πιάτο, δεν υφίστανται.

Ψαρεύοντας γεύσεις

Λέσβος: γη της επαγγελίας για τους απανταχού ψαράδες. Ερασιτέχνες και μη επιδίδονται στο αγαπημένο χόμπυ ή επάγγελμα, αντίστοιχα, χωρίς να χάνουν ενέργεια ψάχνοντας. Γνωρίζουν ότι τα σημεία-κόμβοι για δίχτυα, ψαροντούφεκο ή πετονιά είναι τα εξής:

Ξέρα της Λάμνας. Βρίσκεται περίπου πέντε μίλια ανοιχτά από τη Σκαμνιά, μεταξύ Λέσβου και Τουρκίας. Οι τόνοι, τα μαγιάτικα και οι συναγρίδες είναι οι συχνοί επισκέπτες της Λάμνας.

Κάβοι Σιγρίου. Μεγάλες συναγρίδες το καλοκαίρι και γοφάρια το χειμώνα αποτελούν λεία υψηλών προδιαγραφών για τους εκάστοτε αλιείς.

Μερσίνια (Μυρσίνια), στην είσοδο του Κόλπου Γέρας και ο Άγιος Θανάσης. Νησάκια-ψαρότοποι όπου κατά διαστήματα περνούν κοπάδια με μαγιάτικα. Το ψάρεμα μέσα στους κόλπους του νησιού προσφέρει αρκετές συγκινήσεις.
Επίσης στην περιοχή του αεροδρομίου κάποια ρηχά νερά αποτελούν το κατάλληλο έδαφος για εντοπισμό λαβρακιών.

Για «καρτεριτζήδες»: τα δύο νησάκια μπροστά στην Πέτρα κρατάνε το καλοκαιράκι συναγρίδες.

Για «κολυμπητό»,κάτω από το Σκαλοχώρι είναι το Τσαμούρ Λιμάνι, που έχει πολύ καλή «ρηχοπατιά».

Για «βαθύτες» ενδείκνυται το νησάκι Άγιος Βασίλης, στον κόλπο της Γέρας.

Για αρχάριους, καλό ρηχό μέρος είναι στον Άγ. Ισίδωρο στο Πλωμάρι, όπου στα αριστερά της παραλίας έχει μεγάλες πλάκες στο ένα μέτρο, που κρατάνε άσπρα ψάρια.

Όταν τα λουλούδια δεν μπαίνουν στο βάζο…

… αλλά στο τηγάνι, τότε το μόνο σίγουρο είναι ότι μπήκες στην τροχιά γεύσεων της Λέσβου, στην οποία εκτός των άλλων βρίθουν και οι λαχανόκηποι, κοινώς μπαξέδες ή χαϊδευτικά «μπαξεδέλια».Θέτοντας ως βασική παράμετρο το στήσιμο του μπαξέ σε μέρος απολύτως ηλιόλουστο, είναι ευκόλως εννοούμενο ότι αυτή η συνισταμένη καλύπτεται πλήρως στο νησί, όπου ο ήλιος σχεδόν ξεχνάει να δύσει, σκορπώντας φως και ζωή σε όλα τα πλάσματα που αναπτύσσονται στα μήκη και τα πλάτη τού... πλατανόφυλλου.

Εξίσου σημαντική λεπτομέρεια που θα κάνει τη διαφορά στην ανάπτυξη των «μπαχτσαβανικών», κοινώς των λαχανικών μας, είναι ο χώρος που τους αναλογεί για να αναρριχηθούν και επομένως να αναπτυχθούν το καθένα με το δικό του τρόπο. Παραδείγματος χάριν, η ντοματιά, η αγγουριά και η πιπεριά χρειάζονται περισσότερο χώρο και «κρεβατωσιές» για να προσφέρουν καρπούς, ενώ τα χαμηλά φυτά όπως το μαρούλι, όχι.

Προσοχή στο πότισμα, το οποίο είναι ιεροτελεστία, εξασφαλίζοντας επιτυχία ή άνευ ακολουθίας κανόνων παταγώδη αποτυχία. Τα λαχανικά χρειάζονται πολύ νερό και γι’ αυτό πρέπει να έχετε αποφασίσει εξ αρχής τι σύστημα ποτίσματος θα εγκαταστήσετε.

Αν η εξοικονόμηση χρημάτων δεν είναι άμεση προτεραιότητά σας, το καλύτερο σύστημα είναι το «στάγδην», που ποτίζει σχεδόν σταγονομετρικά τις ρίζες χωρίς να βρέχει και να βλάπτει τα φύλλα.

Από τη θάλασσα και τον μπαξέ, στο πιάτο

Φρέσκια σάλτσα ντομάτας

1 κιλό φρέσκες ντομάτες

50 γρ. βούτυρο

1 κρεμμύδι

αλάτι και πιπέρι

ΕΚΤΕΛΕΣΗ
Μαρκάρουμε σταυρωτά την κορυφή και τη βάση κάθε ντομάτας με κοφτερό μαχαίρι. Βράζουμε αρκετό νερό σε κατσαρόλα και μόλις κοχλάσει, ρίχνουμε μέσα τις ντομάτες για 30 δευτερόλεπτα. Τις βγάζουμε αμέσως και τις περνάμε με αρκετό κρύο νερό της βρύσης για να σταματήσει ο βρασμός. Τις αποφλοιώνουμε με κοφτερό μαχαίρι, τις κόβουμε στα τέσσερα και αφαιρούμε με κουταλάκι όσο περισσότερα σπόρια μπορούμε. Κόβουμε το κρεμμύδι στα τέσσερα. Βράζουμε σε χαμηλή φωτιά τις ντομάτες, το βούτυρο και το κρεμμύδι (αφού αλατοπιπερώσουμε καλά), ανακατεύοντας συχνά μέχρι να πολτοποιηθούν. Βγάζουμε τη σάλτσα από τη φωτιά και αν θέλουμε να μην έχει χοντρά κομμάτια, την περνάμε ελαφρώς από το μπλέντερ.

Γαύρος μαρινάτος πικάντικος

1 κιλό γαύρος

αλάτι χονδρό

ξίδι από λευκό κρασί

4 σκελίδες σκόρδου

6 κουταλιές ελαιόλαδο

1 ματσάκι μαϊντανός

ΕΚΤΕΛΕΣΗ
Πλένουμε, αποκεφαλίζουμε, τραβάμε τη ραχοκοκκαλιά και ανοίγουμε στα δύο τα ψάρια. Στον πάτο ενός σουρωτηριού βάζουμε λίγο αλάτι, από πάνω βάζουμε μια στρώση γαύρου, αλατίζουμε, τοποθετούμε μια δεύτερη δόση γαύρου και συνεχίζουμε τη διαδικασία, μέχρι να τελειώσουν τα ψάρια. Τα αφήνουμε να ξεκουραστούν έτσι για 1 ώρα και στη συνέχεια τα ξεπλένουμε. Σε ένα γυάλινο σκεύος τοποθετούμε το γαύρο, από πάνω βάζουμε το σκόρδο που έχουμε κόψει σε φετούλες, βάζουμε ολόκληρο το ματσάκι μαϊντανού και σκεπάζουμε με το ξίδι, που πρέπει να είναι εξαιρετικής ποιότητας. Αφήνουμε να μαριναριστεί ο γαύρος για 12 περίπου ώρες και κατόπιν στραγγίζουμε τα ψάρια από τη μαρινάτα και πετάμε το μαϊντανό. Περιχύνουμε το γαύρο με ελαιόλαδο και κλείνουμε καλά το δοχείο. Αφήνουμε στο ψυγείο 4 - 5 ώρες πριν το καταναλώσουμε. Διατηρείται στο ψυγείο 3 - 4 μέρες.

Ευχαριστούμε το Νίκο Αθανάση για μερικές εκ των φωτογραφιών που μας παραχώρησε.