Δεν ξέρω αν τα όσα διαδραματίστηκαν το περασμένο Σαββατοκύριακο στην Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ σηματοδοτούν την αρχή του «τέλους» του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης , τουλάχιστον όπως το γνωρίσαμε τα τελευταία χρόνια, το βέβαιο είναι ότι δεν λειτουργούν αποσταθεροποιητικά μόνο στο συγκεκριμένο χώρο , που έτσι και αλλιώς μετά την πρόσφατη εκλογική συντριβή του και όσα επακολούθησαν αυτήν, βρίσκεται σε αποδρομή, αλλά συνολικά στο πολιτικό σύστημα της χώρας μας και γι αυτό οι εξελίξεις σε αυτόν το χώρο δεν ενδιαφέρουν και δεν περιορίζονται μόνο τα στελέχη και τους οπαδούς του, αλλά συνολικά σε όλη την κοινωνία. Η αποσταθεροποίηση του πολιτικού συστήματος, όπου κυριαρχεί μία πολιτική δύναμη, εν προκειμένω του κυβερνώντος κόμματος και πέραν αυτού το ...χάος και ο πολυκερματισμός, είναι μια στρέβλωση για το ίδιο το σύστημα, αν δεν αναδειχθεί και μια άλλη αξιόπιστη εναλλακτική πρόταση. Και επί του παρόντος, όπως έχουν διαμορφωθεί οι συσχετισμοί, τον συνεχώς καταρρέοντα ΣΥΡΙΖΑ, που αποτελούσε τουλάχιστον μέχρι τις πρόσφατες εκλογές το «αντίπαλο δέος» στη ΝΔ, δεν φαίνεται να μπορεί να «εκμεταλλευτεί» κανένα άλλο κόμμα, αν και είναι πρόωρη μια τέτοια διαπίστωση, όταν οι εξελίξεις... τρέχουν και το πολιτικό σκηνικό είναι εντελώς «ρευστό» και υπό διαμόρφωση. Το βέβαιο πάντως είναι ότι μετά την επικράτηση Κασσελάκη στο ΣΥΡΙΖΑ το κόμμα αυτό έχει μπει σε μια πρωτόγνωρη περιδίνηση που κανείς δεν γνωρίζει που θα καταλήξει, ποια μορφή θα πάρει και σε τελική ανάλυση ποια θα είναι η θέση του στο πολιτικό σκηνικό, που αυτό «πυροδότησε», μετά τις εσωκομματικές διεργασίες και την εμφάνιση του «φαινομένου Κασσελάκη», που ακόμη αναζητείται πως προέκυψε και με ποιες «πλάτες» πήρε τα ηνία του κόμματος εκφέροντας ένα λόγο που δεν είχε καμιά σχέση με τον μέχρι τώρα πολιτικό λόγο και το αφήγημα του χώρου. Είναι εντυπωσιακό πάντως το γεγονός ότι αυτός ο ...άγνωστος, μέχρι πρότινος, αφού κατάφερε να αναδειχθεί πρόεδρος, εμφανίζεται κυρίαρχος και αποφασισμένος να ξεκαθαρίσει το κόμμα που ηγείται από τα «βαρίδια» της εσωκομματικής αντιπολίτευσης, χαρακτηρίζοντας τους «αντιφρονούντες» ως «πεμπτοφαλαγγίτες», αδιαφορώντας αν αυτή η τακτική οδηγεί σε διάσπαση του χώρου και σε διαλυτικές καταστάσεις με απρόβλεπτες συνέπειες. 

Παρότι η ιστορία της Αριστεράς βρίθει από εσωτερικές συγκρούσεις και από διασπάσεις -μικρές και μεγάλες- τα όσα διαδραματίστηκαν και εξακολουθούν να συμβαίνουν τις τελευταίες μέρες στο ΣΥΡΙΖΑ, φαίνεται να «εκπλήσουν» και να προκαλούν ανησυχία και τους ίδιους τους πρωταγωνιστές του χώρου, γιατί χάθηκε το μέτρο και δεν κρατούνται ούτε τα «προσχήματα». Το οργίλο και εξαιρετικά προσβλητικό ύφος της ομιλίας , που εκφώνησε από το βήμα της Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ ο κ. Κασσελάκης, δεν αφήνουν απ ότι φαίνεται κανένα περιθώριο συνεννόησης μεταξύ των διαφορετικών ομάδων και τάσεων που υπάρχουν στο εσωτερικό του και ότι απ την αρχή η ειλημμένη απόφαση φαίνεται να είναι η αποπομπή των «υπονομευτών», όπως χαρακτηρίστηκαν και η δημιουργία ενός «καθαρού» κόμματος, όπου με την «αμεσολάβητη» σχέση του νέου ηγέτη του με το λαό μπορεί να επανακάμψει και να διεκδικήσει ξανά την εξουσία. Τώρα αν ο νέος ηγέτης και οι περί αυτόν «λογαριάζουν χωρίς τον ξενοδόχο», θεωρώντας ότι αυτή η τακτική και αυτές οι κινήσεις θα κάνουν πιο ελκυστικό τον νέο ΣΥΡΙΖΑ του Κασσελάκη, θα φανεί το επόμενο διάστημα , όταν θα έχει καταλαγιάσει ο ...κουρνιαχτός-αν τελικά καταλαγιάσει- και πάντως σίγουρα στις κάλπες των ευρωεκλογών που θα αποτελέσουν και το πρώτο κρίσιμο στοίχημα της μετά -Τσίπρα εποχής. Που εκτός των άλλων είναι, εκ των πραγμάτων και προσωπικό στοίχημα του Κασσελάκη, όπου θα φανεί αν το νέο αφήγημα του -αν μέχρι τότε διαμορφωθεί γιατί μέχρι σήμερα μόνο γενικόλογες αοριστίες ακούγονται- βρίσκει ανταπόκριση, ή αν πλέον μιλάμε για περαιτέρω πτωτική πορεία χωρίς επιστροφή! Το στοίχημα όμως της «επόμενης μέρας» για τον ευρύτερο χώρο της λεγόμενης «ανανεωτικής και ριζοσπαστικής αριστεράς» -που εδώ που τα λέμε δεν «συμβαδίζουν» πάντα οι δυο αυτού επιθετικοί προσδιορισμοί της Αριστεράς, όπως έχει φανεί στη διαδρομή της- δεν αφορά μόνο τον υπό τον Κασσελάκη ΣΥΡΙΖΑ - ή όπως αλλιώς θα μεταλλαχθεί και θα μετονομαστεί- αλλά και τους αποχωρήσαντες και εκείνους που, οσονούπω όπως διαφαίνεται θα ακολουθήσουν, γιατί και για το χώρο αυτό και για την επιρροή του στο εκλογικό σώμα, πολλά θα κριθούν στις επικείμενες ευρωεκλογές, όπου η ψήφος είναι πιο χαλαρή και δεν διακυβεύεται η κυβέρνηση της χώρας. Πάντως το γεγονός ότι τις τελευταίες μέρες εκδηλώνονται πρωτοβουλίες και γίνονται συναντήσεις και επαφές με σημείο αναφοράς τον πρώην πρόεδρο Αλ. Τσίπρα, ο οποίος έσπασε τη «σιωπή» του και την ουδετερότητα, που μέχρι τώρα κρατούσε, δείχνει ότι οι εξελίξεις στο χώρο, που αυτός πρωταγωνίστηκε τα τελευταία 15 χρόνια, έχει πάρει επικίνδυνη ...κλίση και γι αυτό σπεύδει να προλάβει το κακό και να περιορίσει τις όποιες μαζικές αποχωρήσεις και διαρροές που θα καταστίσουν «αδύναμο πολιτικά» το εγχείρημα που αυτός δημιούργησε. Οι επόμενες μέρες θα δείξουν αν περνάει ακόμη η «μπογιά» του, πριν ο απρόβλεπτος , όπως αποδεικνύεται, Κασσελάκης με τις κινήσεις του και την εν λόγω στάση του, προκαλέσει ανήκεστη βλάβη!  

Οπως και να έχει το βέβαιο είναι ότι οι εξελίξεις στο ΣΥΡΙΖΑ προκαλούν πρωτόγνωρες αναταράξεις στο εσωτερικό του, που δεν θέλουν να κοπάσουν, ενώ η απογοήτευση της εκλογικής του βάσης είναι δεδομένη , όπως καταγράφεται και στις πρώτες δημοσκοπήσεις που βλέπουν το φως της δημοσιότητας, με ορατό τον κίνδυνο να χάσει τη δεύτερη θέση, με ότι σημαίνει αυτό για την περαιτέρω υπόστασή του. Δυστυχώς γι αυτόν στην παρούσα κρίση του, δεν υπάρχει ο συνεκτικός ιστός της εξουσίας, που άμβλυνε και εξαφάνιζε τις όποιες αντιπαλότητες και διαφορές , ούτε ο ισορροπιστής Αλέξης που τα έφερνε «βόλτα» και έχωνε τα όποια προβλήματα κάτω από το «χαλί». Τώρα ο χώρος συνολικά καλείται να «συγκρουστεί» με την σκληρή πραγματικότητα, που δεν μπορεί πλέον να αποφύγει. Και η «σκληρή πραγματικότητα» είναι ότι από τις πρώιμες «επαναστατικές» μέρες της οργής, που ξεχύλιζε ο τοξικός λόγος των πλατειών , αλλά και μετά την περίοδο της διακυβέρνησης και πιο πρόσφατα τα χρόνια της άγονης αντιπολίτευσης, χωρίς ιδέες και φαντασία, ο ΣΥΡΙΖΑ παρέμεινε «ένα πουκάμισο αδειανό», ένα συνοθύλευμα ακραίων και αντιφατικών μεταξύ των τάσεων και απόψεων, που στα πρώτα χρόνια της ανόδου εκμεταλλεύτηκε το ...κύμα της κρίσης για να «εκτοξευθεί» στην εξουσία και που «ξεφούσκωσε» όταν ο αντιπολιτευτικός του λόγος περιορίστηκε σε έναν άκριτο αντι-Μητσοτακισμό, χωρίς να προβάλλει κάποια εναλλακτική πρόταση. Τούτων δοθέντων λοιπόν μπορεί η εκλογική συντριβή να ξάφνιασε με την κατάρρευση που σημειώθηκε, αλλά δεν ήταν εντελώς απρόβλεπτη, για να μη πούμε εν πολλοίς αναμενόμενη, από τη στιγμή που δεν είχε κάτι να πει, που να προσελκύσει ακροατήριο. Και από εκεί και πέρα όταν σε πάρει η ...κατηφόρα δύσκολα σταματάς και αυτό έχει πάθει ο ΣΥΡΙΖΑ! Το ζητούμενο τώρα είναι που θα κάτσει η «μπίλια», ποιες ανακατατάξεις στο πολιτικό σκηνικό προκαλεί η «αποσύνθεση» και οι αναταράξεις στο εσωτερικό του και ποιες δυνάμεις μπορούν να βγουν οφελημένες από αυτό το ανακάτεμα. Χωρίς καμιά αμφιβολία το κυβερνών κόμμα παραμένει η «σταθερά» του πολιτικού συστήματος και ο πρωθυπουργός Κυρ. Μητσοτάκης ο κυρίαρχος της πολιτικής σκηνής, αλλά και του εσωτερικού του κόμματος του. Το γεγονός αυτό δημιουργεί ελεύθερο πεδίο για να προχωρήσει μεταρρυθμίσεις σε κρίσιμους τομείς της κοινωνίας. Εκεί θα κριθεί η νέα κυβερνητική θητεία που μόλις πριν μερικούς μήνες ξεκίνησε , ώστε στις επόμενες εθνικές εκλογές να διεκδικήσει μια τρίτη θητεία, αν μέχρι τότε δεν έχει εμφανιστεί μια άλλη εναλλακτική πρόταση για τη δικακυβέρνηση της χώρας. Κάτι που προς το παρόν δεν φαίνεται , αλλά και δεν αποκλείεται κι όλας, δεδομένου ότι το υπαρκτό «κενό» στον λεγόμενο κεντροαριστερό χώρο, απέναντι στη ΝΔ δεν μπορεί να παραμένει εσαεί. Και σ αυτό σημαίνοντα ρόλο καλείται να παίξει το ΠΑΣΟΚ, που προσπαθεί να βρει τον «βηματισμό» του, που ωστόσο μέχρι τώρα δεν κατάφερε να αναπτύξει δυναμική παρά την «ελεύθερη πτώση» του κύριου ανταγωνιστή του στον ευρύτερο χώρο. Και τα πρώτα «δείγματα γραφής» αυτής της δυναμικής αν υπάρξει θα πρέπει να αποτυπωθούν στην κάλπη των ευρωεκλογών , που πάντα είναι προάγγελος ανακατατάξεων αν και υπάρχει πολύς χρόνος μέχρι τις επόμενες εκλογές. Οι μετρήσεις του επόμενου διαστήματος θα δείξουν προς τα που θα κινηθούν τα πράγματα , αν υπάρχει χώρος για νέα κόμματα και ποιους ευνοούν οι ενδεχόμενες μετακινήσεις στο εκλογικό σώμα, που ψάχνεται! Ιδωμεν...