Το έχουμε τονίσει πολλές φορές από τούτη τη στήλη, ότι η διοίκηση έχει συνέχεια και αυτά που ξεκινούν και δρομολογούνται από τις προηγούμενες αρχές, κεντρικές ή τοπικές, συνεχίζονται και ολοκληρώνονται ενδεχομένως από τις νυν, ή ακόμη και από τις επόμενες αναλόγως του μέγεθους του έργου και των εμποδίων που μπορεί να προκύψουν κατά την εκτέλεσή του. Τα παραδείγματα πολλά και σημαντικά και σε τοπικό επίπεδο , που επιβεβαιώνουν του «λόγου το αληθές» και τον επαναλαμβανόμενο «κανόνα», που θέλει άλλοι να σχεδιάζουν και να ξεκινούν τις μεγάλες κυρίως παρεμβάσεις και άλλοι να τις ολοκληρώνουν και να κόβουν ...κορδέλα! Αυτό δεν παραπέμπει σε κάποια στρεβλότητα, ούτε είναι κατακριτέο και πάντως δεν απαξιώνει και δεν υποτιμά τη συμβολή όλων των παραγόντων που εμπλέκονται με τον έναν ή άλλο τρόπο στις διαδικασίες ολοκλήρωσης ενός έργου. Προφανώς ο σχεδιασμός και η αρχή είναι «το ήμισυ του παντός», όπως λέγεται, αλλά και η ολοκλήρωση «του παντός» είναι πολύ σημαντική και καθοριστική για την εξέλιξη της όποιας μικρής ή μεγάλης παρέμβασης, αφού μόνο τότε παραδίδεται προς χρήση στο κοινό το έργο και αξιοποιείται ως δημόσιο αγαθό. Και αυτή η παράμετρος δεν είναι πάντοτε δεδομένη. Γιατί η δρομολόγηση υλοποίησης ενός έργου, πράγματι αποτελεί κομβικής σημασίας στοιχείο για την εξέλιξη του ίδιου του έργου, αλλά αυτά δεν αρκούν αν αφεθεί στην τύχη του, χωρίς την συνεχή και επιβεβλημένη παρακολούθησή του, ώστε να αντιμετωπιστούν έγκαιρα και αποφασιστικά τα όποια προβλήματα προκύψουν, που συνήθως ...προκύπτουν. Τα έργα λοιπόν μπορεί να έχουν «πατρότητα» και εν γένει «γεννήτορες», αλλά για να... περπατήσουν και να παραδοθούν στην κοινωνία χρειάζονται τη συνεχή φροντίδα όλων των εμπλεκομένων, πολλές φορές με τις αναγκαίες αλλαγές και τροποποιήσεις που κρίνονται απαραίτητες κατά τη διαδρομή τους! Τα επισημαίνουμε όλα αυτά, γιατί φαίνεται να υπάρχει μια κακώς νοούμενη εκτίμηση, ότι από τη στιγμή που δρομολογείται κάτι, μικρό ή πολύ περισσότερο μεγάλο, όλα θα κινήσουν ομαλά και με τον «αυτόματο πιλότο». Κάθε άλλο, η περίπτωση του έργου του αγωγού της Λαγκάδας, επιβεβαιώνει ότι κατά την εκτέλεσή του αρχίζουν τα πιο «δύσκολα» και μάλιστα πολλά απ αυτά είναι και απρόβλεπτα. Ετσι και αλλιώς, ανεξαρτήτως ποιός θα ...σύρει το «χορό» και ποιός θα ακολουθήσει, όλοι καλούνται να χορέψουν από τη στιγμή που θα βρεθούν στην «πίστα»!

Γι αυτό δεν κατανοούμε, ούτε την αυτάρεσκη αντίληψη, εκείνων που θεωρούν ότι επειδή συνέβαλαν επί των ημερών τους να ξεκινήσουν ή να γίνουν κάποια έργα, αρκεί  για να γίνονται τιμητές των πάντων, αλλά ούτε και την απαξιωτική αντίληψη άλλων, που επιχειρούν να υποτιμήσουν και να περιθωριοποιήσουν ό,τι προηγήθηκε των δικών τους ενεργειών και δράσεων. Και οι «μεν« και οι «δε» λογοδοτούν στην κοινωνία και από αυτήν κρίνονται, κατά τα έργα τους και κατά τις συμπεριφορές τους. Και για να είμαστε ακριβείς, μπορεί για τα έργα τους να κρίνονται  με την μέγιστη δυνατή επιείκεια, γιατί όλοι αντιλαμβάνονται και γνωρίζουν τις δυσκολίες και τα προβλήματα που προκύπτουν κατά την υλοποίησή τους, για τις συμπεριφορές όμως η κοινωνία κρίνει αυστηρά και πολλές φορές τιμωρεί αλαζονικές συμπεριφορές, που ...ξεφεύγουν. Προφανώς είναι θεμιτό και εν πολλοίς αναμενόμενο, ο κάθε πολιτικός παράγοντας να θέλει να προβάλει το έργο του και την όποια δική του συμβολή, επιδιώκοντας την επιβράβευση του κόσμου και την επιδοκιμασία του, αλλά ο τρόπος που το κάνει δεν πρέπει να προκαλεί την κοινή γνώμη, που κατά βάση δεν βλέπει με καλό μάτι τις όποιες υπερβολές. Για την πλειονότητα του κόσμου, ανεξαρτήτως πολιτικών ή προσωπικών προτιμήσεων, αυτό που μετρά είναι η προσπάθεια που κάνει ο κάθε πολιτικός παράγοντας να λύσει προβλήματα που ταλανίζουν την κοινωνία και τον τόπο μας, αλλά κυρίως το τελικό αποτέλεσμα των ενεργειών του, που δείχνει συνέπεια λόγων και έργων κάτι που στην αξιολόγηση του κόσμου είναι πολύ σημαντικό. Ασφαλώς πέρα από τη «σιωπηλή» πλειοψηφία που παρακολουθεί με τον τρόπο της τις εξελίξεις, υπάρχουν και οι «διαμορφωτές» της κοινής γνώμης μέσω του διαδικτύου, που κάνουν συνεχώς παραπανίσιο ...σαματά, στοχεύοντας να επηρεάσουν πρόσωπα και καταστάσεις κατά τη δική τους λογική, δίνοντας την πλασματική εικόνα, ότι επειδή αυτή φαίνεται να είναι «κυρίαρχη» στα κοινωνικά δίκτυα, είναι και κυρίαρχη στην κοινωνία. Μόνο που κάτι τέτοιο δεν ισχύει, όσο και αν είναι ηχηρή πράγματι η παρουσία τους στο διαδίκτυο, η «σιωπηλή» πλειοψηφία είναι αλλού...

Και δεν χωρεί καμιά αμφιβολία ότι η συντριπτική πλειοψηφία του κόσμου, παρακολουθεί με ανησυχία και αγωνία τις εξελίξεις που δρομολογούνται στον τόπο μας, έχοντας νωπές τις παραστάσεις από τα συμβαίνοντα στο νησί που βίωσε τα προηγούμενα χρόνια πρωτόγνωρες καταστάσεις, κυρίως λόγω του μεταναστευτικού, που εκ των πραγμάτων επηρέασε κοινωνικές συμπεριφορές, προκάλεσε διεργασίες και διαμόρφωσε νέες προτεραιότητες και συμμαχίες. Ομως μετά την παρουσία του σκηνικού αυτού στο νησί μας, που φαινόταν ότι έπαιρνε χαρακτηριστικά μονιμότητας  και προκαλούσε δικαιολογημένη αγανάκτηση, τον τελευταίο καιρό υπάρχουν σαφείς ενδείξεις διεξόδου, τις οποίες η κοινωνία αναμένει να γίνουν και αποδείξεις πραγματικής βελτίωσης της εικόνας του, τόσο για τον έξω κόσμο, όσο και για την ίδια την τοπική κοινωνία που ζει και δραστηριοποιείται εδώ. Το «δυστύχημα» ωστόσο είναι ότι αυτήν τη αλλαγή σκηνικού που διαμορφώνεται μετά από αρκετά χρόνια καθίλωσης του τόπου μας, δεν την βλέπουν με την ίδια «οπτική» όλοι οι εμπλεκόμενοι φορείς και παράγοντες του τόπου μας. Και αυτό είναι περισσότερο από εμφανές. Γιατί πολλοί είναι εκείνοι που «επένδυσαν» και εξακολουθούν να το κάνουν, εκμεταλλευόμενοι το πολιτικό σκηνικό που διαμορφώθηκε με το μεταναστευτικό, αλλά όχι μόνο γι αυτό, διαμορφώνοντας και τις αναγκαίες συμμαχίες και επιλέγοντας και την ρητορική της εποχής και τώρα δυσκολεύονται να απαλλαγούν απ όλα αυτά και να ...γυρίσουν σελίδα με νέο αφήγημα και διαφορετικές ενδεχομένως συμμαχίες και προτεραιότητες. Δεν είναι καθόλου τυχαίο το γεγονός ότι κάποιοι ξορκίζουν το μεταναστευτικό, πρωτοστατώντας μάλιστα στις αντιδράσεις για παράδειγμα κατά της νέας δομής, ενώ  ενδόμυχα θέλουν αυτό να παραμένει στην επικαιρότητα και σημείο αναφοράς για να έχουν λόγο και ρόλο ύπαρξης. Γιατί διαφορετικά ξέρουν ότι θα «εξαφανιστούν» από τον χάρτη, αν το συγκεκριμένο θέμα διευθετηθεί και μπει σε μια τροχιά επίλυσης με τη λιγότερη επίπτωση στην εικόνα του τόπου μας. Να γιατί «συντηρούν» μια αντιπαλότητα και ένα διχαστικό λόγο, γιατί «τρέφονται» απ αυτόν, κρατώντας συγχρόνως επαφή και με ένα ακροατήριο που έχει εθιστεί στη λογική αυτή. Ομως θέλουμε να ελπίζουμε ότι η συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνίας δεν ...τσιμπάει  στους αφορισμούς και δεν συναινεί σε διχαστικές συμπεριφορές, παραμένει σε αναμονή «σιωπηλή», αλλά πάντως όχι ουδέτερη. 

Ναι το χαρακτηριστικό της συμπεριφοράς κυρίως του κόσμου αυτήν την περίοδο είναι η αναμονή, γιατί βγαίνει από μια δύσκολη συγκυρία με τα περιοριστικά μέτρα λόγω της πανδημίας, που για το νησί μας αυτή έρχεται μετά από μια πολυετή  πρωτόγνωρη ταλαιπωρία που προκάλεσε στην τοπική κοινωνία το μεταναστευτικό και δικαιολογημένα είναι επιφυλακτικός και κουμπωμένος. Και περιμένει να δει απτά δείγματα γραφής που συνιστούν «καλύτερες μέρες» σε όλους τους τομείς, για να εκδηλωθεί και να σπάσει την περίεργη, αλλά καθ όλα κατανοητή «σιωπή». Και για να συμβεί αυτό για να πάρει τα ...πάνω της και η  κοινωνία θα πρέπει να γίνουν και πράγματα που θα αλλάξουν το κλίμα απαισιοδοξίας που για πολύ καιρό επικράτησε στα μέρη μας, αλλά να υπάρξουν και πρωτοβουλίες από τα «πάνω» που να επανεκκινήσουν τις πιο «ζωντανές» και δυναμικές δυνάμεις του τόπου μας που δεν μπορούν να παραμένουν άλλο αδρανείς και να ασφυκτιούν στη μιζέρια, που καθίλωσε το νησί όλη η προηγούμενη κατάσταση. Σε αυτήν την κρίσιμη συγκυρία, όπου πολλά θα παιχτούν και για το μέλλον του τόπου μας, καλούνται όλοι και κυρίως οι τοπικοί πολιτικοί παράγοντες, να ξεπεράσουν τις όποιες αντιπαλότητες τους και να  λειτουργήσουν με πνεύμα συναίνεσης, συντονίζοντας ενέργειες και πρωτοβουλίες που θα αναβαθμίσουν το τόπο μας, για τον οποίο όλοι υποτίθεται ότι όλοι ενδιαφέρονται. Είναι κρίμα οι προσωπικές αντιδικίες , ακόμη και μεταξύ παραγόντων του ιδίου κόμματος, να «ναρκοθετούν» την προσπάθεια ανάτασης του νησιού, που θάπρεπε να είναι κοινός στόχος. Επιτέλους ας μπουν τα ...μαχαίρια στα θηκάρια, δεν είναι η ώρα για ξεκαθάρισμα λογαριασμών, αλλά μόνο για κοινές πρωτοβουλίες για ορατά θετικά αποτελέσματα. Αναμένουμε...