Το περασμένο Σαββατοκύριακο στα Τσαμάκια και στο χώρο του Κάτω Κάστρου πραγματοποιήθηκαν μια σειρά εκδηλώσεις και δράσεις που στόχο είχαν να αναδείξουν τα έργα ανάπλασης που υλοποιήθηκαν και συνεχίζονται στην ευρύτερη περιοχή του Κάστρου, παρουσία πλήθος κόσμου που συνέρρευσε εκεί για να δει από κοντά τις σημαντικές αυτές παρεμβάσεις που πράγματι αλλάζουν την εικόνα της περιοχής και την εντάσσουν στην καθημερινή ζωή της πόλης. Και είναι αλήθεια ότι τα έργα ανάπλασης που ήδη ολοκληρώθηκαν στην περιοχή αυτή, την έχουν μετατρέψει σε έναν μοναδικό πνεύμονα αναψυχής και περιπάτου, εντός του αστικού ιστού της Μυτιλήνης, που βρήκε τεράστια ανταπόκριση από την τοπική κοινωνία που καθημερινά σπεύδει για να κάνει χρήση, είτε του ποδηλατόδρομου που δημιουργήθηκε, είτε των περιπατητικών διαδρομών του , δίπλα στη θάλασσα και και στο περιαστικό δάσος και ασφαλώς μακριά από τη βουή της πόλης. Αξιοποιήθηκε δηλαδή μια εγκαταλελειμμένη περιοχή, που βρισκόνταν στο... περιθώριο της ζωής της πόλης, όπου διαβιούσαν μόνο αδέσποτα, και αναβαθμίστηκε σε έναν μοναδικό χώρο αναψυχής με τις αναγκαίες υποδομές που έλειπε από την πόλη. Το γεγονός ότι η παρέμβαση αυτή «αγκαλιάστηκε», τόσο θερμά από τον κόσμο της Μυτιλήνης, που με κάθε ευκαιρία μιλά με ενθουσιασμό και με τα καλύτερα λόγια για το έργο αυτό, δείχνει πόσο αίσθηση έκανε στην κοινή γνώμη, που έχει ανάγκη από τέτοιες παρεμβάσεις. Οταν μάλιστα αυτές οι παρεμβάσεις είναι και ολοκληρωμένες και πέρα από τις υποδομές αναψυχής, αναβαθμίζουν και τα μοναδικά μνημεία της περιοχής, όπως είναι το Κάστρο και ό,τι εντάσσεται στη ζώνη του, καθιστώντας της ευρύτερη περιοχή σε πόλο έλξης επισκεπτών, προκειμένου να θαυμάσουν και να γνωριστούν με τον πολιτισμό και την ιστορία της πόλης, τότε το όλο εγχείρημα αποκτά άλλη βαρύτητα, γιατί έχει πλέον να κάνει με τη συνολική ανάπτυξη της πόλης που οφείλει να αναβαθμίσει ό,τι ξεχωριστό και ιδιαίτερο διαθέτει και την διαφοροποιεί. Και η ευρύτερη περιοχή του Κάστρου, είναι ομολογουμένως ξεχωριστής ομορφιάς και δυνατοτήτων περιοχή, που έμενε αναξιοποίητη για χρόνια και τώρα με τις παρεμβάσεις που έγιναν αξιοποιείται για την τοπική κοινωνία, αναβαθμίζοντας συνολικά και την εικόνα της Μυτιλήνης που αποκτά έναν τέτοιο ιδιαίτερο χώρο.

Το γεγονός ότι αναφερόμαστε, με τόσο κολακευτικά λόγια, στο έργο αυτό, είναι γιατί αποτελεί ένα ορατό «δείγμα γραφής», που δείχνει τι μπορεί να κάνει η αυτοδιοίκηση και η πολιτεία, ασφαλώς σε συνεργασία με την κεντρική διοίκηση και τους εμπλεκόμενους φορείς και αρχές, για την ανάπτυξη του τόπου μας και προς όφελος των αναγκών της τοπικής κοινωνίας. Δείχνει επίσης ότι τέτοιας εμβέλειας παρεμβάσεις, που χρειάζονται το χρόνο τους από τότε που θα σχεδιαστούν, μέχρι να ολοκληρωθούν και να τεθούν στη διάθεση και στη χρήση των πολιτών, δεν περιορίζονται στα χρονικά όρια μιας θητείας - είτε κυβερνητικής, είτε αυτοδιοικητικής - αλλά πολύ περισσότερων, αν πρόκειται για μεγάλα και δύσκολα έργα. Και αυτό οφείλουν να το λαμβάνουν υπόψη, όλοι οι εμπλεκόμενοι παράγοντες που με τον έναν ή άλλο τρόπο βάζουν το ...λιθαράκι τους για να δρομολογηθούν και να υλοποιηθούν τέτοιες παρεμβάσεις και αυτή είναι η υποχρέωσή τους έναντι του τόπου και των πολιτών, αφού το ζητούμενο και το μείζον είναι να γίνουν τα έργα και να μη μείνουν στις εξαγγελίες και στις προθέσεις. Η διοίκηση, όπως έχουμε επισημάνει πάρα πολλές φορές, έχει συνέχεια, ανεξαρτήτως ποιος είναι στα πράγματα και διαχειρίζεται τις τύχες του τόπου μας. Οφείλουν οι «νυν» διοικούντες να συνεχίζουν ό,τι παρέλαβαν από τους «πρώην», με στόχο να το ολοκληρώσουν και συγχρόνως να δρομολογήσουν από τη μεριά τους ό,τι νέο προγραμματίζουν, και αν δεν προλάβουν στο χρόνο της όποιας θητείας τους να το υλοποιήσουν, να είναι σε θέση να το παραδώσουν στους «επόμενους» για να το συνεχίσουν, γιατί αυτό υπαγορεύει η λογική των πραγμάτων. Προφανώς σε όλη αυτή τη ...διαδρομή, ο καθένας που εμπλέκεται έχει το δικό του μερίδιο συμμετοχής, που οφείλουν και οι εμπλεκόμενοι, αλλά και η κοινή γνώμη να αναγνωρίζει, αποδίδοντας τα «του Καίσαρος στον Καίσαρα», ως ελάχιστο δείγμα δικαιοσύνης και τιμής σε όσους συνέβαλαν, μεγάλες κυρίως παρεμβάσεις, να υλοποιηθούν. Είναι άλλωστε μια αναγκαία επιβράβευση που καλό είναι να υπάρχει και να λέγεται, γιατί σε τελική ανάλυση η αντιπαλότητα για την όποια «πατρότητα» ενός έργου, πέρα από τους «πρωταγωνιστές» αυτής, που λογικό και θεμιτό είναι να θέλουν να την εκμεταλλευτούν» πολιτικά, δεν ενδιαφέρει κανέναν άλλον. Γιατί για την συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνίας, το μείζον και αυτό που ενδιαφέρει είναι να βλέπει να γίνονται έργα υποδομής, που αναβαθμίζουν τον τόπο και παρεμβάσεις που εξυπηρετούν τις ανάγκες του κόσμου και όχι τόσο ποιοι τα έκαναν. Ο κόσμος ξέρει να κρίνει και να αποδίδει τα «εύσημα» όταν έρθει η ώρα της κρίσης του και συνήθως δεν πέφτει ...έξω!

Δεν χωρεί καμιά αμφιβολία ότι τα μεγάλα έργα και οι παρεμβάσεις που αλλάζουν την εικόνα ενός τόπου, όπως στο νησί μας, οι «μνηστήρες» τους είναι πολλοί και διάφοροι και δεν μπορούσε να είναι και διαφορετικά, όταν για να υλοποιηθούν απαιτείται πολύς χρόνος, γενναίες χρηματοδοτήσεις, και εμπλοκή πολλών διαδοχικών κυβερνήσεων και πολιτικών παραγόντων. Σε ορισμένες μάλιστα περιπτώσεις , όπως για τους μεγάλους οδικούς άξονες, ήδη έχουν περάσει μερικές δεκαετίες από τότε που πρωτοαναφέρθηκε η προοπτική να δρομολογηθούν και ακόμη, όπως στην περίπτωση του οδικού άξονα Καλλονή-Πέτρα, αναμένεται η έναρξη των εργασιών. Και για την κατάσταση αυτή ασφαλώς υπάρχουν ευθύνες για λάθη και παραλείψεις, αλλά πέρα από τις διαπιστώσεις και την κριτική αυτό που εκτιμά ο κόσμος είναι τι γίνεται επί του πρακτέου, «τούτων δοθέντων» δηλαδή, για να περπατήσουν τα πράγματα. Γιατί και η πολιτική αντιπαράθεση θα πρέπει να έχει στόχευση, πέρα από την όποια αντιπαλότητα που έτσι και αλλιώς είναι στο πολιτικό «παιχνίδι», να βρίσκονται τρόποι ώστε να ξεπερνιούνται οι όποιες δυσκολίες και καθυστερήσεις, γιατί αυτό σε τελική ανάλυση μετράει! Γι αυτό κατά τη γνώμη μας, ό,τι ενισχύει και καθιστά, -εν προκειμένω στον τόπο μας- πιο αποτελεσματική την παρέμβαση της όποιας αυτοδιοικητικής αρχής για να ...τρέξουν πράγματα, είναι θετικό και έτσι εκλαμβάνεται από τη συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνίας που εκτιμά ότι προέχει το καλό του τόπου και όχι το κακώς νοούμενο κομματικό «όφελος». Με αυτή τη λογική πρέπει να κρίνονται και οι όποιες συνεργασίες και συναινέσεις και όχι με τις διχαστικές λογικές του παρελθόντος που τις πληρώσαμε πολύ ακριβά και επώδυνα. Το γεγονός ότι οι διαχωριστικές γραμμές, ειδικά για τα τοπικά προβλήματα, έχουν σε μεγάλο βαθμό αμβλυνθεί, αφού λίγο πολύ υπάρχει κοινός τόπος τι πρέπει να γίνει, βοηθά ώστε να αναζητηθούν και οι αναγκαίες συμμαχίες δυνάμεων και προσώπων που μπορούν να τα αναδείξουν και να τα αντιμετωπίσουν προς όφελος του κοινωνικού συνόλου.

Ο τόπος μας πέρασε μια βαθιά κρίση και μπήκε σε μια πρωτόγνωρη «περιπέτεια» με το μεταναστευτικό, που ακόμη δεν έχει συνειδητοποιήσει επαρκώς το μέγεθος της και τις συνέπειες που προκάλεσε στην κοινωνική και οικονομική ζωή του. Στην προσπάθεια «επανεκκίνησης» που επιχειρείται για να αναδειχθούν και να αξιοποιηθούν τα συγκριτικά πλεονεκτήματα του τόπου μας και οι μεγάλες δυνατότητες που προέκυψαν μετά την δεκαετή και πλέον στασιμότητα, δεν περισσεύει κανείς, που θέλει να προσφέρει και να συμβάλλει ώστε ο τόπος μας να γυρίσει σελίδα. Οι προκλήσεις του μέλλοντος είναι μεγάλες και πολλές, ειδικά για την τρέχουσα δεκαετία, όπου πολλά θα παιχτούν για την αναπτυξιακή προοπτική του. Κατά τη γνώμη μας, για να μη χαθούν οι ευκαιρίες που ήδη διαφαίνονται και για να υπάρξει η μέγιστη δυνατή κοινωνική συναίνεση, απαιτείται και η ευρύτατη σύγκλιση και συνεργασία δυνάμεων και προσώπων, ώστε το όλο «εγχείρημα» να στεφθεί με επιτυχία. Αυτό είναι το στοίχημα που πρέπει να κερδηθεί, όντας εν μέσω πολιτικών εξελίξεων, που όπως και να το κάνουμε δεν μπορεί να αφήσει ανεπηρέαστες και τις τοπικές διεργασίες. Θέλουμε να πιστεύουμε πάντως ότι οι δυνάμεις του «ορθολογισμού» και της υπευθυνότητας θα αναζητήσουν το πλαίσιο της συναίνεσης και της συνεργασίας, για αυτά που τους ενώνουν, παρά τις ενδεχόμενες διαφορετικές πολιτικές αναφορές, γιατί η ανάπτυξη του τόπου μας, που είναι και το ζητούμενο, δεν έχει χρώμα, παραμένει πρώτη προτεραιότητα, πέρα από κόμματα και πρόσωπα και αυτήν οφείλουν να υπηρετήσουν όσοι θέλουν να έχουν λόγο και ρόλο για το τι μέλλει γενέσθαι στον τόπο μας. Και σε ένα τέτοιο εγχείρημα πρέπει να είναι ευπρόσδεκτοι όσοι έχουν διάθεση προσφοράς και «φιλοδοξίες» να υπηρετήσουν τον τόπο μας!