Σοβαρά προβλήματα με τα κτήρια του Σχολείου τους, που είναι αποκλειστικά λυόμενα, αλλά και με τις ελλείψεις εκπαιδευτικών βασικών ειδικοτήτων, αντιμετωπίζουν οι μαθητές του Εργαστηρίου Ειδικής Επαγγελματικής Εκπαίδευσης και Κατάρτισης (ΕΕΕΕΚ) Μυτιλήνης. Παρά τις επανειλημμένες προσπάθειες του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων του Σχολείου, στα 10 χρόνια που αυτό λειτουργεί, κανένας από τους αρμοδίους δεν έχει κάνει κάποια κίνηση προς την επίλυση του κτηριακού, αφήνοντας τους μαθητές καθημερινά αντιμέτωπους με τα διάφορα καιρικά φαινόμενα, που επίσης δυσχεραίνουν τη σχολική τους ζωή.

Το Εργαστήριο Ειδικής Επαγγελματικής Εκπαίδευσης και Κατάρτισης Λέσβου (ΕΕΕΕΚ) ξεκίνησε να λειτουργεί το σχολικό έτος 2002 - 2003, έχοντας σήμερα συνολικά 29 μαθητές, που αντιμετωπίζουν τόσο αυτισμό, όσο και σύνδρομο Down, νοητική υστέρηση, σοβαρές μαθητικές δυσκολίες, υπερκινητικότητα και διάφορα κινητικά προβλήματα κ.ά..

Από την έναρξη της λειτουργίας του στεγάζεται σε λυόμενα κτήρια στην περιοχή των Υφαντηρίων, που περιλαμβάνουν συνολικά οκτώ αίθουσες, ενώ άλλη μία αίθουσα έχει εξοπλιστεί ειδικά για τις ανάγκες λειτουργίας του εργαστηρίου της Κεραμικής. Παράλληλα, κάθε χρόνο οι μαθητές αναλαμβάνουν την καλλιέργεια του δικού τους λαχανόκηπου, σε θερμοκήπιο που βρίσκεται σε υπερυψωμένο σημείο της αυλής του Σχολείου.

Προβλήματα σε υποδομές
Το ΕΕΕΕΚ αντιμετωπίζει έτσι σοβαρό κτηριακό πρόβλημα εδώ και 10 ολόκληρα χρόνια, με αίθουσες ακατάλληλες, μικρές και στενές, που ενίοτε εμφανίζουν προβλήματα στη στέγη τους.

«Το κτηριακό του Σχολείου μας είναι μεγάλη και πονεμένη ιστορία», λέει στο «Ε» η πρόεδρος του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων, Λιάνα Σγούτσου. «Δεν υπάρχει καν… κτήριο, αφού τα λυόμενα προκάτ βρίσκονται στη σειρά σαν “τραίνο”. Κανένα από αυτά δεν έχει στέγαστρο και τα παιδιά είναι αναγκασμένα να βγαίνουν χειμώνα - καλοκαίρι κατ’ ευθείαν στην αυλή ή να μένουν στις αίθουσες, ενώ η τουαλέτα, που είναι επίσης λυόμενη, βρίσκεται σε απόσταση 10 μέτρων από τα κτήρια, με την πρόσβαση σε αυτήν μαθητών με κινητικά προβλήματα να είναι συχνά δύσκολη, ειδικά για όσους από αυτούς αντιμετωπίζουν και προβλήματα ακράτειας, και ακόμη περισσότερο όταν βρέχει. Δυσκολία δημιουργούν στην πρόσβαση και οι τσιμεντένιοι διάδρομοι που πριν από δύο - τρία χρόνια δημιουργήθηκαν στα γειτονικά σχολεία, αφού δεν περιλαμβάνουν ράμπες για να μπορούν να κινούνται εύκολα τα δικά μας τα παιδιά με καροτσάκι, ή τα ταξί που χρειάζεται συχνά να προσεγγίσουν το Σχολείο.»

Σύμφωνα με την κ. Σγούτσου, το θερμοκήπιο του Σχολείου, που βρίσκεται επίσης σε ακατάλληλο σημείο αφού είναι υπερυψωμένο, λειτουργεί φέτος χωρίς γεωπόνο, παρ’ όλο που η σχολική χρονιά έχει φτάσει ήδη στα μέσα Φεβρουαρίου. Τα παιδιά έχουν φυτέψει παντζάρια, αρακά, λαχανίδες, ρόκα, σπανάκι και άλλα λαχανικά, έχοντας ωστόσο τη βοήθεια καθηγητή τους άλλης ειδικότητας. Ελλείψεις υπάρχουν και σε λογοθεραπευτή και εργοθεραπευτή, ειδικότητες απαραίτητες για το συγκεκριμένο Σχολείο.

Το θερμοκήπιο του ΕΕΕΕΚ Μυτιλήνης φέτος λειτουργεί χωρίς διδάσκοντα γεωπόνο

«Είμαστε τυχεροί, γιατί έχουμε πολύ καλό προσωπικό, που δίνει πολύ μεγάλο αγώνα σε καθημερινή βάση, παρά τα προβλήματα που αντιμετωπίζει», λέει η πρόεδρος του Συλλόγου Γονέων. «Δυστυχώς οι συνθήκες δεν ευνοούν, μη επιτρέποντάς τους να παρέχουν στα παιδιά μας αυτό που πρέπει να τους δώσουν. Χαρακτηριστικό, εκτός άλλων, ότι δεν έχουμε καν δικό μας γυμναστήριο ή αίθουσα εκδηλώσεων.»

«Δεν αφήνουμε στην τύχη τους τα παιδιά μας»
«Όλα αυτά τα χρόνια έχουμε ζητήσει επανειλημμένα από τους αρμόδιους να επέμβουν», συνεχίζει η ίδια. «Ειδικά τα τρία τελευταία χρόνια, που έχω αναλάβει πρόεδρος του Συλλόγου, έχω απευθυνθεί πολλές φορές στο δήμαρχο Λέσβου, ζητώντας ακόμη και συγχώνευση με κάποιο άλλο σχολείο.»

Αυτό που ζητούν οι Γονείς τού ΕΕΕΕΚ, είναι η δυνατότητα μετεγκατάστασης του Σχολείου σε κανονικό κτήριο, πάντα δίπλα σε κάποια άλλη σχολική μονάδα, αφού αυτό αποτελεί προϋπόθεση για την κοινωνικοποίηση των μαθητών του συγκεκριμένου Σχολείου. Αντίθετα, δε θέλουν και πάλι την κατασκευή νέων μεν, αλλά προκάτ κτηρίων.

«Θέλουμε να γίνει μια ολοκληρωμένη σχολική ειδική μονάδα, από το Ειδικό Νηπιαγωγείο και Δημοτικό που βρίσκονται στην Ακαδημία, μέχρι και το ΕΕΕΕΚ», λέει η κ. Σγούτσου. «Ακόμη και όταν καταλαβαίνουμε ότι την ώρα που μιλάμε στους αρμόδιους, το μυαλό τους είναι αλλού ή βγαίνοντας από το γραφείο τους έχουν ήδη ξεχάσει αυτό που τους έχουμε πει, δεν το βάζουμε κάτω. Δεν αφήνουμε στην τύχη τους τα παιδιά μας, θέλουμε το καλύτερο, δυνατότητες να βγάλουνε τις ιδιαιτερότητές τους προς τα έξω και αυτό που ζητάμε, είναι να σκύψει η Πολιτεία με περισσότερη αγάπη επάνω μας.»