Από τη στιγμή που ανακοινώθηκε ότι θα γίνουν υποχρεωτικές συνενώσεις, δημιουργήθηκαν προβλήματα στις συναλλαγές των συνεταιρισμών και των ενώσεων συνεταιρισμών. Όπως και στη δανειοδότησή τους, η οποία έτσι κι αλλιώς γινόταν μετ’ εμποδίων.
Οι προμηθευτές και οι τράπεζες που συνεργάζονται με τους συνεταιρισμούς, θέλουν να γνωρίζουν με ποια νομικά πρόσωπα θα συναλλάσσονται την επόμενη χρονιά. Αν δηλαδή θα συνεχίσουν να υφίστανται οι σημερινοί συνεταιρισμοί ή αν θα έχουν δημιουργηθεί νέα νομικά πρόσωπα. Επίσης θέλουν να γνωρίζουν αν τη νέα χρονιά θα συνεχίσουν να ισχύουν τα όσα ήδη έχουν συμφωνήσει με τους συνεταιρισμούς του νησιού και την ΕΑΣ Λέσβου ως προς τις πρακτικές που θα ακολουθούνται στις μεταξύ τους συναλλαγές, όπως είναι ο τρόπος πληρωμής τους, ο χρόνος και ο τρόπος της εξόφλησής τους και άλλα παρεμφερή ζητήματα.
Το νομοσχέδιο δημιουργεί θέματα ακόμη και στις σχέσεις μεταξύ των συνεταιρισμών. Για παράδειγμα, η ΕΑΣ Λέσβου έχει να λαμβάνει από πολλούς συνεταιρισμούς ποσά από τις πωλήσεις ζωοτροφών που έκανε στο παρελθόν. Σε άλλες περιπτώσεις, πρόκειται για μικρά υπόλοιπα και σε άλλες για σημαντικότερα οικονομικά μεγέθη. Από τη στιγμή που εμφανίστηκε το νομοσχέδιο τίθεται, λοιπόν, το ερώτημα ποιος θα πληρώσει αυτές τις οφειλές, οι οποίες ως σύνολο αποτελούν ένα καθόλου ευκαταφρόνητο ποσό. Σε μια πιθανή συγχώνευση των πρωτοβάθμιων συνεταιρισμών του νησιού με την ΕΑΣ Λέσβου, τα συγκεκριμένα ποσά θα χαθούν;
Αυτά και μία σειρά άλλων λειτουργικών ζητημάτων καλούνται να αντιμετωπίσουν οι συνεταιρισμοί και η ΕΑΣ Λέσβου. Πρόκειται για θέματα που οι συντάκτες του νομοσχεδίου είτε τα αγνοούσαν είτε θεώρησαν ότι είναι ανύπαρκτα, καθώς έστησαν ένα νομοσχέδιο το οποίο αφορά συνεταιρισμούς που βρίσκονται σε μακροχρόνια αδράνεια.