Όλοι οι αναλυτές συμφωνούν πως «ο εθνικισμός αγκαλιάζει στην Τουρκία όλες τις τάξεις και όλες τις ιδεολογίες, είτε είναι δεξιές είτε αριστερές, είτε είναι κοσμικές είτε θρησκευτικές», γράφει η γαλλική Μοντ και ότι ποτέ από την ίδρυση της Τουρκικής Δημοκρατίας η τουρκική Βουλή δεν είχε τόσους πολλούς εθνικιστές και ισλαμιστές βουλευτές, ενώ ταυτόχρονα σημειώνει ότι οι αριστερές ή σοσιαλδημοκρατικές δυνάμεις εκπροσωπούνται σήμερα στο κοινοβούλιο λιγότερο παρά ποτέ. Τον εθνικισμό των συμπατριωτών του προσπαθεί να αφυπνίσει και ο Κιλιτσντάρογλου, ως τελευταία ελπίδα στην αυριανή αναμέτρησή. Αλλά και ο Ερντογάν παρά την υπεροψία και βεβαιότητα νίκης, όμως, «κρατά και μια πισινή» που λένε, και επεσήμανε προχτές (απειλητικά;) στην σύναξη των Κοινοταρχών όλης της χώρας ότι «Αυτή τη στιγμή, έχουμε στη Βουλή συμπαγή πλειοψηφία με 323 βουλευτές,(Συμμαχία ΑΚΡ - ΜΗΡ). Τι σημαίνει αυτό; Ό,τι και να γίνει, εμείς οι ισλαμιστές- εθνικιστές θα νομοθετούμε!» Η νέα τάξη πραγμάτων στη Τουρκία ασφαλώς και θα πρέπει να ανησυχεί τους ξένους και τις μειονότητες, αλλά και τους γείτονες όπως εμείς η Αρμενία, η Συρία κλπ. Πάντως αν κρίνει και συγκρίνει κανείς τον αριθμό 1.676.268 ψηφισάντων στο εξωτερικό στις της 14ς Μαΐου με αυτόν 1.889. 398, που ανακοινώθηκε προχθές όταν έληξε η ψηφοφορία στις κάλπες του εξωτερικού, συμπεραίνει ότι αύριο θα υπάρξει πανστρατιά και ΄ίδωμεν πια τι μέλλει γενέσθαι!