Χωρίς νερό έχει μείνει το μεγαλύτερο μέρος του χωριού Ταξιάρχες (Καγιάνι) εν μέσω καύσωνα. Η κατάσταση είναι πραγματικά αφόρητη για τους κατοίκους του. Συγκεκριμένα, το χωριό έμεινε χωρίς νερό από το πρωί του Σαββάτου ως το πρωί της Δευτέρας. Η υδροδότηση του χωριού αποκαταστάθηκε για λίγες ώρες κι από τα μεσάνυχτα της Δευτέρας το χωριό είναι και πάλι χωρίς νερό.

Παρότι τόσο ο Δήμος Λέσβου όσο και η ΔΕΥΑΛ δέχθηκαν αλλεπάλληλα τηλεφωνήματα από τους κατοίκους, δεν έγινε τίποτα για να λυθεί ή έστω να εκτονωθεί το πρόβλημα εντός του τριημέρου (Σάββατο ως Δευτέρα). Κατά το τριήμερο του καύσωνα, στο χωριό δεν στάλθηκε ούτε ένα βυτίο για να γεμίσει την άδεια από νερό δεξαμενή του χωριού, ώστε να καλυφθούν ορισμένες από τις βασικές ανάγκες των κατοίκων. 

Στην ουσία με τις πρώτες έντονες ζέστες επανεμφανίστηκε το πρόβλημα που είχε εμφανιστεί και πέρυσι το καλοκαίρι, όταν επί μήνες η υδροδότηση των Ταξιαρχών ήταν προβληματική και τα σπίτια στο πάνω μέρος του χωριού έμεναν επί μέρες χωρίς σταγόνα νερό. Ο τρόπος που λειτούργησε η ΔΕΥΑΛ το τριήμερο δείχνει πως η κατάσταση δεν πρόκειται να βελτιωθεί ούτε αυτό το καλοκαίρι.

Το πρόβλημα υδροδότησης των Ταξιαρχών δεν είναι καινούριο, αλλά υπάρχει εδώ και πολλά χρόνια. Κι αυτό γιατί η ποσότητα με την οποία τροφοδοτείται τόσο το χωριό όσο και η κεντρική δεξαμενή υδροδότησης του χωριού δεν αρκεί για να καλυφθούν οι υπάρχουσες ανάγκες. Έτσι κάθε φορά που γίνεται διακοπή ρεύματος στο νησί, κάθε φορά που υφίσταται βλάβη το δίκτυο υδροδότησης της Μυτιλήνης και των νοτιόχωρων, το Καγιάνι έμενε (και μένει) χωρίς νερό.

Το πρόβλημα είναι γνωστό στους κατοίκους και γι’ αυτό όλα τα σπίτια του χωριού έχουν ντεπόζιτα για να αποθηκεύουν νερό, καθώς η λύση αυτή δίνει τη δυνατότητα να καλυφθούν οι ανάγκες για λίγες ώρες. Όταν όμως η διακοπή της υδροδότησης είναι πολύωρη ή πολυήμερη και συνδυάζεται με μεγάλη ζέστη, τότε το μεγαλύτερο μέρος του χωριού ξεμένει από νερό.

Μέχρι και τον Αύγουστο του 2014, η πρακτική που ακολουθούνταν ήταν να κλείνονται οι βάνες που μετέφεραν το νερό στο κάτω μέρος του χωριού. Έτσι αυξανόταν η πίεση στο δίκτυο και παρεχόταν νερό στο πάνω μέρος του χωριού. Η διαδικασία αυτή κρατούσε για μερικές ώρες και με τη χρήση των ντεπόζιτων δινόταν μια σχετικά ικανοποιητική λύση στο πρόβλημα. Η διαχείριση αυτή γινόταν από τον εκάστοτε πρόεδρο του χωριού ή παλαιότερα από τον υδραυλικό που προσλαμβανόταν για να παρακολουθεί τη λειτουργία του δικτύου ύδρευσης του χωριού.

Οι μπαχτσέδες

Πολλοί υποστηρίζουν πως το πρόβλημα δημιουργείται από το ότι το νερό της ύδρευσης χρησιμοποιείται για να ποτιστούν κήποι και μπαχτσέδες, σε συνδυασμό με το ότι στο κάτω μέρος του χωριού έχουν κατασκευαστεί πισίνες που κι αυτές για να γεμίσουν χρησιμοποιείται το νερό της ύδρευσης.

Ο ισχυρισμός αυτός είναι βάσιμος, καθώς μεγαλύτερες ανάγκες ύδρευσης οδηγούν σε μεγαλύτερη κατανάλωση, κατά συνέπεια η περιορισμένη παροχή νερού γίνεται εμφανής με ακόμη μεγαλύτερο πρόβλημα.
Λύση στο όλο πρόβλημα θα μπορούσε να αποτελέσει η ενεργοποίηση γεώτρησης που έχει γίνει κι έχει δώσει νερό το οποίο ως τώρα δεν έχει αξιοποιηθεί.

Επίσης, θα μπορούσε να αξιοποιηθεί άλλη γεώτρηση, το νερό της οποίας δεν είναι πόσιμο για να καλυφθούν οι ανάγκες άρδευσης. Η χρήση του νερού αυτού θα περιορίσει την κατανάλωση του πόσιμου νερού και έτσι θα μειωθεί δραστικά το πρόβλημα έλλειψης πόσιμου νερού στο χωριό.

Επιτέλους κινητικότητα από τη ΔΕΥΑΛ

Το θέμα έθεσε στο Δημοτικό Συμβούλιο Λέσβου την προηγούμενη εβδομάδα ο δημοτικός σύμβουλος Ηλίας Κουνιαρέλλης. Επίσης, η ΔΕΥΑΛ και η Δημοτική Αρχή τις προηγούμενες ημέρες δέχθηκαν σωρεία παραπόνων από τους κατοίκους της περιοχής. Η πίεση αυτή φαίνεται ότι κινητοποίησε το Δήμο και τη ΔΕΥΑΛ. Ωστόσο, το πότε θα λυθεί το πρόβλημα ήταν άγνωστο ως χθες το μεσημέρι.

Χθες το μεσημέρι αποφασίσθηκε να επανέλθει το παλιό σύστημα, δηλαδή να γίνεται περιοδική διακοπή της υδροδότησης στα χαμηλότερα τμήματα του χωριού ώστε να υδροδοτούνται τα υψηλότερα. Η πρακτική αυτή δεν λύνει το πρόβλημα, απλά γίνεται μια καλύτερη διαχείρισή του. Ή για να το πούμε πιο απλά, το πρόβλημα μοιράζεται σε όλους τους κατοίκους αντί να το βιώνουν μόνο οι κάτοικοι του άνω μέρους του χωριού.

Επίσης, αποφασίσθηκε να αξιοποιηθεί άμεσα γεώτρηση που αναφέραμε πιο πάνω ώστε να αυξηθεί η ποσότητα του νερού που πέφτει στη δεξαμενή των Ταξιαρχών και να καλυφθεί έτσι μεγαλύτερο μέρος της κατανάλωσης.
Ερωτηματικό παραμένει κατά πόσο όλα τα παραπάνω μπορούν να υλοποιηθούν και να παρακολουθούνται από το ελάχιστο προσωπικό που έχει μείνει στη ΔΕΥΑΛ, την ώρα που ανάλογα προβλήματα με αυτό των Ταξιαρχών παρατηρούνται σε όλο το νησί τις μέρες με μεγάλη ζέστη.