Το ερώτημα που πλανάται από χθες σ’ όλο τον κόσμο της Μυτιλήνης με αφορμή την επίσκεψη στο νησί, του Έλληνα πρωθυπουργού Αλ. Τσίπρα και του Αυστριακού καγκελάριου Β. Φάιμαν, είναι γιατί παρουσιάστηκε μια ωραιοποιημένη εικόνα της κατάστασης που επικρατεί στη Λέσβο και όχι η πραγματική που βιώνει καθημερινά η πόλη της Μυτιλήνης και το νησί συνολικά.

Γιατί θα έπρεπε η επίσκεψη αυτή των δυο ηγετών να συνοδευτεί από το εκτεταμένο «λίφτινγκ» των αρχών που εμφάνισε μια «εικονική πραγματικότητα», που δεν έχει καμιά σχέση με την πραγματικότητα;

Ο ζήλος δε όσων ανέλαβαν την αποστολή ωραιοποίησης της κατάστασης, ήταν τέτοιος που παραλίγο να εξαφανίσουν εντελώς και τους πρόσφυγες από την πόλη και τους καταυλισμούς.

Και τα ερωτήματα που εξακολουθούν να υπάρχουν και ζητούν απάντηση είναι γιατί ο Έλληνας πρωθυπουργός θέλησε να παρουσιάσει στον Αυστριακό ομόλογο του, μια παραμορφωμένη εικόνα της κατάστασης με τους πρόσφυγες στην κύρια πύλη εισόδου τους, που είναι η Λέσβος, και όχι την πραγματική, προκειμένου να επιδιώξει έτσι και τη μέγιστη στήριξη και βοήθεια από τους ευρωπαϊκούς θεσμούς.

Γιατί αν στόχος της ελληνικής κυβέρνησης και του Τσίπρα ήταν να δώσει μια πειστική απάντηση στις επικρίσεις που δέχεται η χώρα μας από τους ευρωπαϊκούς θεσμούς και τους εταίρους για ελλείψεις στη διαδικασία καταγραφής και ταυτοποίησης, η επίσκεψη Φάιμαν μπορεί να διασκέδασε τις εντυπώσεις και να στέφθηκε με... επιτυχία, αλλά κάθε άλλο ανταποκρίνεται στην αλήθεια. Εκτός και αν ο πραγματικός στόχος ήταν να ξαναγελάσουμε τους... κουτόφραγκους ότι όλα βαίνουν καλώς και ενδεχομένως να μην χρειαζόμαστε και τη βοήθεια τους, αλλά πολύ περισσότερο την κατανόηση τους ότι η «πρωτεύουσα της αλληλεγγύης» χρειάζεται αντισταθμιστικά για το βάρος που σηκώνει με το προσφυγικό. Και σε τελική ανάλυση αν ο Έλληνας πρωθυπουργός, συνεπικουρούμενος από τις τοπικές αρχές και τον κρατικό μηχανισμό, ήθελε να παρουσιάσει μια ωραιοποιημένη εικόνα στον υψηλό επισκέπτη, δεν θέλει να γνωρίζει ποια είναι η πραγματική κατάσταση που βιώνει η Λέσβος; Και καλά οι υψηλοί επισκέπτες του νησιού, οι τοπικοί «άρχοντες» με ποια λογική συνηγόρησαν να βάλουν την υπαρκτή κατάσταση που ζει το νησί τόσους μήνες «κάτω από το χαλί»;

Τα ερωτήματα αυτά είναι αμείλικτα, πολύ περισσότερο όταν η «εικονική πραγματικότητα» που παρουσιάστηκε, ...εξαφανίστηκε την επομένη της επίσκεψης, εκθέτοντας όλους αυτούς που αρέσκονται να διαβιούν με ψέματα και ψευδαισθήσεις, αλλά και όλους εκείνους που ανέχονται αυτήν την κοροϊδία.

Δυστυχώς όμως, η κατάσταση είναι τέτοια που όλα όσα επιχειρήθηκαν να εξαφανιστούν ως διά μαγείας, θα τα βρούμε μπροστά μας και τότε θα είναι αργά για δάκρυα...