Οι ανθρώπινες κοινωνίες αλλάζουν και μαζί τους αλλάζουν οι συμπεριφορές και οι ανάγκες της. Η μόδα, η εμφάνιση, η επίδειξη, η εξέλιξη, η απληστία… όλα αυτά καθορίζουν, στην εποχή της παγκοσμιοποίησης, αυτό που αποκαλούμε συνήθειες αλλά και τρόπο ζωής. Και είναι παράξενο το πόσο έντονα αυτός ο τρόπος ζωής μας, αναμειγνύεται με τα πάθη μας. Στην καταναλωτική κοινωνία του σήμερα, υπάρχουν, εν αφθονία, πολλά και πλούσια υλικά αγαθά τα οποία μας κάνουν να αισθανόμαστε ευτυχισμένοι. Όλα γύρω μας, είναι για πούλημα. Κι εμείς πρόθυμοι -«πολιτισμένοι»- αγοραστές, τρέχουμε στα μαγαζιά -με λεφτά ή πιστωτικές κάρτες στις τσέπες- για να αποκτήσουμε τη μοναδική (και υποβαλλόμενη) ευτυχία που αγοράζεται.  
         Στη σύγχρονη πραγματικότητα λοιπόν της παγκοσμιοποίησης, όπου καταρρέουν ακόμη και σύνορα, όπου τεχνολογίες και αγοραία πολιτιστικά ή μη προϊόντα, αλλοιώνουν ή «σβήνουν» άλλα παραδοσιακά, είναι επόμενο να συναντάμε τέτοια φαινόμενα. Η καθημερινότητα έχει ισοπεδωθεί. Και βέβαια φαινόμενα τέτοια δεν τα βλέπουμε μόνο στην τεχνολογία (δικαιολογημένα εδώ φυσικά), αλλά τα βλέπουμε -δίκαια ή άδικα και πάντως δυστυχώς- στην ένδυση (εμφάνιση, επίδειξη), στις ανάγκες και στη διατροφή μας! Αν κάποια στιγμή, φίλε μου, κάτσεις και δεις γύρω σου, θα συνειδητοποιήσεις πως στα «υπάρχοντά» σου, έχεις τον κόσμο όλο στα χέρια σου. Ή μήπως δεν είναι έτσι; Για ρίξε μια ματιά, η λίστα είναι ατέλειωτη.
         Το ρολόι σου είναι ελβετικό. Το αυτοκίνητο σου γερμανικό (αν και… μεταξύ μας, κατασκευάζεται στην Κορέα). Ο υπολογιστής σου είναι από την Ιαπωνία. Η φωτογραφική σου μηχανή από τη Σιγκαπούρη, το κινητό απ’ την Κορέα και πάει λέγοντας. Ουρά οι προελεύσεις… Το κοστούμι σου είναι ιταλικό. Το πουκάμισο αμερικάνικο (κι αν το ψάξεις καλά, μάλλον κινέζικο θα είναι). Η γραβάτα από τη Γαλλία. Τα παπούτσια σου ισπανικά. Το άρωμά σου πατσουλί από Ινδία… Το σαλόνι σου ιταλικό. Το χαλί απ’ την Περσία. Το σερβίτσιο απ’ την Τσεχία. Τα ποτήρια Βοημίας. Τα σεντόνια σου από την Αίγυπτο. Οι πετσέτες σου απ’ την Τουρκία (δεν το ήξερες, σωστά;). Το λιμάνι σου είναι κινέζικο (ούτε αυτό το ήξερες;). Η νοσοκόμα από τη Γεωργία. Η γκόμενα από την Ουκρανία. Οι ντομάτες σου από το Βέλγιο. Ο καφές σου από την Αραβία (κι ας λέει «Illy»). Η ζάχαρή σου από το Βιετνάμ. Το ουίσκι σου σκωτσέζικο. Το κρασί σου από την Τοσκάνη. Η μπύρα σου γερμανική. Το ούζο σου… ε, αυτό είναι μάλλον απ’ το Πλωμάρι (τι μάλλον; Σίγουρα!). Η μπριζόλα σου απ’ την Αργεντινή. Το αρνάκι σου από τη Νέα Ζηλανδία (κι ας σου είπαν πως είναι απ’ τ’ Άγραφα). Τα πορτοκάλια σου από το Ισραήλ…
         Ήθελα να ’ξερα, τα μυαλά μας, οι αισθήσεις και τα συναισθήματά μας, από που έρχονται; Αναρωτιέμαι, μήπως η παγκοσμιοποίηση εμπεριέχει και ένα μεγάλο βαθμό σύγχυσης, που απειλεί το αυθεντικό και το πραγματικό; Ευτυχώς η γλώσσα μας, (υποτίθεται) παραμένει ακόμη ελληνική. Η ορθογραφία μας δεν περιγράφεται, το greeklish… μας διευκολύνει. Καταργούμε το δικό μας εαυτό, για να ικανοποιήσουμε τις εγωιστικές εμμονές και τη ματαιοδοξία μας, νομίζοντας πως με όλα αυτά δημιουργούμε μια ευτυχία. Μια ευτυχία ψεύτικη. Τραβώντας λιγάκι την κουρτίνα της σύγχρονης ελληνικής κοινωνίας, της αφθονίας, του ήθους, των ηθών και των στερεοτύπων της, που όλο και κλονίζονται, θα δούμε πως όλα αυτά κάτι σημαίνουν ή σημαίνουν πολλά. Τελικά, άστα φίλε μου, ο κόσμος όλος έγινε μια γειτονιά.

mithymnaios@gmail.com