Το να ξέρεις είναι ο καλύτερος τρόπος να θυμάσαι. Και να θυμάσαι δεν είναι απαίτηση της ζωής, είναι τρόπος να υπάρχεις. Πέρυσι τέτοιες μέρες ένα όπλο σηκώθηκε και πυροβόλησε ένα παιδί. Σηκώνονται συχνά όπλα και πυροβολούν. Κατέγραψα τότε την πρώτη μαρτυρία ενός αυτόπτη μάρτυρα. Ανατριχιαστική. «Σήκωσε το χέρι, σημάδεψε και πυροβόλησε.» Σε λίγες ώρες τα πάντα άλλαξαν. Δεν εννοώ το θυμό, ή τις φωτιές ή τη σιωπή που έγινε κραυγή. Η εξουσία δεν μπορούσε πια να βρει τις προφάσεις για τις οποίες ήταν μια πολύ κακή εξουσία. Τα γνωστά «εκπυρσοκρότησε», «εξοστρακίστηκε», «έτυχε», που είχαν δολοφονήσει μετανάστες, κλεφτρόνια και άτυχους πολίτες στο παρελθόν, ακούγονταν επιτέλους ως ο επιθανάτιος ρόγχος της αξιοπρέπειας. Η οργή κατέκαψε τα πάντα. Πολλοί έζησαν με τη φλόγα και άλλοι με τα αποκαΐδια. Ό,τι καταλάβαινε ο καθένας. Το κίνημα συνάντησε την αθωότητα, η οργή μια ευκαιρία, οι άνθρωποι του καναπέ τη σκληρή εικόνα της πραγματικότητας και όσοι ανησυχούσαν, ένα λόγο να συνεχίσουν να ανησυχούν. Έχει περάσει ένας χρόνος. Η εικόνα του Αλέξη συνεχίζει να με χτυπά σα ρεύμα. Δεν είναι που ήταν 15 χρόνων μόνο. Είχε την ηλικία του γιου μου και του έμοιαζε πολύ. Μοιάζουν οι έφηβοι. Σε όλα. Γι’ αυτό θα μπορούσε να ήταν το παιδί καθενός. Όπως μοιάζει και η εξουσία πάντα. Ζηλεύω αυτά τα παιδιά που θα βγουν στο δρόμο για να θυμηθούν, να κλάψουν ή να υπάρξουν μέσα απ’ αυτήν τη μεγαλειώδη φύση τους που δεν ανέχεται. Και μπορεί να μας ρίξει απ’ τον καναπέ ξαφνικά. Λυπάμαι γιατί η βία θα γίνει ίσως για μια ακόμη φορά η συμβία της εξουσίας. Στα κανάλια, αναλυτές, προστατευμένοι ίσως από τα δικά τους πιστόλια και τους δικούς τους αστυνομικούς, θα εξηγήσουν τι σημαίνει να πέφτει ένα παιδί στα 15 του από όπλο. Επαναστάτες της «επετείου» και της προπαρασκευασμένης οργής θα ζητήσουν εκδίκηση για το αίμα. Τι είδους άραγε; Όσοι ξαναβολεύτηκαν στη γούβα του καναπέ θα αναρωτηθούν «γιατί όλα αυτά» τσιμπώντας πατατάκια. Και οι πιτσιρικάδες, οι Αλέξηδες, στα 15, τα 17, τα 18 τους, στο δρόμο, θα αναρωτιούνται και αυτοί «γιατί όλα αυτά». Και θα κοιτάζουν προς τη μεριά μας. Αφήστε να το κάνουν, μήπως αναρωτηθούμε και μεις…

* Αναδημοσίευση από την ιστοσελίδα http://www.koutipandoras.gr/.

** Ο Κώστας Βαξεβάνης είναι δημοσιογράφος.