Οι εθνικοί μας μύθοι, οι εθνικοί μας ήρωες και οι… άλλοι, ή δυο στο χώμα και… έξι σε διαθεσιμότητα!

01/07/2012 - 05:56
Χιλιάδες ήταν οι πολίτες που την περασμένη εβδομάδα βγήκαν στους δρόμους υπερασπιζόμενοι τη μνήμη των δύο νεαρών ειδικών φρουρών που εκτελέστηκαν εν ψυχρώ από εγκληματίες με καλάσνικοφ και πιστόλια.
Χιλιάδες ήταν οι πολίτες που την περασμένη εβδομάδα βγήκαν στους δρόμους υπερασπιζόμενοι τη μνήμη των δύο νεαρών ειδικών φρουρών που εκτελέστηκαν εν ψυχρώ από εγκληματίες με καλάσνικοφ και πιστόλια. Ως συνήθως εν Ελλάδι γίνεται, οι Έλληνες ομαδικά με πρώτα τα μέσα ενημέρωσης (και τα μέσα ενημέρωσης που μας αξίζει έχουμε) υπερέβαλαν εαυτόν και μέσα σε ετούτη την κοσμοχαλασιά της αφραγκίας υψώσαμε φωνή αντίστασης, λέει, ξεφύτρωσε η ανάγκη από κάπου να πιαστούμε, κι έτσι ο 22χρονος Γιώργος Σκυλογιάννης και ο 23χρονος Γιάννης Ευαγγελινέλης έγιναν ήρωες. Όχι πως τα δύο νεαρά παιδιά δεν ήταν ήρωες… Όσο, όμως, ήρωες είναι κι όλα τα άλλα 22χρονα παιδιά που παλεύουν για το μεροκάματο που στην πλειοψηφία τους το έχουν λειψό, που δεν το έχουν καθόλου, που στύβουν το μυαλό τους πάνω σε πανεπιστημιακά έδρανα και εργαστήρια για να στέκουν μια μέρα στο λιμάνι με τα μάτια καρφωμένα στο κενό γιατί ακόμα, παρά τα πτυχία, τα μεταπτυχιακά και τα διδακτορικά, τους αγοράζει τσιγάρα ο κι αυτός με ελάχιστα χρήματα στην τσέπη πατέρας…

Μέσα το λοιπόν στην υπερβολή, χτύπησε και την πόρτα μας η ανάγκη να βγάλουμε έναν ήρωα. Κάπου, λέει, κάποιος μάς είπε πως ο παππούς του Ευαγγελινέλλη ήταν από το Πλωμάρι, άρα ο ένας στους δύο ήρωες ήταν δικός μας. Παιδί της λεσβιακής γης, που όμως κανείς δεν είπε πως δεν έφτανε για να ζήσει τους δικούς του, που ξενιτεύτηκαν για να μεγαλώσουν το Γιάννη στον εργατικό μαχαλά του Περιστερίου. Στο Περιστέρι μεγάλωσε ο δικός μας ήρωας ο Γιάννης, που τη φαμίλια του έστειλε εκεί αυτό το κράτος που ξεφύτρωσε μέσα από τις στάχτες του εμφυλίου πολέμου… Κι είναι κρίμα που το μνημόσυνο για το Γιάννη στη Μυτιλήνη την περασμένη Τετάρτη δεν έγινε στο μικρό παρεκκλήσι του Αγίου Αρτεμίου, προστάτη της Ελληνικής Αστυνομίας, αλλά στον περιβάλλοντα χώρο του κτηρίου. Γιατί θα μπορούσαν να δουν όσοι μπορούν να δουν πως λίγο παραπέρα, σε συνθήκες Δημοκρατίας στην Ελλάδα τού 2011, στέκει το μόνο πράγμα που οι τοπικές κεφαλές της Ελληνικής Αστυνομίας κουβάλησαν από το ερείπιο της παλιάς αστυνομίας στο σύγχρονο καινούργιο κτήριο. Τη μαρμάρινη επιγραφή με τα θύματα της… Ελληνικής Βασιλικής Χωροφυλακής μεταξύ των άλλων και στη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου. Μάλιστα. «Έπεσαν…» και σειρά τα ονόματα των χωροφυλάκων που σκοτώθηκαν στα βουνά της Λέσβου εκείνα τα ματωμένα χρόνια, τα ονόματα των νεκρών στο… Συμμοριτοπόλεμο! Κι άσε το μακαρίτη τον Έβερτ να στήνει αγάλματα εθνικής συμφιλίωσης και τον καραμανλικό επίσημο σκηνοθέτη Παντελή Βούλγαρη να φτιάχνει ταινίες με «Ψυχή βαθειά». 60 χρόνια μετά το τέλος του εμφύλιου πολέμου, η μαρμαρόπλακα του μίσους μεταφέρθηκε στο κτήριο της Ελληνικής Αστυνομίας όλων των Ελλήνων του 21ου αιώνα! Θα έπρεπε το λοιπόν το τρισάγιο να γίνει μέσα στο κτήριο της Αστυνομίας. Να δουν όσοι μπορούσαν να δουν, αλλά κι όσοι μπορούσαν να καταλάβουν, το καντηλάκι (και τέτοιο ηλεκτρικό έχουν στη μαρμαρόπλακα) να ανάβει στη μνήμη των άλλων παιδιών ετούτου του λαού, που κι αυτοί «ήρωες» αποκλήθηκαν κάποτε και έχυσαν το αίμα τους κι άφησαν ορφανεμένες φαμίλιες για να θεμελιωθεί το κράτος που έστειλε στην Αθήνα τη φαμίλια του Γιάννη Ευαγγελινέλλη και ρήμαξε κι άδειασε τα Πλωμαριτοχώρια, το κράτος αυτό πάνω στο οποίο, και στους μύθους που το πρώτο γέννησε αριστερά και δεξιά, χτίστηκε το σύγχρονο κράτος που έστειλε στη μάχη άλλον έναν «ήρωα», το Γιάννη Ευαγγελινέλλη. Γυμνό, ανεκπαίδευτο, να παλέψει με πάνοπλους εγκληματίες. Ένα κράτος ανομίας και στην Αθήνα, και στη Μυτιλήνη, και παντού…

Μετά όλα ετούτα, το λοιπόν, πάμε και στην πορεία των αστυνομικών της Λέσβου. Και επειδή μικρός τόπος είμαστε, η πορεία αυτή σχολιάστηκε. Γιατί στην πορεία συμμετείχαν πολλοί, δεκάδες αστυνομικοί, λιμενικοί και πυροσβέστες, άνθρωποι μεροκαματιάρηδες, που παλεύουν κάτω από αντίξοες συνθήκες να κοιμόμαστε όλοι οι άλλοι ήσυχοι. Πλην όμως συμμετείχαν και κάποιοι που επιχείρησαν… να κρυφτούν πίσω από τις σορούς των δύο αδικοχαμένων ειδικών φρουρών. Των δύο αυτών παιδιών που, ας σημειώσουμε κάτι γνωστό, δε γίνονται μέλη στις Ενώσεις Αστυνομικών Υπαλλήλων γιατί δε θεωρούνται αστυνομικοί. Στη διαδήλωση, λοιπόν, συμμετείχαν και κάποιοι που είδαν την όλη υπόθεση σαν καλή ευκαιρία για δημόσια εμφάνιση, αν και ενεργά συμμετείχαν και συνεχίζουν να συμμετέχουν στο καθεστώς ανομίας που έχει δυστυχώς επικρατήσει στην πόλη της Μυτιλήνης και τα χωριά… Διάφορες «Βουγιουκλάκηδες» που καιρό τώρα κάνουν «λευκή απεργία» από το καθήκον τους. Που είναι στην Αστυνομία για να λουφάρουν σε παροπλισμένες υπηρεσίες γραφείου ή για να «την κάνουν», όπως χαρακτηριστικά λένε - για να μην πούμε τίποτα πιο σοβαρό - γιατί και τέτοιους, απειροελάχιστους μεν, πλην όμως έχουμε… Η Ελληνική Αστυνομία στη Λέσβο, το λοιπόν, δεν έχει μόνο την πλευρά των δύο ειδικών φρουρών, του Γιώργου Σκυλογιάννη και του Γιάννη Ευαγγελινέλη. Έχει και τους ελάχιστους, τους απειροελάχιστους, πλην όμως προκλητικότατους που θέλουν να κρύψουν πως την ίδια ώρα που την 1η Μαρτίου σκοτώνονταν τα δύο παιδιά, δύο ειδικοί φρουροί και δύο δόκιμοι αστυφύλακες με απόφαση του Αρχηγείου της Ελληνικής Αστυνομίας τέθηκαν σε διαθεσιμότητα στην Αθήνα γιατί έκλεψαν προϊόντα «μαϊμού» από αλλοδαπούς. Που θέλουν να ξεχάσουμε πως στις 3 Μαρτίου στην Αθήνα και πάλι συνελήφθη υπαρχιφύλακας για παράβαση καθήκοντος και κλοπή και τέθηκε και αυτός σε διαθεσιμότητα. Και πως το Σαββάτο 5 Μαρτίου σχηματίσθηκε δικογραφία αυτόφωρης διαδικασίας σε βάρος ενός υπαρχιφύλακα για πλαστογραφία.
Δυο το λοιπόν νέα παιδιά, ειδικοί φρουροί, παιδιά του μεροκάματου έπεσαν την ώρα του καθήκοντος. Κι έξι σε διαθεσιμότητα ως κλέφτες και πλαστογράφοι.
Είπαμε… Μικρή πόλη είμαστε. Καλοί οι μύθοι μας, αλλά ως ένα σημείο!

Γενική Ροή Ειδήσεων

PROUDLY POWERED BY CJ web | Copyright © 2017 {emprosnet.gr}
Made with love and a lot of coffee by CJ web, Creative web Journey