Παραθέτουμε σήμερα μερικές παραγράφους από τον ΟΔΕΚΑ, έτσι ώστε ο φίλος επαρχιώτης να μπορέσει και φέτος το καλοκαίρι να εντοπίσει έναν Ανυπόφορο Αθηναίο Τουρίστα με λίγες και απλές κινήσεις.
Ένας Ανυπόφορος Αθηναίος Τουρίστας (ΑΑΤ) κατά βάση:
1. Ξεκινάει τις προτάσεις του με το «Στην Αθήνα» και σίγουρα αυτό που ακολουθεί είναι μια σύγκριση κατά την οποία η Αθήνα πάντα είναι ανώτερη σε σχέση με την επαρχία, ακόμα και αν αυτό αφορά στο νέφος. Αν τυχόν παινέψει την επαρχία, να είστε σίγουροι πως ακολουθεί πρόταση που θα περιλαμβάνει ένα «ναι μεν, αλλά».
2. Πιστεύει πως τα ξέρει όλα για τον τόπο που επέλεξε να παραθερίσει. Γίνεται αμέσως ειδικός στα ψάρια κι ας τα βλέπει μόνο στην τηλεόραση εκεί στο διαμέρισμα που μένει ολοχρονίς. Γίνεται ειδικός σε θέματα εστίασης κι ας τρώει σουβλάκια back home τέσσερις μέρες την εβδομάδα. Γενικότερα, ο ΑΑΤ μεταμορφώνεται σε κάθε λογής ειδήμονα από τη στιγμή που πατήσει το πόδι του στο λιμάνι του νησιού. Αλίμονο σε όποιον αντιτάξει οτιδήποτε. Ο ΑΑΤ έχει γνώμη για όλα και η γνώμη του έχει τη σφραγίδα της αγέρωχης βρομιάς της πρωτευούσης.
3. Ένας κλασσικός ΑΑΤ κυκλοφορεί στην επαρχία με τη βέβαιη γνώση πως κάθε επαρχιώτης είναι κατά βάση ένας πονηρός, άρπαγας, μπαγαπόντης τυπάκος, έτοιμος να εκμεταλλευτεί την υψηλή παρουσία ενός εκλεπτυσμένου ανθρώπου της πόλης. Έτσι, ο ΑΑΤ είναι πάντα «υποψιασμένος» και έτοιμος να πιαστεί στα χέρια για διαφορά 0,00001 λεπτού του ευρώ σε τιμή προϊόντος. Σταθερά θα ξεκινήσει τον καβγά με τις λέξεις «Στην Αθήνα» ή με τη βαριάντα «Εμείς στην Αθήνα».
4. Επί τούτου, ο ΑΑΤ πάντα πιστεύει πως σε κάθε πλατεία χωριού, νησιού, κ.τ.λ. πρέπει να ανεγερθεί ανδριάντας του Αγνώστου Αθηναίου Ευεργέτη, που με τα λεφτά του, ο αγαστός, συντηρεί ζωντανή την οκνή επαρχία. Ο ΑΑΤ δε θα παραδεχτεί το αντίθετο, δηλαδή πως όλη η Ελλάδα δουλεύει για να συντηρεί την Αθήνα. Η φράση «Υδροκέφαλο Κράτος» για αυτόν είναι ανύπαρκτη.
5. Ο ΑΑΤ θαυμάζει τη φύση την ίδια στιγμή που θεωρεί δικαίωμά του να τη μολύνει. Οδηγεί μέχρι το κεφαλόσκαλο του δωματίου που νοικιάζει, αν μπορεί βάζει και το αυτοκίνητο μέσα στο δωμάτιο. Θεωρεί υποχρέωση των επαρχιωτών να είναι καθαροί έτσι ώστε να τον υποδεχτούν.
6. Ο ΑΑΤ συγκρίνει όλα τα μέρη που πρωτοσυναντά με βάση την υπέροχη ζωή του στην πρωτεύουσα. Αν κάπου κάνει κρύο, αναφωνεί «Καλέ εδώ είναι χειρότερα από του Ρέντη», αν κάνει ζέστη και υπάρχει θόρυβος, λέει, «Αχ, ούτε στην τάδε λεωφόρο να ήμασταν». Αν βλέπει πρόσφυγες στο δρόμο, τέλος, προσθέτει, «Και εδώ Πέτρου Ράλλη έχει γίνει».
7. Ο ΑΑΤ ξεχνάει πάντα πως η Αθήνα είναι μισή ώρα με το αεροπλάνο και πως όλοι εδώ οι «καθυστερημένοι» ξέρουμε καλά τι είναι και τι δεν είναι Αθήνα. Επιμένουν όμως να μας παραμυθιάζουν με το «τουπέ» και την «τσέπη» τους, η οποία βέβαια μετά βίας περιέχει 300 ευρώ, σκληρά δουλεμένα από μεροκάματα πείνας και όχι 30 χιλιάδες από εφοπλιστικές μπίζνες όπως υποδηλώνει το όλο «κομπορτεμάν» του.
Έτσι, λοιπόν, φέρεται ο κλασσικός ΑΑΤ μέχρι πάλι να γυρίσει σκυφτός στην τρυπούλα, στη δύσκολη ζωή του στην Αθήνα. Την Αθήνα που μισεί και βλαστημά. Εκεί θα «φορτίσει» για να μας έρθει το επόμενο καλοκαίρι και να βγάλει εδώ τα κόμπλεξ του. Σε επόμενό μας άρθρο θα αναφερθούμε στον ΟΕΕΑΑΤ, τον Οδηγό Εντοπισμού και Εξολόθρευσης Ανυπόφορων Αθηναίων Τουριστών. Μέχρι τότε χαμογελάτε και μην παίρνετε στα σοβαρά τα όσα γράφουμε για αστεία.