Σπάνια το σκέφτεται κανείς, αλλά το μέλι που αλείφουμε το πρωί στη φρυγανιά μας προέρχεται από το στομάχι της μέλισσας. Εκεί το επεξεργάζεται, το δίνει σ’ άλλες μέλισσες να το φάνε και η διαδικασία επαναλαμβάνεται, ώσπου να σχηματιστεί η γλυκαντική ουσία που ονομάζουμε «μέλι».

Η συλλέκτρια μέλισσα γυρίζει από φυτό σε φυτό, απομυζεί το νέκταρ και το μελίτωμα και τα αποθηκεύει στο ειδικό στομάχι μελιού, όπου αρχίζει η φυσική επεξεργασία. Εκεί εμπλουτίζεται με γύρη, ένζυμα και άλλες ουσίες από το πεπτικό της σύστημα. Όταν η μέλισσα φτάνει στην κυψέλη, το μοιράζεται με άλλες μέλισσες. Έτσι το αρχικό μελίττωμα περνά πολλές φορές από τη μία μέλισσα στην άλλη και στο στομάχι τους συνεχίζεται η ίδια διαδικασία. Οι μέλισσες πιπιλούν το νερό που περιέχει το νέκταρ, με αποτέλεσμα αυτό να γίνει παχύρρευστο. Τέλος, το αποθηκεύουν στα κελιά και το σκεπάζουν με κερί. Το χρησιμοποιούν ως απόθεμα τροφής ή το παίρνει ο μελισσοκόμος και καταλήγει στο τραπέζι μας.

ΣΕ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΜΕ ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ "SCIENCE ILLUSTRATED"