ΑΠΟ ΤΟ ΛΑΚΚΟ ΤΩΝ... ΛΕΟΝΤΩΝ

Μπήκαμε στο 2012 κάτω από την μπότα τής τρόικα, και η κυβέρνηση των τραπεζιτών, με τη συναίνεση ΠΑΣΟΚ, Ν.Δ. και ΛΑΟΣ, επιτίθεται ξανά, στους εργαζομένους και το λαό, συνέχεια με νέα βάρβαρα μέτρα στα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα, στην Υγεία και την Πρόνοια, στα επιδόματα και με νέα δυσβάσταχτη φορολογία! Με το τεράστιο κύμα ιδιωτικοποιήσεων ξεπουλιέται η χώρα και χιλιάδες εργαζόμενοι πετιούνται στο δρόμο. Η εξάρτηση της χώρας από τους «δανειστές» της, Δ.Ν.Τ. και Ε.Ε., όχι μόνο διέξοδος δεν είναι, αλλά οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια το λαό σε χρεωκοπία!
Η κατάσταση είναι πολύ κρίσιμη και μόνο μέσα από τη συλλογικότητα και την οργάνωση των λαϊκών αντιστάσεων η οργή μπορεί να γίνει κίνημα, να γίνει εξέγερση, που θα σαρώσει και θα ανατρέψει την πολιτική της λιτότητας, της φτώχειας, της ανεργίας, της κοινωνικής ερήμωσης, που θέλει να υποδουλώσει τη ζωή μας για δεκαετίες, που θέλει να μας έχει αναλώσιμους, σύγχρονους δούλους... Μέσα από τη συμμετοχή μας σε κάθε μικρό και μεγάλο εργατικό, λαϊκό και νεολαιίστικο αγώνα, στους χώρους δουλειάς, στις γειτονιές, στα σχολεία και στα πανεπιστήμια, βλέπουμε ότι αυτά που ενώνουν όλο αυτό το λαϊκό ποτάμι της οργής είναι περισσότερα από αυτά που (μας έχουν πείσει ότι) μας χωρίζουν...

Κάποια ερωτήματα που γεννά η νέα κατάσταση και που πρέπει να συζητήσουμε και, όσο μπορούμε, να δώσουμε απαντήσεις συλλογικά σαν κίνημα:
- Το μεγάλο ξέσπασμα που βιώνουμε, η κίνηση των δεκάδων χιλιάδων ανθρώπων κόντρα σε αυτή την πολιτική, πώς θα αποκτήσει προοπτική, πώς θα αποφύγει την ενσωμάτωση, την εκτόνωση;
- Θα επιβεβαιωθεί η ιστορία των εξεγέρσεων, που διδάσκει πως οι κινήσεις μαζών στην πορεία τους αναζητούν και διαμορφώνουν ιδεολογία, συνθήματα, σύμβολα και κατευθύνσεις;
- Πώς θα αντιμετωπίσουμε το σύστημα που μας θέλει ατομικότητες και όχι συλλογικότητες και καλλιεργεί την απο-πολιτικοποίηση και την απο-ιδεολογικοποίηση για να κάνει τη δουλειά του;
- Μήπως τα περί «ακομμάτιστων» στερούν κάθε ουσιαστική άμυνα απέναντι σε δυνάμεις του κατεστημένου που θέλουν να χρησιμοποιήσουν εξεγέρσεις και κινήματα, συλλογικές αντιστάσεις και αυθόρμητες αντιδράσεις προς όφελος των μεταξύ τους αντιθέσεων;
- Ξέρουμε τι επιδιώκουν τα μεγάλα συγκροτήματα των Μ.Μ.Ε., που όψιμα θυμήθηκαν το λαό και τις κινητοποιήσεις του! Από πότε οι φανατικοί υποστηριχτές του εγκλωβισμού των μαζών στο σάπιο κοινοβουλευτικό σύστημα εναλλαγής των κομμάτων εμφανίζονται σαν υποστηριχτές των εργαζομένων προβάλλοντας την «ακομμάτιστη» αγανάκτηση;
- Μήπως η όλη συζήτηση περί «σάπιων κομμάτων» γίνεται για να μας αφοπλίσουν και να μας εγκλωβίσουν σε καινούργια κοινοβουλευτικά τερτίπια, που θα φέρουν στο προσκήνιο τους δήθεν άφθαρτους, τους νέους κυβερνητικούς και κοινοβουλευτικούς μεσσίες;

Πρέπει να αντιδράσουμε σε μια ιδιότυπη... «ευαισθησία» που καλλιεργούν και που θυμίζει... «κυνήγι μαγισσών» ενάντια σε κάθε τι οργανωμένο, πολιτικοποιημένο, αριστερό, αγωνιστικό, που συμμετέχει στις διαδηλώσεις, ανεξάρτητα του πώς αυτοπροσδιορίζεται. Να συζητήσουμε αλλά και πολιτικά να αντιδράσουμε όταν κάποιοι, επικαλούμενοι την... «άμεση δημοκρατία», τη μεταχειρίζονται και τη μετατρέπουν σε άμεση επιχείρηση εξοβελισμού απόψεων και υλικών (μπλοκ, πανώ, προκήρυξη κ.λπ.) που έχουν υπογραφή, καταργώντας κάθε έννοια πραγματικής δημοκρατίας!
Έχουμε μπει σε περιόδους μεγάλων ξεσπασμάτων. Περισσότερο από δυο μήνες τώρα, οι χαλυβουργοί απεργούν διεκδικώντας το δικαίωμα στη δουλειά και το μισθό. Αγωνίζονται για το δικαίωμα στη ζωή, για ένα καλύτερο «αύριο»! Το σύστημα έχει βρεθεί σε δύσκολη θέση και θα έρθει σε ακόμη δυσκολότερη. Θα κάνει ό,τι μπορεί για να ανακόψει το ρεύμα της λαϊκής οργής και της αγανάκτησης και ξέρει πως για να κάνει τα λαϊκά ξεσπάσματα απλώς βαλβίδες εκτόνωσης, πρέπει να κρατηθεί η αριστερή ιδεολογία μακριά από τις κινήσεις των μαζών! Και δουλεύει συστηματικά σε αυτή την κατεύθυνση. Θα βάλει εμπόδια στην αμοιβαία επικοινωνία της καινούργιας Αριστεράς που πρέπει να οικοδομηθεί, με το λαό και τις ανάγκες του. Όμως, μέσα από τον κρισιακό λάκκο των λεόντων, ξέρουμε πως το μόνο που έχουμε να αντιπαραθέσουμε μπροστά σε αυτό που έρχεται, είναι: οργανωμένοι, πολιτικοποιημένοι, εργάτες, εργαζόμενοι σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα, άνεργοι, μέλη σωματείων και σχημάτων εργαζομένων, μέλη φοιτητικών συλλόγων, μέλη κινήσεων, μέλη συλλόγων γονέων, επιτροπών και συνελεύσεων γειτονιών ... βαδίζουν σ’ ένα δρόμο, μέχρι να σταματήσουν την επίθεση! Το δρόμο της αντίστασης και του αγώνα...

... ο Δανιήλ.