Εμπρός Εβδομαδίαια Εφημερίδα Νομού Λέσβου - Γυμνασιάρχου Ολυμπίου 4 - Mυτιλήνη - 81100
Απαγορεύεται η αναπαραγωγή με οποιονδήποτε τρόπο.
Απαγορεύεται η αναπαραγωγή με οποιονδήποτε τρόπο.
ΑΡΘΡΟ
Η ανεξέλεγκτη οικονομική κρίση των ημερών μας θα ήταν δύσκολο έως απίθανο να μην αφήσει έντονα τα σημάδια της στη δομή της οικογενειακής συνοχής, με αρνητικές συνέπειες στα μέλη της, που όλο συχνότερα προκειμένου να αντεπεξέλθουν στις συνεχώς νέες επιβαλλόμενες αντίξοες συνθήκες επιβίωσης οδηγούνται στην κατανάλωση αλκοόλ, χρήση ψυχοδραστικών ουσιών, αλλά και σε απόπειρες αυτοκτονίας.
Το παραπάνω φαινόμενο είναι παγκόσμιο και όχι αποκλειστικά ελληνικό, όπως αποδεικνύουν οι περισσότερες ερευνητικές δραστηριότητες που έχουν διεξαχθεί προ και μετά οικονομικής κρίσης παγκοσμίως. Στην Ελλάδα, σχετικές έρευνες που έχουν πραγματοποιηθεί το τελευταίο χρόνο καταδεικνύουν ότι:
- 1 στους 10 έχει δοκιμάσει τουλάχιστον μια φορά στη ζωή του κάποια παράνομη ψυχοτρόπο ουσία, ενώ ακόμη και στις μικρές ηλικιακές ομάδες των εφήβων καταγράφεται μια συνεχώς αυξανόμενη χρήση τού αλκοόλ.
- Περίπου στις 30.000 εκτιμώνται οι χρήστες ηρωίνης στην ελληνική επικράτεια, ενώ αυξητική τάση εμφανίζει η χρήση της κοκαΐνης και των συνθετικών ναρκωτικών.
Στον αντίποδα αυτής της κατάστασης, η Ελληνική Πολιτεία προχώρησε στο άνοιγμα των Προγραμμάτων Χορήγησης Υποκατάστατων (μεθαδόνης) στα νοσοκομεία, με αποτέλεσμα την εξάλειψη της λίστας των τοξικομανών, οι οποίοι περίμεναν ακόμη και χρόνια για να ενταχθούν σε κάποιο από τα προγράμματα θεραπείας και αποκατάστασης του ΟΚΑΝΑ.
Όμως, το ίδιο δεν ενισχύθηκαν τα Στεγνά Προγράμματα, που σαφώς και αποτελούν ή θα έπρεπε να αποτελούν το άλλο μισό της ρύθμισης του προβλήματος των ναρκωτικών. Κατά τον τρόπο αυτό, η κοινωνική επανένταξη μπήκε σε δεύτερη μοίρα, αφού οι περικοπές των ανάλογων κονδυλίων μετατοπίστηκαν στην υποκατάσταση και, κατά συνέπεια, ακύρωσαν τις ελπιδοφόρες προαγγελίες των τελευταίων χρόνων τού ΚΕΘΕΑ και του ΟΚΑΝΑ και των σχεδιαζόμενων παρεμβάσεών τους στο χώρο της τοξικοεξάρτησης.
Κι όλα αυτά συμβαίνουν ενώ το ΚΕΘΕΑ έχει απαντήσει αναφορικά με το κόστος της Θεραπευτικής Κοινότητας: για κάθε 1 ευρώ που διατίθεται για τη θεραπεία, εξοικονομούνται από 4,6 - 6,5 ευρώ, ανάλογα πάντοτε με το είδος του προγράμματος (η εξοικονόμηση προκύπτει από τη μείωση του κόστους παρεχόμενων υπηρεσιών υγείας, δίωξης, απονομής δικαιοσύνης, σωφρονισμού κ.ά.). Χαρακτηριστικό παράδειγμα ως προς αυτό αποτελεί το ΚΕΘΕΑ: μείωσε από τα 23 εκατομμύρια ευρώ σε 18,5 εκατομμύρια ευρώ τα λειτουργικά του έξοδα, εν τούτοις δεν έχει κάνει καμμία πρόσληψη προσωπικού τα τελευταία πέντε χρόνια. Το φαινόμενο συναντάται και σε πληθώρα άλλων θεραπευτικών ή προγραμμάτων πρόληψης του ΟΚΑΝΑ.
Κατά συνέπεια, με σεβασμό στην επιβαλλόμενη οικονομική κατάσταση της χώρας μας, αλλά, παράλληλα, αναγνωρίζοντας το έργο τού ΚΕΘΕΑ και του ΟΚΑΝΑ στη μείωση του προβλήματος της τοξικομανίας στη χώρα μας, θα πρέπει να υποστηριχθούν οι οργανισμοί απεξάρτησης, προκειμένου να ανταποκριθούν στις ολοένα και αυξανόμενες απαιτήσεις, μέσα από ανάπτυξη άρτιων πολιτικών προτάσεων, οι οποίες θα αποβλέπουν στην ενίσχυση της αρχής της πλήρους απεξάρτησης του εξαρτημένου από ψυχοδραστικές ουσίες και στην κοινωνική του επανένταξη.
* Ο δρ. Αναστάσιος Γ. Ρούσσης (Π.Ε. Κοινωνιολόγων Περιφέρειας Βορείου Αιγαίου) είναι κοινωνιολόγος-εγκληματολόγος, Μ.Α., Μ.Α., διδάκτορας Εγκληματολογίας Παντείου Πανεπιστημίου.
Η ανεξέλεγκτη οικονομική κρίση των ημερών μας θα ήταν δύσκολο έως απίθανο να μην αφήσει έντονα τα σημάδια της στη δομή της οικογενειακής συνοχής, με αρνητικές συνέπειες στα μέλη της, που όλο συχνότερα προκειμένου να αντεπεξέλθουν στις συνεχώς νέες επιβαλλόμενες αντίξοες συνθήκες επιβίωσης οδηγούνται στην κατανάλωση αλκοόλ, χρήση ψυχοδραστικών ουσιών, αλλά και σε απόπειρες αυτοκτονίας.
Το παραπάνω φαινόμενο είναι παγκόσμιο και όχι αποκλειστικά ελληνικό, όπως αποδεικνύουν οι περισσότερες ερευνητικές δραστηριότητες που έχουν διεξαχθεί προ και μετά οικονομικής κρίσης παγκοσμίως. Στην Ελλάδα, σχετικές έρευνες που έχουν πραγματοποιηθεί το τελευταίο χρόνο καταδεικνύουν ότι:
- 1 στους 10 έχει δοκιμάσει τουλάχιστον μια φορά στη ζωή του κάποια παράνομη ψυχοτρόπο ουσία, ενώ ακόμη και στις μικρές ηλικιακές ομάδες των εφήβων καταγράφεται μια συνεχώς αυξανόμενη χρήση τού αλκοόλ.
- Περίπου στις 30.000 εκτιμώνται οι χρήστες ηρωίνης στην ελληνική επικράτεια, ενώ αυξητική τάση εμφανίζει η χρήση της κοκαΐνης και των συνθετικών ναρκωτικών.
Στον αντίποδα αυτής της κατάστασης, η Ελληνική Πολιτεία προχώρησε στο άνοιγμα των Προγραμμάτων Χορήγησης Υποκατάστατων (μεθαδόνης) στα νοσοκομεία, με αποτέλεσμα την εξάλειψη της λίστας των τοξικομανών, οι οποίοι περίμεναν ακόμη και χρόνια για να ενταχθούν σε κάποιο από τα προγράμματα θεραπείας και αποκατάστασης του ΟΚΑΝΑ.
Όμως, το ίδιο δεν ενισχύθηκαν τα Στεγνά Προγράμματα, που σαφώς και αποτελούν ή θα έπρεπε να αποτελούν το άλλο μισό της ρύθμισης του προβλήματος των ναρκωτικών. Κατά τον τρόπο αυτό, η κοινωνική επανένταξη μπήκε σε δεύτερη μοίρα, αφού οι περικοπές των ανάλογων κονδυλίων μετατοπίστηκαν στην υποκατάσταση και, κατά συνέπεια, ακύρωσαν τις ελπιδοφόρες προαγγελίες των τελευταίων χρόνων τού ΚΕΘΕΑ και του ΟΚΑΝΑ και των σχεδιαζόμενων παρεμβάσεών τους στο χώρο της τοξικοεξάρτησης.
Κι όλα αυτά συμβαίνουν ενώ το ΚΕΘΕΑ έχει απαντήσει αναφορικά με το κόστος της Θεραπευτικής Κοινότητας: για κάθε 1 ευρώ που διατίθεται για τη θεραπεία, εξοικονομούνται από 4,6 - 6,5 ευρώ, ανάλογα πάντοτε με το είδος του προγράμματος (η εξοικονόμηση προκύπτει από τη μείωση του κόστους παρεχόμενων υπηρεσιών υγείας, δίωξης, απονομής δικαιοσύνης, σωφρονισμού κ.ά.). Χαρακτηριστικό παράδειγμα ως προς αυτό αποτελεί το ΚΕΘΕΑ: μείωσε από τα 23 εκατομμύρια ευρώ σε 18,5 εκατομμύρια ευρώ τα λειτουργικά του έξοδα, εν τούτοις δεν έχει κάνει καμμία πρόσληψη προσωπικού τα τελευταία πέντε χρόνια. Το φαινόμενο συναντάται και σε πληθώρα άλλων θεραπευτικών ή προγραμμάτων πρόληψης του ΟΚΑΝΑ.
Κατά συνέπεια, με σεβασμό στην επιβαλλόμενη οικονομική κατάσταση της χώρας μας, αλλά, παράλληλα, αναγνωρίζοντας το έργο τού ΚΕΘΕΑ και του ΟΚΑΝΑ στη μείωση του προβλήματος της τοξικομανίας στη χώρα μας, θα πρέπει να υποστηριχθούν οι οργανισμοί απεξάρτησης, προκειμένου να ανταποκριθούν στις ολοένα και αυξανόμενες απαιτήσεις, μέσα από ανάπτυξη άρτιων πολιτικών προτάσεων, οι οποίες θα αποβλέπουν στην ενίσχυση της αρχής της πλήρους απεξάρτησης του εξαρτημένου από ψυχοδραστικές ουσίες και στην κοινωνική του επανένταξη.
* Ο δρ. Αναστάσιος Γ. Ρούσσης (Π.Ε. Κοινωνιολόγων Περιφέρειας Βορείου Αιγαίου) είναι κοινωνιολόγος-εγκληματολόγος, Μ.Α., Μ.Α., διδάκτορας Εγκληματολογίας Παντείου Πανεπιστημίου.