Η ηλεκτρονική σήμανση των ζώων συντροφιάς είναι υποχρεωτική από το νόμο. Η διαδικασία είναι απλή και ανώδυνη για το ζώο κι όμως, και οι ιδιοκτήτες αρνούνται να προχωρήσουν σε αυτήν, αλλά και οι φορείς είναι αδιάφοροι ως προς το σχετικό έλεγχο. Αποτέλεσμα όλων αυτών, να χάνονται ζώα που πολύ εύκολα θα μπορούσαν να εντοπισθούν.

Το λεγόμενο μικροτσίπ είναι ένας μικρός μεταλλικός «κόκκος ρυζιού» που τοποθετούν οι κτηνίατροι στο δέρμα της γάτας ή του σκύλου, με ένα ειδικό εργαλείο. Δεν πονά, δε φαίνεται, δεν ενοχλεί το ζώο, ούτε και θα του προκαλέσει ποτέ κάποιο πρόβλημα.
Στο μικρό αυτόν «εισβολέα» υπάρχει καταγεγραμμένος ένας μοναδικός αριθμός, που μπορεί στη συνέχεια να εντοπιστεί με ένα ειδικό σκάνερ. Είναι κάτι σαν τον αριθμό της ταυτότητας που έχουμε οι άνθρωποι. Κανείς δεν έχει ίδιο με άλλον.
Το σημαντικό βέβαια στην περίπτωση των ζώων δεν είναι να βάλετε το τσιπάκι στο ζώο σας. Το σημαντικό είναι να συνδέσετε τον αριθμό της ταυτότητάς του με τα δικά σας στοιχεία ως ιδιοκτήτη. Όταν χαθεί κάποιο σκυλί, μπορεί ο οποιοσδήποτε το βρει να το πάει σε κάποιον κτηνίατρο και εντοπίζοντας με το σκάνερ τον αριθμό της ταυτότητάς του, μπορεί να ειδοποιήσει τον ιδιοκτήτη του.
Αντιρρήσεις όπως «το ζώο μου δεν το χρειάζεται, δε βγαίνει ποτέ από το σπίτι», ή ακόμα χειρότερες «αυτά τα κάνουν για να μας φακελώνουν και να μπορούν να μας βρουν όποτε θέλουν μέσω των ζώων μας», είναι το λιγότερο ανόητες και επιπόλαιες.
Ποτέ δεν μπορούμε να ξέρουμε πότε το αγαπημένο μας ζωάκι θα μας το σκάσει, ή θα τύχει κάτι να διαφύγει της προσοχής μας και να χαθεί.
Η σήμανση, επιπλέον, αποτρέπει αναγκαστικά κάποιους ανεύθυνους να υιοθετήσουν κάποιο ζώο, εφόσον ξέρουν ότι δεν μπορούν να το εγκαταλείψουν χωρίς να εντοπισθούν.
Σημάνετε λοιπόν τα ζωάκια σας (το κόστος είναι πολύ μικρό σε σχέση με τα οφέλη) και σιγουρευτείτε ότι τα στοιχεία σας (τηλέφωνο και διεύθυνση) έχουν συνδεθεί στη βάση δεδομένων της υπηρεσίας με τον αριθμό του σκύλου σας. Οι κτηνίατροι θα σας βοηθήσουν στην όλη διαδικασία.

Η Σιμόν δεν είχε τσιπάκι
Στη γλυκιά Σιμόν χρειάστηκε να γίνει ευθανασία. Το έσκασε από το σπίτι και τη χτύπησε αυτοκίνητο τραυματίζοντας ανεπανόρθωτα τα δύο της ποδαράκια. Την περιμάζεψαν μέλη της «Κιβωτού» και εντελώς τυχαία, λίγο πριν την πάνε στον κτηνίατρο για να την «κοιμίσει», ανακάλυψαν ότι δεν ήταν αδέσποτη, αλλά είχε ιδιοκτήτες που μάλιστα την έψαχναν απεγνωσμένα. Οι ιδιοκτήτες είχαν έτσι την ευκαιρία να είναι κοντά στις τελευταίες στιγμές του σκυλιού τους, το λιγότερο που μπορεί να έχει κανείς όταν έτσι κι αλλιώς θα χάσει κάποιον που αγαπά. Θα μου πείτε τι θα γινόταν αν η Σιμόν είχε μικροτσίπ; Θα κερδίζαμε χρόνο. Ακόμα κι αν είναι πολύ μικρή η πιθανότητα να τη γλύτωνε η σκυλίτσα, το ρισκάρεις;