Κοινωνικώς απόβλητοι

01/07/2012 - 05:56
Ξαφνιασμένοι και μαζί στενοχωρεμένοι αποχωρούσαν πολλοί κάτοχοι των ειδικών δελτίων κοινωνικού τουρισμού, που έσπευδαν από τις 15 Φεβρουαρίου και μετά να παραλάβουν από τα γραφεία της Εργατικής Εστίας τα εισιτήριά τους, για την επερχόμενη περίοδο διακοπών.
Ξαφνιασμένοι και μαζί στενοχωρεμένοι αποχωρούσαν πολλοί κάτοχοι των ειδικών δελτίων κοινωνικού τουρισμού, που έσπευδαν από τις 15 Φεβρουαρίου και μετά να παραλάβουν από τα γραφεία της Εργατικής Εστίας τα εισιτήριά τους, για την επερχόμενη περίοδο διακοπών.
Κι αυτό γιατί ενώ ήταν σίγουροι και έτοιμοι για μια καινούργια οχταήμερη δωρεάν απόδραση, βρέθηκαν μπροστά στις νέες συνθήκες. Οι ευγενέστατες υπάλληλοι της Εστίας τούς ζητούσαν μαζί με τα όποια άλλα δικαιολογητικά και το εκκαθαριστικό τους σημείωμα.
- Μα τι το θέλετε, απορούσαν οι επίδοξοι τρόφιμοι των κοινωνικών ταμείων της Εργατικής Εστίας. Αφού είμαι συνταξιούχος ή τρίτεκνος, ή όποιας άλλης κατηγορίας δικαιούχος.
- Αυτή την εντολή έχουμε, απαντούσαν στερεότυπα οι υπάλληλοι.
Με διαμαρτυρίες ή όχι οι προσερχόμενοι έφευγαν άλλοι για να προσκομίσουν το εκκαθαριστικό τους κι άλλοι να το χώσουν πιο βαθιά, μέχρις εξαφανίσεως, στο συρτάρι που το φύλαγαν.
Κι αυτό γιατί κανείς δεν είχε καταλάβει μέχρι τώρα πως κοινωνικές παροχές χορηγούνται και κοινωνική αλληλεγγύη παρέχεται σ’ αυτούς που χρειάζονται στήριξη, που έχουν ανάγκη βοήθειας, που δεν μπορούν ή δυσκολεύονται να ανταποκριθούν στις οικονομικές απαιτήσεις της ζωής, μόνοι τους. Δηλαδή οι άποροι ή οι σχεδόν άποροι. Κι έτσι ξεκίνησαν αυτές οι παροχές. Ώσπου τα κόμματα της εξουσίας, κι από κοντά τα κόμματα που απαιτούν την άνευ όρων ανάλωση των κρατικών πόρων υπέρ του λαού, ανακάλυψαν πως αυτές οι πολιτικές μπορεί να φέρνουν ψήφους. Ή, εν πάση περιπτώσει, να προδιαθέτουν ευμενώς, τους ψηφοφόρους έναντί τους. Επειδή μόνον ως ψηφοφόρους μας αντιμετωπίζουν οι οργανισμοί αυτοί που αποκαλούνται κόμματα.
Έτσι λοιπόν, απαντώντας με λαϊκισμό, στον λαϊκισμό του ΠΑΣΟΚ, η Ν.Δ. επεξέτεινε αβέρτα τον θεσμό του κοινωνικού τουρισμού επί των πάντων. Είτε 600 ευρώ σύνταξη έπαιρνες, είτε 2.500, μέσα. Ήσουνα τρίτεκνος και είχες εισόδημα 70.000 ή 80.000 το χρόνο; Μέσα. Με όλα πληρωμένα. Από εισιτήρια μέχρι διαμονή και διατροφή. Όπου ήθελες κι όποτε ήθελες. Αρκεί φυσικά να έβρισκες δωμάτιο στις επιλογές που έκανες, βάσει του καταλόγου που σου χορηγούσαν.
Τον οποίο κατάλογο φυσικά, αν τον εξέταζες λίγο προσεκτικά θα παρατηρούσες ότι είχε μια μυρωδιά και απόχρωση, θα μπορούσα να σου πω. Μπλε ή πράσινη. Που μεταβάλλονταν, ανάλογα με την μεταβολή και της πολιτικής εξουσίας. Αλλά εσένα τι σε ένοιαζε; Να περάσεις καλά και προπαντός τζάμπα επιδίωκες. Ούτε ποτέ σκέφτηκες ποιανού λεφτά ήταν αυτά, και πώς μαζεύτηκαν.
Τώρα, με τις καινούργιες ρυθμίσεις, τέκνα της αδήριτης ανάγκης, κάποιοι, πολλοί ίσως, δεν θα μπορέσουν να κάνουν τζάμπα διακοπές, ούτε εκδρομές, ούτε να παρακολουθούν θεατρικές παραστάσεις και συναυλίες, όχι αναγκαστικά τις καλύτερες ποιοτικά, και φυσικά θα δυσαρεστηθούν. Ίσως και να διαμαρτυρηθούν. Όχι γιατί τα πάντα σ’ αυτήν την χώρα γίνονται με μόνο στόχο το πολιτικό, ή καλύτερα το εκλογικό κέρδος, αλλά γιατί χάνουν κάποια προνόμια. Στα οποία όλοι θέλουν να έχουν πρόσβαση. Είτε τα δικαιούνται είτε όχι.
Και δεν είναι το μοναδικό παράδειγμα άθλιας διαχείρισης, ενός κατ’ αρχήν ορθού μέτρου, που προορίζεται για την ανακούφιση των οικονομικά ασθενέστερων πολιτών. Είναι ένα στα εκατομμύρια που διαδραματίζονται γύρω μας.
Πώς λειτουργεί π.χ. το πρόγραμμα «Βοήθεια στο Σπίτι» ή ποιοι κέρδισαν, ίσως και κερδίζουν ακόμα, από το πρόγραμμα «Συν-κοινωνία», που συγκροτήθηκαν για να προσφέρουν πραγματικά κοινωνική βοήθεια και κατάντησαν στις πιο πολλές περιπτώσεις επιχειρήσεις υπέρ ολίγων και πάντοτε ημετέρων, υπό οποιαδήποτε διακυβέρνηση;
Όλα σ’ αυτή την δύστυχη χώρα, της οποίας οι αμέριμνοι πολίτες διατηρούν πολύ χαμηλού επιπέδου ενδιαφέρον για το κοινό συμφέρον, γίνονται για την επίτευξη της επανεκλογής, αυτών που κυβερνούν σε όποιο επίπεδο κι αν πολιτεύονται. Και πάντοτε, ναι πάντοτε, η κριτική και η αντιμετώπιση των στρεβλών κοινωνικών φαινομένων, όσο καταστροφικά ή και εγκληματικά εμφανίζονται αυτά, αποτελεί έγκλημα, για τους «συνετούς». Ή στην καλύτερη περίπτωση, «ελαφράδα» του κρίνοντος. Που φυσικά κατατάσσεται στους κοινωνικά απόβλητους.
Για αυτό και, ως κοινωνία, πραγματοποιούμε συνεχώς, βήματα προς τα πίσω. Αντιμετωπίζοντας τις ίδιες παθογένειες, σε χειρότερο κάθε φορά βαθμό.
Όπως π.χ. το φαινόμενο αυτών που υπηρετούν τη στρατιωτική θητεία στο σπίτι τους. Νιος ήμουνα και γέρασα, μαθαίνοντας σε κάθε αλλαγή κυβέρνησης πως είναι πολλοί αυτοί, πάντοτε φίλοι του εκάστοτε κυβερνώντος κόμματος, που δύο άντε τρεις μέρες υπηρετούν στο στρατό. Αυτή που κατατάσσονται, αυτή που ορκίζονται - γιατί η ορκωμοσία είναι ιερή - κι αυτή που απολύονται. Και πάντα μάθαινα πως οι υπαίτιοι θα τιμωρηθούν, ανεξαρτήτως πως δεν ξανασυναντούσα την είδηση, μέχρι την λήξη της θητείας της κάθε κυβέρνησης. Ή τον τεράστιο αριθμό αστυνομικών που χρησιμοποιούνται ως σωματοφύλακες, διαφόρων πιθανών και απίθανων προσώπων.
Είναι πολλοί αυτοί που λένε ότι σε περιόδους κρίσης δημιουργούνται ευκαιρίες. Αρκεί αυτές να μην τις εκμεταλλευθούν οι λίγοι, αλλά οι πολλοί. Την ώρα που γράφονται οι γραμμές αυτές, οι ταξιτζήδες, οι βενζινάδες, οι μεταφορείς, και δεν ξέρω πόσες άλλες δυναμικές ομάδες, κερδίζουν χρόνο, τουλάχιστον δέκα μηνών και έχει ο Θεός. Που σημαίνει, μακάρι να βγω ψεύτης, ότι το πολιτικό κόστος εξακολουθεί να μας κυβερνά.

Γενική Ροή Ειδήσεων

PROUDLY POWERED BY CJ web | Copyright © 2017 {emprosnet.gr}
Made with love and a lot of coffee by CJ web, Creative web Journey