Αν η Καλλονή δε συνειδητοποιήσει κάποια στιγμή πως ο Αιολικός είναι ένα κομμάτι της κοινωνίας και ένα κεφάλαιο στην ιστορία του Λεσβιακού Ποδοσφαίρου, θα συνεχίσει να προσβάλλει με αυτές τις κατά καιρούς αιχμηρές ανακοινώσεις της, όχι τον… Σταύρο Γρυπιώτη ή τον κάθε «Γρυπιώτη» που δε χωνεύει, αλλά τον ίδιο το φίλαθλο κόσμο του νησιού, που προσδοκά να τον «κερδίσει» και να τον κάνει κομμάτι της προσπάθειάς της.

Αν, τώρα, και ο Αιολικός δεν κατορθώσει να απαγκιστρωθεί από τους δικούς του δαίμονες, που εκπορεύονται από το αίσθημα της απώλειας της πρωτοκαθεδρίας του τα τελευταία χρόνια, και δεν παραδειγματιστεί από τα βήματα προόδου τής ΑΕΛΚ, θα μείνει να φωνάζει για τις αδικίες εις βάρος του, αναζητώντας απλά μία καλή κουβέντα παρηγοριάς και τίποτα παραπάνω.

Το ότι η κόντρα μεταξύ των δύο ομάδων του νησιού δεν είναι πια παρασκηνιακή, αλλά διεξάγεται στα… ίσια και δημοσίως, επί της ουσίας δεν προκαλεί σε κανέναν έκπληξη. Δικαίωμά τους, σε τελική ανάλυση.

Αυτό, ωστόσο, που δεν έχουν καταλάβει και στις δύο πλευρές, που χαλάνε μελάνι αλλά και… ενέργεια για να βλάψει η μία την άλλη, είναι κάτι άλλο βασικό. Πως ο πολύς κόσμος (αυτός που θα κόψει και τα εισιτήρια) θέλει να βλέπει μπάλα, είτε από την ΑΕΛΚ είτε από τον Αιολικό, και δεν τον απασχολούν τα δικά τους… «καρναβάλια».

Ο ανταγωνισμός στη Λέσβο (ως ενδεικτικό της απίστευτης ψυχοσύνθεσης ημών) αποτέλεσε τα τελευταία χρόνια, καλώς ή κακώς, γενεσιουργό δύναμη για να επενδυθούν χρήματα στο δύσμοιρο μέχρι πρότινος Λεσβιακό Ποδόσφαιρο. Αυτός ο -αθέμιτος από ένα σημείο και μετά- ανταγωνισμός, όμως, δε θα συμβάλλει για πάντα προς την… πρόοδο, καθώς είναι ικανός να αποξενώσει εντελώς εκείνους τους 1.000 με 2.000 που επιμένουν να πληρώνουν ακόμα για να πάνε στο γήπεδο.

Και επειδή ο κόσμος θα έχει και τον τελευταίο λόγο, η στάση του θα είναι πιο αποστομωτική και μπορεί να πονέσει περισσότερο από όλες τις ανακοινώσεις που έβγαλαν ή μπορεί να βγάλουν στο εξής οι δύο διοικήσεις.

Έτσι, θα μείνουν οι μεν να απολαμβάνουν τις επιτυχίες τους, με τον Ταρλά να γίνεται «Καραϊσκάκη» ή «Λεωφόρος», ανάλογα με την περίσταση, και οι δε, μόνοι τους με το σκληρό πυρήνα οπαδών τους παρηγοριά για τα περασμένα μεγαλεία.

Το κόστος, βέβαια, σε αυτή την περίπτωση θα είναι πολύ μεγαλύτερο για την Καλλονή, που τελευταία «ξύνεται» αναίτια παραπάνω, κάνοντας επίδειξη δύναμης στον Αιολικό.

Γιατί οι μεγάλες ομάδες φαίνονται στα δύσκολα, που ευτυχώς δεν έχουν έρθει ακόμα για την Καλλονή. Και αν ποτέ χάσει η ΑΕΛΚ τη λάμψη τής Super League, θα είναι πολύ δύσκολος ο δρόμος να ανέβει ξανά μόνη της…

Πολύ πιο δύσκολος από αυτόν του Αιολικού, που… κουτρουβαλάει σήμερα επειδή προς το παρόν μιμείται και δεν αντιγράφει τα θετικά της Καλλονής.