Ξεχασμένα όλα. Αξίες, καλοσύνη, ευπρέπεια, αξιοπρέπεια, ιστορία, πνευματική ζωή. Μία μόνο επιθυμία αναδύεται σταθερά στο συνειδητό μας νου. Να περνάμε καλά.

Υπόλειμμα των παιδικών μας χρόνων, όταν το μοναδικό ενδιαφέρον των γονιών ήταν να μη στερήσουν τίποτα από τα παιδιά τους. Μια κατά τα άλλα ενοχική και απωθημένη συμπεριφορά από τα δύσκολα χρόνια που οι ίδιοι πέρασαν. Ένα κοινωνικό δόγμα που περιλαμβάνει έναν άκριτο εγωισμό, έναν πρωτογενή ναρκισσισμό και μια βαθιά τύφλωση για τη συνολική ουσία της ζωής.

«Χωρίς κανόνες», χωρίς ηθική, όλοι περιπλέκονται στο βασικό συναίσθημα του ευδαιμονισμού. Να περνάμε καλά. Μοναδικό μέλημα και φροντίδα. Άνεση, πολυτέλεια, ανταγωνισμός και μια φρούδα αίσθηση υπεροχής, πλαισιώνουν την κεντρική ουσία της «καλοπέρασης». Το «να έχεις» αντικατέστησε το «να είσαι». Διαχειριστής, συσσωρευτής των επίγειων αγαθών, καλύπτεις σταθερά το κρυμμένο στον ασυνείδητο νου αίσθημα ανασφάλειας, ξορκίζεις με την αυταπάτη μιας ξερής ζωής το φόβο του θανάτου, γεμίζεις ολόκληρος με ματαιοδοξία.

Η συρρίκνωση των υποχρεώσεων του ατόμου έναντι του κοινωνικού συνόλου έχει φθάσει στο ναδίρ. Δεν υπάρχει καν η στοιχειώδης συνειδητότητα της κατάστασης όπου οδηγείται η κοινωνία, με την απόσυρση των ατόμων και ίσως και των οικογενειών σ’ αυτό το στρουθοκαμηλισμό. Απ’ την άλλη, τα ίδια τα όρια της «καλοπέρασης» είναι ελαστικά. Πολλοί από τους αποβλακωμένους τηλεορασόπληκτους δεν έχουν ποτέ σκεφθεί πώς θα περνούσαν καλά.

Υπακούουν σ’ ένα πλαίσιο μόδας που κατά καιρούς επικροτεί και περιλαμβάνει πρόσκαιρες και άχρηστες «οδηγίες», σλόγκαν που μεταφέρονται μιμητικά από τον ένα στον άλλον και οδηγούν τους ανθρώπους σε άνομες πράξεις. Η αυταπάτη είναι ότι ο καινούργιος καναπές με το καφεδάκι στο συνοδό τραπεζάκι και το τσιγαράκι πολυτελείας δε σημαίνει ότι περνάς καλά. Άλλωστε, το ξέρεις και ο ίδιος, γι’ αυτό ποτέ δεν είσαι ευχαριστημένος. Βαυκαλίζεσαι και νομίζεις ότι είσαι ευτυχής, γιατί μπόρεσες να εκπληρώσεις ένα χάρτινο όνειρό σου.

Η προκατάληψη είναι ότι η διαδικασία απόκτησης αγαθών οδηγεί στην ευτυχία. Όμως η δυστυχία δεν εξορκίζεται με το πλούσιο γεύμα, τα ταξίδια, την κοινή αλλά λαθεμένη εντύπωση ότι είσαι επιτυχημένος. Ο δυτικός πολιτισμός όταν καταρρεύσει τελείως, θα είναι γεμάτος από τέτοιους επιτυχημένους πολίτες, που θα κολυμπούν σε μολυσμένες θάλασσες, θα τρώνε μεταλλαγμένες τροφές και θα χώνουν το κεφάλι τους μέσα στην τεράστια γκαρνταρόμπα τους για να ξεφύγουν από τους θορύβους.

Το μοντέλο του ατομοκεντρικού συστήματος έχει προ πολλού αμφισβητηθεί και τώρα καταρρέει. Εκείνοι που σπατάλησαν τη ζωή τους φτιάχνοντας δήθεν καταφύγια ατομική πλάνης και σιγουριάς, δεν μπορούν να ξεφύγουν από τη ραδιενέργεια, την πλημμύρα, το τσουνάμι. Με τον ίδιο τρόπο θα επιπλέουν τα πολυτελή τραπεζάκια με τους ταπεινούς σοφράδες. Και τα πολυτελή αυτοκίνητα θα παρασύρονται από το ορμητικό ρεύμα όπως τα ποδήλατα.

Η ευτυχία δεν κατασκευάζεται, ούτε πωλείται. Είναι μια εσωτερική αίσθηση, βίωμα, που κατακτιέται βήμα - βήμα μέσα από τη ζύμωση με τους συνανθρώπους μας, την κοινή συνεισφορά, τις χριστιανικές αυθεντικές αλήθειες και κυρίως όταν νικήσουμε τα πάθη μας, αποκτήσουμε αυτοσεβασμό, γεννήσουμε ελεήμονα παιδιά και ακολουθήσουμε το δρόμο της κοινής λογικής.