To ερώτημα είναι κυρίως τι γίνεται με την Ελλάδα, αλλά και την ευρύτερη περιοχή της ανατολικής Μεσογείου. Η αλήθεια είναι ότι δικαιολογημένα ή αδικαιολόγητα, η επανεκλογή τού Μπαράκ Ομπάμα μόνο ανακούφιση έφερε, τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Ευρώπη. Ο επανεκλεγείς Πρόεδρος των ΗΠΑ είναι κοινά αποδεκτό ότι θα συνεχίσει να αποτελεί τη βασική μετριοπαθή, παγκόσμια «φωνή λογικής». Το έχει κάνει τους τελευταίους μήνες, υπογραμμίζοντας δημοσίως το μεγάλο ρίσκο της περιοριστικής και μόνο δημοσιονομικής πολιτικής, πίσω από κλειστές πόρτες, πιέζοντας το Βερολίνο να ζυγίσει προσεκτικά κάθε κίνησή του σε σχέση με την Ελλάδα και τις χώρες του Νότου. Όταν η ιστορία καταγραφεί με ψυχραιμία, θα αποδειχθεί πως οι παρεμβάσεις Ομπάμα, μέσω και του Δ.Ν.Τ., ήταν αυτές που έσωσαν την παρτίδα τον περασμένο Αύγουστο, όταν ο κ. Σόιμπλε και άλλοι είχαν γείρει την πλάστιγγα υπέρ της εξόδου της Ελλάδας από την Ευρωζώνη.

Παρά τη γενναία απόφαση της ελληνικής Βουλής και την ψήφιση των νέων μέτρων, τις επόμενες εβδομάδες και μήνες θα βρίσκεται σε εξέλιξη μια κρίσιμη μάχη για την αντιμετώπιση της γενικευμένης ευρωπαϊκής κρίσης χρέους. Ο Ομπάμα είναι σίγουρο ότι θα διαδραματίσει ένα σημαντικό, ίσως όχι εμφανώς, ρόλο.

H αιφνίδια εμπλοκή μόλις τρεις ημέρες πριν ανοίξουν οι κάλπες στις ΗΠΑ του Αμερικανού Προέδρου Μ. Ομπάμα και η εκ διαμέτρου αντίθετη προσέγγιση του ελληνικού προβλήματος σε σχέση με τη λύση που θέλει να δώσει η Γερμανία, καθόλου άσχετη δεν είναι με την επικείμενη επιδείνωση του περιβάλλοντος ασφαλείας σε μία περιοχή που εκτείνεται από το Αιγαίο και φτάνει μέχρι τον Κόλπο, και σαφώς ενδεικτική για την πορεία που θα ακολουθήσει από εδώ και στο εξής.

Ο Ομπάμα, διά στόματος του υπουργού Οικονομικών των Ηνωμένων Πολιτειών, Τ. Γκάιτνερ, εξέπληξε όταν τάχθηκε υπέρ ενός νέου «κουρέματος» του ελληνικού χρέους, τασσόμενος υπέρ της λύσης που έχει προτείνει το Δ.Ν.Τ. - το οποίο έτσι ή αλλιώς ελέγχεται κατά κύριο λόγο από τις ΗΠΑ - και δηλώνοντας σαφή αντίθεση με την πολιτική της Γερμανίας που μιλά μόνο για «επιμήκυνση».

Η κυβέρνηση του Ομπάμα συμφωνεί με το Δ.Ν.Τ. πως χωρίς νέο «κούρεμα», δηλαδή διαγραφή χρέους, «η Ελλάδα είναι καταδικασμένη και αυτό θα σημάνει μια μεγάλη αναταραχή στην περιοχή, που μπορεί να αλλάξει τα γεωστρατηγικά δεδομένα».

Οι ΗΠΑ φοβούνται ότι η κατάσταση στη χώρα μπορεί να ξεφύγει από τον έλεγχό τους και «να αναδειχθούν νέες προστάτιδες δυνάμεις», εννοώντας φυσικά τη Ρωσία, η οποία σε περίπτωση απώλειας της Συρίας, θα θελήσει να ισοσκελίσει το γεωστρατηγικό παίγνιο «επενδύοντας» στην Ελλάδα.

Ήδη είναι έτοιμη μια πρόταση από Ρωσία για την επινοικίαση ή αγορά των ναυπηγείων της Σύρου και πιθανόν ολόκληρου του ομίλου Ελευσίνας - Νεωρίου, προκειμένου ν’ αποκτήσουν μια προωθημένη ναυπηγοεπισκευαστική βάση στην Ελλάδα, στην έξοδο ακριβώς του Ρωσικού Στόλου της Μαύρης Θάλασσας, όπως συνέβαινε στη δεκαετία τού ’70.

Οι ΗΠΑ τάχθηκαν υπέρ της διαγραφής του χρέους σε ποσοστό 50%, όπως αναφέρουν οι πληροφορίες, δηλαδή να πέσει περίπου στα 185 δισ. ευρώ και να περιλάβει και την Ε.Κ.Τ., ενώ ταυτόχρονα να δοθεί και οικονομική ενίσχυση στην Ελλάδα για να ξεκινήσει ένας νέος γύρος ανάπτυξης.

Σε διαφορετική περίπτωση, εκτιμούν μετακύληση της χώρας σε έκρυθμες καταστάσεις, οι οποίες θα οδηγήσουν σε αυτό το οποίο φοβούνται: Εκθρόνιση της νυν πολιτικής κατάστασης, η οποία στηρίζει το φιλοδυτικό προσανατολισμό της χώρας, και έλευση νέων ηγεσιών, που στην καλύτερη περίπτωση για τις ΗΠΑ θα παίξουν το παιχνίδι 50-50.

Αν το δει κανείς από τη σκοπιά των συμφερόντων της Ευρώπης, και το κυριότερο της Ελλάδας, ο Ομπάμα είναι μια πολύ πιο σταθερή, προβλέψιμη και θετική επιλογή. Ιδιαίτερα, μάλιστα, καθώς του επόμενους μήνες η κρίση χρέους θα χτυπήσει τη Γαλλία και ίσως την Αμερική, ενώ το Βερολίνο θα έχει παραλύσει λόγω των γερμανικών εκλογών. Στο κάτω - κάτω, για την Ελλάδα είναι θετικό το γεγονός πως στο πηδάλιο δε θα βρίσκεται ένας ηγέτης που αναφερόταν με αρνητικούς συνειρμούς για την Ελλάδα με κάθε ευκαιρία και χωρίς καμμία αφορμή, και ο οποίος θα πίεζε το Δ.Ν.Τ. να είναι πιο σκληρό και απαιτητικό, ή ακόμη και να εγκαταλείψει τη χώρα.

Πέραν τούτου, ο Ομπάμα θα είναι επίσης πολύ αυστηρός έναντι του Ισραήλ, το οποίο επίσης απέτρεψε από μία επίθεση κατά του Ιράν, που έκρυβε τεράστιους γεωπολιτικούς κινδύνους. Αντιθέτως, ο κ. Ρόμνεϊ με τις υπερβολικά στενές του σχέσεις με τον Ισραηλινό πρωθυπουργό, κ. Νετανιάχου, θα ήταν δέσμιος του φιλοϊσραηλινού λόμπυ και ενδεχομένως πιο δεκτικός σε μια επίθεση του Ισραήλ. Οι εξελίξεις μιας τέτοιας επίθεσης θα είναι απρόβλεπτες και για την Ελλάδα, ειδικά μετά τη στρατηγική προσέγγιση με το Ισραήλ.

Ασφαλώς υπάρχουν και οι φωνές που υποστηρίζουν ότι η προεκλογική στάση τού Ομπάμα σε τίποτα δε θα πρέπει να συγκρίνεται με τη μετέπειτα στάση του. Σύμφωνα με τον καθηγητή Οικονομικών στο Stern School of Business στο New York University και ιδρυτή και εκτελεστικό διευθυντή τού NET Institute, Νίκο Οικονομίδη, «μέχρι σήμερα ο Μπαράκ Ομπάμα ήταν ιδιαίτερα πιεστικός να μην υπάρξει μια μεγάλη κρίση πριν τις εκλογές. Τώρα για αυτόν το πρόβλημα έχει λυθεί. Πλέον δεν είναι τόσο σημαντικό για αυτόν, γιατί δεν έχει το θέμα της επανεκλογής. Πλέον θα είναι διατεθειμένος να ανεχθεί μια μεγαλύτερη κρίση στην άλλη μεριά του Ατλαντικού.».

Οι καταστάσεις, είναι αλήθεια, είναι ιδιαίτερα ρευστές. Ασφαλείς προβλέψεις δεν μπορούν να γίνουν, η εκλογή Ομπάμα όμως σίγουρα μας επιτρέπει να αισιοδοξούμε περισσότερο απ’ ό,τι στην εκδοχή της ήττας του. Το άμεσο μέλλον ελπίζω να μας επιβεβαιώσει.