Τον τελευταίο μήνα η χώρα μας δοκιμάστηκε έντονα από πυρκαγιές που εκδηλώθηκαν σε διάφορες περιοχές της και προκάλεσαν μεγάλες οικολογικές καταστροφές και ανυπολόγιστες ζημιές στην πανίδα και τη χλωρίδα της. Από αυτή τη δοκιμασία δεν γλίτωσε ούτε το νησί μας, η Λέσβος, στο οποίο εκδηλώθηκε μεγάλη πυρκαγιά και μάλιστα στην περιοχή που το 2017 είχε δοκιμαστεί από τον εγκέλαδο!

Και στην περίπτωση αυτή τα κόμματά μας, «παίζοντας εν ου παικτοίς», προσπάθησαν να εκμεταλλευτούν τον πόνο των ανθρώπων και να κερδίσουν ψήφους. Η κυβέρνηση έκανε ό,τι ήταν δυνατό, για να σώσει την κατάσταση και τον εαυτό της, και ομολόγησε πως «δεν ήταν όλα τέλεια, αλλά ήταν καλύτερα από πέρυσι». Η κυβέρνηση τόνισε πως πρώτη προτεραιότητα στους σχεδιασμούς της ήταν η προάσπιση της ανθρώπινης ζωής, μετά η προστασία της ιδιωτικής και δημόσιας περιουσίας και τέλος η σωτηρία των δασών. Αν έτσι έχουν τα πράγματα, πρέπει όλοι να ομολογήσουμε πως τα πράγματα πήγαν «καλά», γιατί μπορεί να χάθηκαν περιουσίες και να καταστράφηκαν χιλιάδες στρέμματα δασών, αλλά δεν αναφέρθηκε απώλεια ανθρώπινης ζωής.

Από την άλλη πλευρά η αντιπολίτευση, μείζων και ελάσσων, προσπάθησε πάλι να απαξιώσει τα έργο της κυβέρνησης και να ελαχιστοποιήσει την προσφορά της στην αντιμετώπιση των κινδύνων, τονίζοντας το τι θα έκανε η ίδια, αν ήταν στη θέση της κυβέρνησης, προβάλλοντας την προσφορά των οργάνων της στις διάφορες περιοχές και υπογραμμίζοντας τη σημασία που έχει στο συγκεκριμένο θέμα η πρόληψη. Κατά πάγια τακτική μίλησε για την ανάγκη αγοράς περισσότερων πτητικών πυροσβεστικών μέσων και διορισμό πυροσβεστών κ.λπ. Και επειδή πολλές φορές και πολλοί έχουν υποβάλει την ερώτηση πού θα βρεθούν τα απαραίτητα χρήματα , αυτή απαντά πως θα βρεθούν από τον περιορισμό των αμυντικών μας δαπανών! «Πρέπει να το ρισκάρουμε», λένε! Με λίγα λόγια, αυτοί προτείνουν να αφήσουμε ανοχύρωτη τη χώρα απέναντι στις ομολογημένες ορέξεις του γείτονά μας Ερντογάν!

Το πρόβλημα, όμως, βρίσκεται κάπου αλλού. Όποτε προκύπτει κάποιο πρόβλημα, η αντιπολίτευση προτείνει κάτι ανάλογο. Υπάρχει θέμα στην Παιδεία; Η πρόταση είναι να χτιστούν σχολικές μονάδες και να διοριστούν καθηγητές! Υπάρχει πρόβλημα στην υγεία; Η πρόταση είναι να χτιστούν νοσοκομεία και να προσληφθούν υγειονομικοί και γιατροί! Όχι πως δεν πρέπει να γίνουν και αυτά, αλλά η πολιτική είναι, όπως λένε, « η τέχνη του εφικτού», όχι «του επιθυμητού». Θα έλεγα μάλιστα πως όποιος ικανοποιεί τις επιθυμίες των πολιτών με διάφορα κόλπα, με δανεικά χρήματα, για παράδειγμα, μπορεί βραχυπρόθεσμα να τους ωφελήσει, αλλά είναι σίγουρο πως μακροπρόθεσμα θα τους βλάψει. Με λίγα λόγια, θα οδηγήσει σε εκφυλισμό την ίδια τη δημοκρατία. Η αντιπολίτευση, λοιπόν, καθώς βρίσκεται «έξω από τον χορό μπορεί να λέει πολλά τραγούδια», αλλά αργά ή γρήγορα θα εκτεθεί και η ίδια απέναντι στον λαό που υποτίθεται πως υπηρετεί. Πρέπει, λοιπόν, να είναι πιο προσεκτική και πιο φειδωλή στις προτάσεις που κάνει και τις υποσχέσεις που δίνει.

Βέβαια, δεν είναι δυνατό να υπάρξει αποτελεσματική πρόληψη, εάν δεν γνωρίζουμε τους ενδεχόμενους δράστες του εγκλήματος. Και εδώ είναι που τα πράγματα περιπλέκονται, γιατί αυτοί μπορεί να είναι πολλοί και να έχουν πολυποίκιλα κίνητρα. Μπορεί να καίνε, για παράδειγμα, τα δάση μας άτομα πυρομανή, σύγχρονοι Νέρωνες, άτομα που από παθολογικά αίτια αρέσκονται να βλέπουν τις φλόγες να «καταπίνουν» τα σπίτια και τα δέντρα των συνανθρώπων τους. Μπορεί να είναι άτομα που κινούνται από το στενό οικονομικό τους συμφέρον και καίνε μια δασώδη περιοχή που τους ανήκει, με την ελπίδα πως αυτή θα αποχαρακτηριστεί και θα μπορέσουν να την εκμεταλλευτούν και να την πουλήσουν ως οικόπεδα. Μπορεί να είναι άτομα αντικοινωνικά, αποτυχημένοι της ζωής που θεωρούν την κοινωνία και την πολιτεία υπεύθυνη για την κατάντια τους , που θέλουν να την εκδικηθούν και γι’ αυτό την καταστρέφουν. Μπορεί να είναι «πράκτορες», όπως λένε, άλλων χωρών που δεν συμπαθούν τη χώρα μας, που θέλουν να την βλάψουν και γι’ αυτό την καταστρέφουν. Μπορεί να είναι άτομα όχι κακά, αλλά ανεύθυνα και απρόσεκτα που από αμέλεια βάζουν φωτιά στα δάση. Μπορεί και άλλα πολλά……

Δεν μπορώ να πιστέψω, όπως λένε μερικοί, πως μπορεί οι εμπρηστές να προέρχονται και από τους εχθρούς απλώς της κυβέρνησης, από τους κομματικούς της αντιπάλους που θέλουν να της δημιουργήσουν δύσκολες καταστάσεις και προβλήματα, για να την απαξιώσουν και να δείξουν την ανικανότητά της! Εκείνο, όμως, που θεωρώ σίγουρο είναι πως κάποιοι φανατικοί χαίρονται, τρίβουν τα χέρια τους από όλα όσα συμβαίνουν, γιατί τους δίνουν τη δυνατότητα να επιτεθούν εναντίον της κυβέρνησης με ψηφοθηρικούς σκοπούς! Εξίσου σίγουρο θεωρώ το ενδεχόμενο κάποιοι από τους εμπρηστές να συμμετέχουν στην προσπάθεια της κατάσβεσης της πυρκαγιάς που οι ίδιοι σκόπιμα έχουν ανάψει και να θρηνούν επάνω στα ερείπια που οι ίδιοι έχουν προκαλέσει, σαν εκείνο τον σύζυγο που, αφού σκότωσε τη γυναίκα του, πήγε στην κηδεία της, έχυνε μαύρα δάκρυα και συμμετείχε στην προσπάθεια της αστυνομίας να ανακαλύψει τον δολοφόνο! Γιατί, δυστυχώς, η υποκρισία σε αυτό τον τόπο περισσεύει!

Το ζήτημα είναι ότι κανείς δεν μιλά για την ευθύνη των θυμάτων σε όλη αυτή τη διαδικασία. Όλοι, όμως, κινούμενοι από μια κακώς εννοούμενη φιλανθρωπική διάθεση και αλληλεγγύη ζητούν από το κράτος να τους αποζημιώσει πλήρως κ.λπ. Πολλοί, λοιπόν, από αυτούς έχτισαν τα «σπιτάκια» τους παράνομα και με αυθαίρετο τρόπο κοντά σε πεύκα ή μέσα στα πεύκα, τα επιδεικνύουν στους άλλους και περηφανεύονται γι’ αυτό. Δε φτάνει που δεν καθαρίζουν τον περιβάλλοντα χώρο, αλλά ζητούν κάποιοι από αυτούς από το κράτος να κόψει τα πεύκα που είναι κοντά στα σπίτια τους και αποτελούν απειλή γι’ αυτά! Και η πολιτεία για ευνόητους λόγους ικανοποιεί το αίτημά τους αυτό, ιδιαίτερα αν ο αιτούμενος συμβαίνει να ανήκει στα ανώτερα κοινωνικά στρώματα. Και δεν είναι μόνο αυτό, αλλά το ίδιο το κράτος, παραβιάζοντας τους σχετικούς νόμους, νομιμοποιεί τα «αυθαίρετα», τους παρέχει ρεύμα και νερό και ό,τι άλλο απολαμβάνουν οι νομοταγείς πολίτες. Και όταν συμβεί το μοιραίο, τότε όλοι αυτοί ζητούν από το κράτος, στην ουσία από εμένα που δεν τόλμησα ποτέ να παρανομήσω, να πληρώσω τα «σπασμένα» της παρανομίας των άλλων. Κάθε σωστή δημοκρατική πολιτεία θα γκρέμιζε όλα τα αυθαίρετα ή, αν αυτό φαίνεται κάπως σκληρό- η δημοκρατία πρέπει να είναι σκληρή, όταν πρέπει- θα ανάγκαζε όλους αυτούς να ασφαλίσουν τα σπίτια τους και, αν αυτά πάθουν κάτι, να περιοριστούν στη νόμιμη ασφάλεια. Ως πότε οι νομοταγείς πολίτες θα πληρώνουν τους παράνομους, τους θρασείς και τους απείθαρχους;