Η απειλή της κλιματικής κρίσης, και ίσως κατ’ ευφημισμόν «αλλαγής», είναι πλέον σίγουρο ότι δεν είναι ο μοναδικός επικείμενος όλεθρος του γαλάζιου πλανήτη. 

Το πρόβλημά μας περισσότερο από κάθε προγενέστερη εποχή είναι σήμερα ολιστικό και πολυπαραγοντικό. 

Είναι συνδυασμός δράσεων που σχετίζονται με την απρονοησία, την ακηδία και την αλαζονεία του ανθρώπου. 

Καταρχάς, και προς δόξαν της ολισθαίνουσας κατανάλωσης, υπάρχει σπατάλη ενεργειακών πόρων, τη στιγμή που δεν έχουμε ακόμα πετύχει ένα κάποιο   επίπεδο ανακυκλώσιμων πηγών. 

Χρησιμοποιούμε ηλεκτρική ενέργεια ακόμα και για να δούμε τα όνειρά μας (!) και  για να πάρουμε από το περίπτερο τσιγάρα ... 

Πλείστα όσα παιδικά παιχνίδια απαιτούν ξηρές μπαταρίες για να λειτουργήσουν. Απαράδεκτο. Υπάρχουν και εξυπνότεροι τρόποι που ακονίζουν και το μυαλό και την επιδεξιότητά μας. Ίσως είναι η ώρα να δώσουμε πλάκα και μολύβι στα μικρά παιδιά, να τα μάθουμε πάλι πώς να στροβιλίζουν τη σβούρα με το σπαγκάκι, πώς να φκιάχνουν μόνα τους μια καλαμένια τσαμπούνα ή πώς να ψαλιδίζουν φτερά σε ένα τσίγκινο καπάκι και να φκιάχνουν ένα μύλο που τον γυρίζει ο ακούραστος αέρας. 

Γίνεται εκτεταμένη σπατάλη φαγητού στις ανεπτυγμένες χώρες, παρά τις δυσοίωνες προβλέψεις ότι επίκειται παγκόσμια σιτοδεία. 

Οι μερίδες που προσφέρονται στα καταστήματα, προφανώς εκ του ανταγωνισμού, είναι τεράστιες για τον μέσο άνθρωπο και οδηγούν στην παχυσαρκία και τον διαβήτη. 

Υπάρχει σταθερή η απαίτησή μας να καταναλώνουμε στο καθημερινό μας σιτηρέσιο προϊόντα θερμοκηπίου (ευτελούς αξίας), αλλά και όλα τα πάλαι ποτέ «εδώδιμα και αποικιακά» όλου του κόσμου. 

Πάει πια ο καιρός που περιμέναμε με λαχτάρα να «καλοσκαιρίσουμε» (περιστρέφοντας το χέρι με το φρούτο γύρω από το κεφάλι μας) τους «πρωτολάτες», τα πρώτα εποχικά μας φρούτα, το ξινόμηλο, τη νερένια (κοντούλα), το μούσμουλο. 

Γίνεται σπατάλη του νερού σε όλα τα είδη του και σε όλα τα επίπεδα, ακόμα και μαζική από εγκαταστάσεις και υποδομές χωρίς να νοιάζεται κανένας. 

Συνεχίζει να γίνεται αλόγιστη σπατάλη χάρτου παρά τις ηλεκτρονικές επαγγελίες. 

Κάποτε γράφαμε σε ταλαιπωρημένα παλίμψηστα όλη τη σοφία του κόσμου. 

Σήμερα στο πολύτιμο χαρτί γράφουμε σαχλαμάρες και το πετάμε στα σκουπίδια. 

Διαθέτει πλέον όλος ο ανεπτυγμένος κόσμος τεράστιες γκαρνταρόμπες, ελληνιστί ιματιοθήκες, με ρούχα αλλά και παπούτσια που φορέθηκαν άντε μία φορά ή που δεν θα φορεθούν ποτέ. 

Δεν μπορούμε ακόμα να αντιμετωπίσουμε ορθολογικά την ανακύκλωση των σκουπιδιών μας και των ρύπων, μια ενέργεια που θα επιτρέψει στο περιβάλλον να ανασάνει και να εξοικονομήσει ενεργειακούς πόρους. 

Να προσθέσουμε και το ότι έχει πλέον γενικευθεί η σκληρή πλαστική και η εξ αλουμινίου συσκευασία για όλα τα ποτά και τα υγρά. Κατά τα άλλα, οι «βρυχηθμοί» για τα καλαμάκια και τις πλαστικές σακούλες μας έλειπαν! ... 

Σε όλα τα παραπάνω αρνητικά θα πρέπει πρωτίστως να συνυπολογισθεί και η πληθυσμιακή έκρηξη του πλανήτη και μάλιστα ανισοκατανεμημένη από χώρες φτωχές και χώρες με θρησκευτική αρτηριοσκλήρωση, γεγονός που θα πυροδοτήσει με μαθηματική ακρίβεια προβλήματα  και επισιτισμού και διεθνών συγκρούσεων. 

Με όλα αυτά, ο εξωγήινος που θα έρθει και θα καταστρέψει το ανθρώπινο είδος και μαζί και όλον τον πλανήτη, δεν θα κατάγεται από κανένα άλλο ουράνιο και υπεραστρικό σώμα. 

Τον περιμένουμε απ’ έξω, αλλά αυτός είναι μέσα μας!....