Αγάπησα έναν James Bond! Σε όλες τις γυναίκες αρέσουν οι σκληροί άντρες! Οι licensed to kill! Ειδικά, αν σκοτώνουν ωραία! Μην προσπαθείτε να καταλάβετε, αν δεν είστε γυναίκα! Αγάπησα τον James Bond της γενιάς μου! Αφόρητα! Ήταν το 2005, όταν στη μέση της ταινίας απέρριπτε αυτήν που θα γινόταν ως το τέλος της η μεγάλη του αγάπη: «Είμαι έξυπνη;» τον ρωτά εκείνη, για να καταλάβει γιατί δεν είναι ο τύπος του. «Είσαι ανύπαντρη» την αποστομώνει. Είναι ο ίδιος άντρας που φτάνει ως τη ρωσική στέπα, για να πάρει εκδίκηση για τον θάνατό της. Από τον άντρα που εκείνη αγάπησε και την πρόδωσε. Υπάρχουν γυναίκες που πισωγυρίζουν ακόμη και αυτόν τον James Bond! Η γλυκιά εκδίκηση της ματαιοδοξίας; Μπορεί!

Αγάπησα έναν άντρα που δεν είναι ο τύπος μου: είναι μεσαίου αναστήματος και ξανθός, ελαττώματα θανάσιμα για τις δικές μου φερορμόνες. Δεν είναι σκούρος, δεν είναι μαυροτσούκαλο, δεν είναι δίμετρος έστω! Ταξιδεύει από την Αβάνα, στο Μεξικό και από τη Σιγκαπούρη στην Αφρική, όπως αλλάζω τις στάσεις του μετρό! Ερωτεύεται παράφορα στη Βενετία! Πού αλλού μπορεί να ζήσει έναν παράφορο έρωτα ένας αληθινός μύστης του έρωτα;

Τον ερωτεύτηκα με μεγαλύτερο πάθος στο Skyfall! Δεν ήμουν η μόνη! Η ταινία στάθηκε από τις πιο αποδοτικές σε εισιτήρια στην ιστορία του παγκόσμιου κινηματογράφου. Ο Ντάνιελ Γκρεγκ να διαλύει το πατρικό του, έναν ερειπωμένο πύργο στην καρδιά της Σκωτίας, για να απαλλαγεί από τον μεγάλο του εχθρό (μαγικός ο Χαβιέ Μπαρδέμ στον ρόλο). Ο Ντάνιελ Γκρεγκ να κυνηγά άλλον κακό στα γραφικά σοκάκια της Κωνσταντινούπολης! Ο Ντάνιελ Γκρεγκ τύφλα στο αλκοόλ σε μια υπέροχη παραλία! Ποιος είπε ότι τα καλά παιδιά είναι και ερωτεύσιμα; Στο κάτω - κάτω δεν μπορείς να τα έχεις όλα: και ερωτεύσιμος και κοινωνικά αποδεκτός. Είναι πλεονεξία…. Όταν τα «καλά» παιδιά κυνηγούν το ελληνικό όνειρο (χρήμα, καριέρα, πετυχημένος γάμος) τα «κακά» παιδιά τους κερδίζουν στα σημεία. Έχουν σύμμαχό τους τη γοητεία και τον αισθησιασμό! Προσόντα που δεν μπαίνουν σε διατίμηση ούτε απαριθμούνται γραφειοκρατικά.. Είναι κι αυτή η διαπίστωση…. «μια σταγόνα παρηγοριάς»! Άσε που σπάνια, για να μην πω ποτέ τα καλά παιδιά καταφέρνουν να χαρίσουν σε μια γυναίκα την ευτυχία! Τόσες νευρωτικές βλέπουμε να κυκλοφορούν!

Αγάπησα πιο πολύ από κάθε άλλη φορά τον James Bond του no time to die. Ίσως γιατί ήξερα ότι δε θα υπάρξει επόμενη ταινία για τον ξανθό, γυμνασμένο, άγριο Ντάνιελ, με τα ανοιχτόχρωμα φρύδια! Ταινία του είδους εννοώ. Παρακολούθησα δύο φορές μέχρι σήμερα την τελευταία ταινία, ρέκβιεμ σε έναν μεγάλο έρωτα με έναν ήρωα της μεγάλης οθόνης! Για χάρη του κρεμάστηκα από μεγάλα ύψη, έτρεξα με ιλιγγιώδεις ταχύτητες, ήπια βότκες μαρτίνι, με φέτες λεμόνι, χτυπημένες στο μπλέντερ, βούτηξα σε απύθμενα βάθη, αναδύθηκα, πόνεσα, χάρηκα, συγκινήθηκα και όταν ήρθε η ώρα μια γλυκιά νοσταλγία με γύρισε πίσω στο 2005 στις πρώτες σκηνές από το Casino Royal! Οι ίδιες νοσταλγικές νότες με ταξίδεψαν με ενδιάμεσους σταθμούς τις άλλες ταινίες ως το 2021, μέτρησα τα χρόνια, αποθησαύρισα εμπειρίες, κοίταξα μια τελευταία φορά στα μάτια τον γοητευτικό πράκτορα, που τα τελευταία δεκαέξι χρόνια έγινε πιο ανθρώπινος, περισσότερο τρωτός, παραμένοντας εξίσου σκληρός και για πάντα γοητευτικός….. Ύστερα τα φώτα άναψαν, ο ήρωας χάθηκε από την οθόνη, η μουσική σταμάτησε! Κοίταξα γύρω μου! Δεκάδες άντρες παρακολουθούσαν το έργο: πόσοι είχαν τη στόφα ενός μοιραίου άντρα! Πόσο επικίνδυνα μοιραίος δικαιούται να είναι κάποιος για να είναι ακαταμάχητα ερωτεύσιμος; Ρέκβιεμ στα κακά παιδιά η ταινία, ελεγεία στην αβάσταχτη γοητεία του αρσενικού που ξεχειλίζει αδρεναλίνη ή απλώς ύμνος στη μαγεία της ερωτικής έλξης;

«Και τώρα τι πού θα βρούμε έναν James Bond; Να σε κρατά δίπλα του και να μετράς τις στιγμές, να τον συναντάς ύστερα από χρόνια και να ανατριχιάζεις;» ρωτά φίλη. «Σε dvd» απαντώ.