Ωχ! Ωχ! Ωχ! Πώς να κάνουμε τώρα; Άντε να μιλήσω σε πρώτο πρόσωπο, να μη σας βάλω στο πρόβλημά μου. Τι να κάνω τώρα; Νιώθω το κακό να έρχεται και έχω ψιλό-π...πανικοβληθεί. Επειδή το νιώθω και δεν το βλέπω ακόμη. Μόλις το δω… τρέμω και μόνο στην ιδέα. Πώς είναι όταν ζεις το τρακάρισμα που δεν μπορείς να αποφύγεις; Όχι αυτό. Εκείνη τη στιγμή κάτι προσπαθείς να κάνεις, έστω και ασυναίσθητα.

Πιο πριν. Όταν ζεις με το φόβο ενός πιθανού τρακαρίσματος. Ή όταν κάνεις μπάνιο στη θάλασσα με το σωσίβιο «παπάκι» περασμένο στο λαιμό και την μπουκάλα οξυγόνου στο βρακί, για την περίπτωση που ίσως πάθεις κράμπα ή οποιαδήποτε άλλη αδιαθεσία! Ή πάλι, όπως όταν γεμίζεις τα ντουλάπια του σπιτιού με όλων των ειδών τα φάρμακα, ικανά να θεραπεύσουν πάσα νόσο και πάσα μαλακία.
Έτσι νιώθω. Υποχόνδριος; Ξέρω κι εγώ; Μπορεί. Πάντως μόλις άκουσα την είδηση πως θα αναβαθμιστεί η συμμετοχή τού ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση, με πιο ενεργό τρόπο και με τα δυνατά του στελέχη… ίδρωσα!

Ξυπνήσανε μέσα μου τα φαντάσματα του παρελθόντος. Ένα για την ακρίβεια! Και δεν ξέρω πώς να το απωθήσω. Σκόρδα και μαντζούνια δεν το τρομάζουν…

Ας κρατήσω τα προσχήματα και να μη μιλήσω για τα όρνια και τις ύαινες, που μυρίζουν το ψοφίμι από τα χιλιόμετρα. Να πω για τη γάτα, που όταν αποφασίσεις να την ταΐσεις, την βρίσκεις να σε περιμένει πάνω από το πιατάκι της. Έχει διαβάσει τη σκέψη σου πριν την κάνεις…

Γυρίζει, σκέφτηκα. Επιστρέφει στον τόπο του εγκλήματος. Θα βρεθεί και πάλι μπροστά μας ως μπάστακας, ο Νο 1 πωλητής, ο άνθρωπος των ειδικών αποστολών, ο «δολοφόνος με το αγγελικό πρόσωπο». Τώρα θα ΡΙΚΣΣΥ τους τωρινούς του συντρόφους και θα τρέξει πίσω στο μαντρί. Υπουργικός θώκος είναι αυτός, δεν είναι αστεία…

Μακάρι να βγω ψεύτης, αλλά αν βγω αληθινός, να το ξέρετε πως το μαγκάλι θα είναι πταίσμα. Χολέρα, ελονοσία, φυματίωση, τέτανος, λύσσα και όλα τα είδη των «ξεχασμένων ασθενειών» θα μας δώσουν τη χαριστική βολή!

Δε μου φτάνει που απέναντι στους ευτραφείς, ηλιοκαμμένους, μουστακαλήδες κυρίους από το Κατάρ, στέλνουμε ως υπεύθυνο για τις διαπραγματεύσεις τον… Μηταράκη…

Αυτούς μόλις τους δεις, σε πιάνει μια διάθεση να τους τα δώσεις όλα. Πιο Ελληνικό; Πάρτε και το Γερμανικό και το Βουλγάρικο και το Αλβανικό!!! Μια στιγμή να βγάλω να σας δώσω και τις κάλτσες μου…

Και εμείς με τον … Μηταράκη…
Δε μου φτάνει που όλα τα κάνουμε μισά και κακορίζικα, προσπαθώντας δήθεν να φτάσουμε στην πηγή του κακού και να επανιδρύσουμε το μικροσύμπαν μας, βάζοντας για παράδειγμα τους δημοσίους υπαλλήλους σε κινητικότητα, αλά gangnam style ή Harlem shake, χωρίς να πειράξουμε όμως αυτούς που διόριζαν σωρηδόν τον κόσμο. Πώς το λέγανε εκείνο το διάταγμα; Κόλλησε το μυαλό μου…

Δε μου φτάνει που στη Χαλκιδική έχουμε μάχες κανονικές. Που ο «τσεκουράτος», αντί να συνομιλεί με τον κόσμο στην Καβάλα, έβαλε τις πυτζαμούλες του και κλειδώθηκε στο δωμάτιο του ξενοδοχείου.

Δε μου φτάνει που κάθε μέρα έχω να αντιμετωπίσω τις εφτά πληγές του Φαραώ, θα ζήσω και με το φόβο της επιστροφής του φαντάσματος;

Ωχ! Ωχ! Ωχ! Και είναι ακριβά των παιδιών τα… διαβατήρια…