Η ενασχόληση με τα πολιτικά ζητήματα, σου παρέχει μια γνώση ανεκτίμητη μόνο όμως όταν χρησιμοποιηθεί για ευρύτερη πληροφόρηση και συνειδητοποίηση τού πού πάνε τα πράγματα με σκοπό την αλλαγή τους. Καλό είναι λοιπόν να υπάρχει όσο το δυνατόν μεγαλύτερη ενημέρωση και ειδικά για ζητήματα που ξεφεύγουν της προσοχής της επίσημης ενημέρωσης από ΜΜΕ και δελτία Τύπου. Και αυτή η ενημέρωση θα πρέπει να καταλήγει στο ερώτημα: Αυτό θέλουμε τελικά ως πολιτική εκπροσώπηση; Αυτούς τους πολιτικούς θέλουμε;

Ας πάμε στο προκείμενο. Και ας δούμε συγκεκριμένα παραδείγματα από το πρόσφατο Δημοτικό Συμβούλιο.

Παράδειγμα πρώτο: Ο πρώην υπουργός και νυν βουλευτής της αξιωματικής αντιπολίτευσης, δηλώνει την αντίθεσή του στην πρόταση για την αναθεώρηση του «Καλλικράτη», ανάμεσα σε άλλα, και στο γεγονός ότι αυξάνονται οι αρμοδιότητες του γενικού γραμματέα του Δήμου, ο οποίος δεν θα είναι πρόσωπο της εμπιστοσύνης του δημάρχου αλλά πρόσωπο που θα οριστεί από ένα μητρώο ατόμων με ειδικά προσόντα. Κοντά στον βουλευτή και ο πρόεδρος της τοπικής ΝΔ. Και αναρωτιέμαι: Δεν γνωρίζουν ότι αυτό ψηφίστηκε στο μνημόνιο του 2015 και πρέπει να εφαρμοστεί; Δεν το διάβασαν πριν το ψηφίσει ο πρώτος και ενημερώσει ο δεύτερος τα μέλη του κόμματος του;

Παράδειγμα δεύτερο: Ο δήμαρχος, σε ερώτηση μου αν συμφωνεί με την πρόταση Πατούλη, οι δήμοι να γίνουν οι φοροεισπράκτορες του ΕΝΦΙΑ, ως απάντηση στο πρόβλημα των κυβερνήσεων που δεν αποδίδουν τα χρήματα που χρωστούν στους δήμους (θα το δείτε ως «οικονομική ανεξαρτησία των ΟΤΑ»), απάντησε «Ναι»! Δηλαδή θέλει να υποβιβαστεί ο (επόμενος) δήμαρχος στον τοπικό τελώνη, ξεχνώντας ότι η τοπική αυτοδιοίκηση έχει έναν χαρακτήρα δημόσιο και κοινωνικό και όχι μια λειτουργία (έχεις λεφτά για ΕΝΦΙΑ, τότε μόνο θα σου φτιάξω το δρόμο και θα σου μαζέψω τα σκουπίδια).

Παράδειγμα τρίτο: Ήταν εκπληκτικό ότι υπήρχε ένα σημείο απόλυτης συμφωνίας του εκπροσώπου του ΣΥΡΙΖΑ και του βουλευτή της ΝΔ. «Μην πείτε νούμερο δήμων που θέλετε ως Δημοτικό Συμβούλιο, αφήστε εν λευκώ την κυβέρνηση να αποφασίσει», είπαν και οι δύο. Και ενώ πριν είχαν διαφωνήσει για την απλή αναλογική, αναγκαίο κομμάτι μιας δημοκρατίας, αυτή, καταλαβαίνω, φτάνει μέχρι την μη αμφισβήτηση της κυβερνητικής αυθεντίας.

Αν καταλαβαίνω κάτι είναι ότι με τους παραπάνω συναδέλφους, που δεν έχω καμιά προσωπική αντιπαλότητα, με χωρίζει πολιτική άβυσσος. Και αυτή οφείλουμε να την αναδεικνύουμε συνέχεια, γιατί δεν είναι όλοι ίδιοι. Ας έχουμε λοιπόν κοντά μας πάντα την φλόγα της πραγματικής ενημέρωσης να μας φωτίζει και (συχνά πυκνά) να καίει και αυτούς που απλώς επιθυμούν άλλα να λένε και άλλα να αποφασίζουν να κάνουν.