Όσα συμβαίνουν στον ΣΥΡΙΖΑ αυτή την εποχή μοιάζουν με παραμύθι! Ήταν κάποτε ένα κόμμα, ένα «κομματάκι», που εκπροσωπούσε το 3% του ελληνικού λαού, αλλά είχε κάποιες αρχές και αξίες και παρ’ όλες τις υπερβολές του είχε την αξιοπρέπειά του. Όμως οι αστοχίες των άλλων κομμάτων, η κακή διακυβέρνηση του τόπου από αυτά, τα σκάνδαλα που έρχονταν στο φως κ.λπ. συντέλεσαν, ώστε το «κομματάκι» αυτό να γίνει «κόμμα» και να καταφέρει, πράγμα που ούτε ο πιο αισιόδοξος δεν το περίμενε, να πάρει την εξουσία στα χέρια του το 2015 και να κυβερνήσει τον τόπο σε μια, ομολογουμένως, από τις πιο δύσκολες περιόδους της νεότερης πολιτικής ιστορίας της χώρας μας. Επειδή, όμως, στις εκλογές δεν πέτυχε αυτοδυναμία, αναγκάστηκε να συνεργαστεί με το κόμμα των Ανεξάρτητων Ελλήνων (ΑΝΕΛ) που εκπροσωπούσε έναν ακροδεξιό χώρο. Κανένας δεν μπορεί να ξεχάσει τους εναγκαλισμούς και τους χαριεντισμούς ανάμεσα στον κ. Τσίπρα και τον κ. Καμμένο τη μέρα της νίκης πάνω στη σκηνή! Αλλά το σουρεαλιστικό στην όλη υπόθεση είναι ότι οι Έλληνες, ένας βαθιά θρησκευόμενος χριστιανικός Ορθόδοξος λαός, εμπιστεύτηκε την τύχη του σε ανθρώπους που ανενδοίαστα δήλωναν πως είναι άθρησκοι και άθεοι! Αλλά βλέπετε μπροστά στην εξουσία και τα κάλλη της υποχωρούν οι αξίες και οι αρχές, τα ιδανικά και τα σύμβολα!

Η κυβέρνηση αυτή έβγαλε βέβαια τη χώρα μας από τα λεγόμενα Μνημόνια, που σημειωτέον και η ίδια είχε ψηφίσει, αλλά με μεγάλο κόστος. Οι λεγόμενοι «δανειστές» της επέβαλαν να κάνει πράγματα που ήταν ασύμβατα με τις αρχές και τις αξίες που πρέσβευε και υποστήριζε με αποτέλεσμα να χάσει και το παραμικρό ίχνος αξιοπιστίας που της είχε μείνει. Αντί να δει το δίλημμα μπροστά στο οποίο είχε βρεθεί, δηλαδή ή να παραιτηθεί ή να παραβεί τις αρχές και τις αξίες του κόμματος από το οποίο προερχόταν, με ηθικό και αξιοπρεπή τρόπο, προτίμησε για τη δήθεν σωτηρία της πατρίδας να υποκύψει στους εκβιασμούς και τις πιέσεις και να δει το κομματικό συμφέρον! Έτσι έφυγε το 2019 καταψηφισμένη από τον ελληνικό λαό, αφήνοντας πίσω της μια πολιτική με αρνητικό πρόσημο: υπέγραψε την αμφιλεγόμενη συμφωνία των Πρεσπών, περιέκοψε τους μισθούς και τις συντάξεις σε απαράδεκτο βαθμό, μετέτρεψε αυθαίρετα το ΟΧΙ ενός δημοψηφίσματος που προκήρυξε σε ΝΑΙ , υποθήκευσε για ενενήντα εννιά χρόνια τη δημόσια περιουσία, αλλά, το πιο σημαντικό, κλόνισε τις αξίες που στήριξαν στο ένδοξο ελληνικό παρελθόν την πατρίδα μας. Όλα αυτά είχαν ως αποτέλεσμα οι πιο πολλοί γνήσιοι Συριζαίοι, όπως και η Πρόεδρος της Βουλής, να εγκαταλείψουν νωρίς το κόμμα και να απομακρυνθούν από την πολιτική ή να ακολουθήσουν τον δικό τους δρόμο. Έτσι ο ΣΥΡΙΖΑ έχασε την πραγματική του ταυτότητα και μετατράπηκε σε καταφύγιο των υπολειμμάτων των ΑΝΕΛ και των πάσης φύσεως απογοητευμένων οπαδών, τυχοδιωκτών και καιροσκόπων του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ! Αποτέλεσμα αυτού ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ να ηττηθεί από τη ΝΔ στις εκλογές του 2019 με διαφορά 8 μονάδων.

Δεν ήταν όμως μόνο αυτό. Ο λαός λέει «μωραίνει Κύριος ον βούλεται απολέσαι». Αυτό έγινε και στην περίπτωση του ΣΥΡΙΖΑ. Το «πάθος» δεν τους έγινε «μάθος» και εξακολούθησαν την ίδια αποτυχημένη αντιπολιτευτική τακτική. Πίστεψαν πως με αφορισμούς, όπως ο Μητσοτάκης είναι επικίνδυνος και άχρηστος, ήρθε να καταστρέψει τη χώρα, τίποτε δεν κάνει σωστά, και γι’ αυτό πρέπει αλλά και είναι σίγουρο πως θα φύγει και άλλα παρόμοια, θα νικήσουν στις επόμενες εκλογές. Και ήρθε η «πανωλεθρία» του κόμματος στις εκλογές του 2023! Ο ΣΥΡΙΖΑ έπεσε στο 17, 83 % και έβγαλε 47 βουλευτές, ενώ ο «άχρηστος» Μητσοτάκης απέκτησε ευρεία αυτοδυναμία με ποσοστό 40, 56 % και 158 βουλευτές! Το αποτέλεσμα των εκλογών προκάλεσε σεισμό στο κόμμα. Ο κ. Τσίπρας, ενεργώντας τίμια, παραιτήθηκε από Πρόεδρός του και έτσι το κόμμα έμεινε ακέφαλο και η κυβέρνηση χωρίς ουσιαστική αντιπολίτευση!.

Και από εδώ αρχίζουν τα δύσκολα και τα περίεργα. Τα αρμόδια όργανα του ΣΥΡΙΖΑ έκαναν τις προβλεπόμενες από το Καταστατικό του κόμματος ενέργειες και προκήρυξαν εκλογές για την κάλυψη του κενού που δημιουργούσε η παραίτηση του κ. Τσίπρα. Το θέμα ήταν πολύ σημαντικό και αφορούσε όλους τους Έλληνες και τη δημοκρατία, γιατί η αξιωματική αντιπολίτευση ήταν ακέφαλη. Υποβλήθηκαν σε πρώτη φάση τέσσερις υποψηφιότητες, της κ. Αχτσιόγλου, του κ. Τσακαλώτου, του κ. Ν. Παππά και του κ. Στ. Τζουμάκα. Έτσι, άρχισε μια προεκλογική περίοδος και ένας προεκλογικός αγώνας που διεξαγόταν ομαλά και με κόσμιο τρόπο, ενώ είχε αρχίσει να εκδηλώνεται και μια προτίμηση στο πρόσωπο της κ. Αχτσιόγλου που θεωρούνταν φαβορί.

Ενώ όλα κυλούσαν ομαλά, 20-25 μέρες πριν τις εκλογές, παρουσιάστηκε μια νέα υποψηφιότητα, του κ. Στέφανου Κασσελάκη! Η υποψηφιότητα αυτή έπεσε σαν «κεραυνός εν αιθρία»! Κανείς δεν ήξερε ποιος είναι ο νέος διεκδικητής της αρχηγίας του κόμματος και από πού έρχεται. Πολύ περισσότερο δεν ήξεραν πού πηγαίνει! Είπαν πως τον στέλνουν οι Αμερικάνοι και η CIA με σκοπό να διαλύσει την επικίνδυνη αριστερά. Μετά είπαν πως τον υποκίνησε ο κ. Τσίπρας που τον είχε βάλει και σε μη εκλόγιμη και αδιάφορη θέση στο ψηφοδέλτιο της Επικρατείας. Ήθελε, λέει, να τιμωρήσει κάποιους, υποψήφιους προφανώς, που υπέσκαπταν τη θέση του, όταν ήταν στην εξουσία! Σιγά σιγά ο κ. Κασσελάκης άρχισε να ξεδιπλώνει τα χαρίσματά του και τα προσόντα του και να μεταστρέφει τον κόσμο προς το μέρος του. Ο κ. Κασσελάκης είναι πράγματι ένας νέος ευειδής και ευπαρουσίαστος, γυμνασμένος, έξυπνος και αυτοδημιούργητος, κατά δήλωσή του, αρκούντως επικοινωνιακός, μορφωμένος κ.λπ. κ.λπ. Διαθέτει δηλαδή όλα εκείνα τα προσόντα που απαιτούνται, για να διαπρέψει κανείς στην πολιτική που σε μεγάλο βαθμό έχει καταντήσει «πασαρέλα»! Οι συνυποψήφιοί του αλλά και οι οπαδοί του ΣΥΡΙΖΑ τον δέχτηκαν στην αρχή με αμηχανία που σιγά σιγά μετατράπηκε σε καχυποψία και φόβο πως υπάρχει κίνδυνος ένας ξένος και άγνωστος στους πολλούς να αλώσει τον χώρο τους! Και ο φόβος αυτός άρχισε να δημιουργεί διάφορες αντιπαλότητες και συγκαλυμμένες αμοιβαίες επιθέσεις. Ένας «ακήρυχτος πόλεμος» μεταξύ των αντίπαλων ομάδων είχε ήδη ξεσπάσει με άγνωστα αποτελέσματα. (συνεχίζεται).