- Είδες χτες ψηφοφορία.

- Όχι.

- Ιστορική ψηφοφορία.

- Πέρασε!

- Δεν θα πέρναγε; Όλα τα μεγάλα κόμματα υπέρ ήταν.

- Καλά κάνανε!

- Χε, χε!

- Τι;

- Τα δικά μας τα παιδιά;

- Παιδιά;

- Οι βουλευτές μας, ντε!

- Ε;

- Κανένας δεν το ψήφισε!

- Πώς και;

- Δύο όχι ένας απών!

- Ότι δεν θα το χρειαστεί κανένας ψηφοφόρους τους! Είμαστε το νησί των στρέιτ- άσχετο που κυνηγάμε τον λεσβιακό τουρισμό! Ακόμα και με ανιστόρητες ανακρίβειες….

- Τι ψάχνεις;

- Το χαίρομαι όμως!

- Γιατί;

- Κάθε δύσκολη απόφαση που ανοίγει νέους δρόμους και δεν είναι εύκολη , κάθε απόφαση που παραχωρεί δικαιώματα τη χαίρομαι ειλικρινά και την απολαμβάνω.

- Δεν έχεις άδικο!

- Γίναμε η 37^η χώρα που επιτρέπει πλέον γάμους ομοφύλων και η πρώτη ορθόδοξη- αυτό κι αν είναι είδηση!

- Σου φαίνονται εύκολα όλα αυτά;

- Εύκολα δεν είναι. Αλλά είμαστε μία ακόμη κοινωνία που έχει ομόφυλα ζευγάρια. Άρα πρέπει να μην τα αγνοούμε.

- Σε περίμενα πιο συντηρητική!

- Κι εγώ φοβόμουν ότι θα ήμουν αλλά ύστερα σκέφτηκα ότι οι άνθρωποι πρέπει να είναι ευτυχισμένοι και κυρίως ότι εξυπακούεται πως οι άνθρωποι πρέπει να απολαμβάνουν δικαιώματα που τους αναλογούν.

- Εγώ θυμάμαι λίγο από το «Μεγάλο μας Τσίρκο». Αν θέλουμε να μην έχουν, πρέπει να επιτρέψουμε να έχουν. Εξάλλου όσα δεν έχουν είναι όσα αφήσαμε να έχουν!

- Δεν με αφορά πως θα το χειριστούν οι ενδιαφερόμενοι, δεν θα κάνω και σταυροφορία, χαίρομαι όμως που ανάμεσα μας υπάρχει ισότητα. Κάθε φορά που το θέμα γυρίζει στα δικαιώματα, θυμάμαι το μήνυμα που έστειλε κάποτε μία κιτς κυρία σε έναν γνωστό μου, στο οποίο μεταξύ άλλων αναρωτιόταν αν την αγαπούσε καθόλου ή καθόλου!

- Τι ήθελε να πει ο ποιητής;

- Φαντάζομαι αναρωτιόταν αν την αγαπούσε ολοκληρωτικά ή αν την αρνιόταν παντελώς. Και αν στον έρωτα τέτοια συνθήκη μονοσήμαντη είναι κατανοητή, όχι υπαρκτή βέβαια, στα ανθρώπινα δικαιώματα τέτοιοι μανιχαϊσμοί είναι παντελώς απαράδεκτοι.

- Είναι αποδεκτοί στον έρωτα;

- Σε γενικές γραμμές, ούτε, αλλά η κυρία τότε ήταν νέα, αφελής εικάζω, αισιόδοξη και ονειροπόλα!

- Τα ζευγάρια όμως έχουν ανάγκες να κατοχυρώσουν, ώστε να μπορούν να συμπαραστέκονται ο ένας στον άλλον στην εντατική, να διατηρεί ο ένας την κοινή περιουσία αν ο άλλος φύγει, να διεκδικεί ο ένας τη σύνταξη του άλλου. Δεν είμαι υπέρ του γάμου γενικότερα, όταν όμως υπάρχει και κάνει τα πρόσωπα ευτυχισμένα, τότε πρέπει να υπάρχουν και δικλείδες που να σέβονται τα αυτονόητα και να διασφαλίζουν τους ανθρώπους από τον συντηρητισμό μιας κοινωνίας που θα οδηγήσει στο νεκροτομείο τον στρέιτ εξάδερφο του εκλιπόντος να αναγνωρίσει το πτώμα και να προϊσταται στην κηδεία, ενώ όσο ζούσε τον κορόιδευε και τον χλεύαζε για τις ερωτικές του επιλογές.

- Είναι ο ίδιος άνθρωπος που θα πετούσε στον δρόμο το έτερο ήμισυ του εξαδέρφου με βαρείς χαρακτηρισμούς, χωρίς να συμμεριστεί το πένθος και τον πόνο του, για να διεκδικήσει ως κοντινότερος συγγενής το τριάρι που από κοινού ξεπλήρωναν. Λεβεντιές και κατάντιες μιας ακραία συντηρητικής κοινωνίας, που προσκυνά το ανύπαρκτο και επιδεικτικά αγνοεί το συγκεκριμένο και το υπαρκτό.

- Γενικά υποστηρίζω όλους τους ανθρώπους που χρειάζεται ή που χρειάστηκε να πολεμήσουν, για να διεκδικήσουν το αυτονόητο: να είναι μαζί με όποιον επιθυμούν, να εργάζονται στο επάγγελμα που προτιμούν, να ζουν εκεί που διάλεξαν, να ορίζουν τον εαυτό τους, σύμφωνα με αυτό που πιστεύουν ότι είναι! Στην εποχή μας, αν είναι δυνατόν, δικαιούμαστε να αυτοπροσδιοριζόμαστε.

- Τα ομόφυλα ζευγάρια είναι ένα βήμα κόντρα σε έναν κακώς νοούμενο καθωσπρεπισμό που έχει γεμίσει την κοινωνία από δυστυχισμένους «καθωσπρέπει» νευρωτικούς.

- Οι άνθρωποι πρέπει να ζουν, όπως θέλουν.

- Κανόνας!

- Η πολιτεία επιβάλλεται να τους βοηθά.

- ……… Θα δείξει!

-