Ήρθε στη Λέσβο πριν από έξι χρόνια και από την πρώτη χρονιά ασχολήθηκε με το θέατρο, σε διάφορες μορφές του. Μέλος της θεατρικής ομάδας των «Αστέγων» Μυτιλήνης από το 2008, ο Κώστας Τσουγκράνης, καθηγητής Πληροφορικής στο 2^ο Γυμνάσιο Μυτιλήνης, συν-σκηνοθέτησε φέτος με την Αγγελική Γεωργαντά την παράσταση «Υπάρχει και Φιλότιμο», που παρουσιάστηκε πριν από δύο εβδομάδες με επιτυχία στο Δημοτικό Θέατρο Μυτιλήνης. Σήμερα μας μιλάει για τις υπόλοιπες δουλειές που έχει κάνει στο νησί, τόσο με τους «Αστέγους», όσο και με άλλες ομάδες, και για το ενδιαφέρον του για το θέατρο και τη σκηνοθεσία. 

Κύριε Τσουγκράνη, τι σας έφερε στη Λέσβο;
«Ήρθα στο νησί το 2007, ως καθηγητής Πληροφορικής στο 2^ο Γυμνάσιο Μυτιλήνης. Την ίδια χρονιά άρχισα να ασχολούμαι με το θέατρο, αρχικά κάνοντας σωματικό θέατρο για μία χρονιά, με την Αλίκη Δουρμάζερ. Εξάλλου, στη Θεσσαλονίκη ήμουν στη θεατρική ομάδα “Μορφές”, με την οποία κάναμε πρόβες στο θεατράκι τής ΧΑΝΘ (Χριστιανική Αδελφότητα Νέων Θεσσαλονίκης) για ένα χρόνο.»

«Παίζοντας» με τους «Αστέγους»

Στους «Αστέγους» πότε μπήκατε και τι σας «κράτησε» στην ομάδα;
«Μπήκα στην ομάδα νωρίς το 2008 και ξεκινήσαμε το έργο “Η Ζωή”, του Τάκη Χατζηαναγνώστου, σε σκηνοθεσία Αγγελικής Γεωργαντά. Είχα το ρόλο του Κώστα Κοσμά, που επέστρεψε στη χώρα μετά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Εδώ ήταν πολύ ενδιαφέρον και όμορφο περιβάλλον, είχα μια γνωριμία με ανθρώπους που με έκαναν να νιώσω πολύ ζεστά και είχαμε μια πολύ όμορφη ομάδα ανθρώπων. Όσο πλησίαζαν οι μέρες της παράστασης, είχα μια προσμονή κι ένα άγχος, αλλά με μια αίσθηση ευθύνης. Πάντα υπάρχει αυτό στα πρώτα δύο έργα. Όσο το γιατί επέλεξα τους “Αστέγους”; Λίγο η τύχη, λίγο η ατμόσφαιρα που είδα εκεί… Το ότι πήγα εκεί, λίγο τυχαίο, αλλά η ομάδα με κράτησε.»

Σε ποια άλλα έργα συμμετείχατε;
«Στον “Παπουτσωμένο Γάτο”, πάλι με τους “Αστέγους”, ήμουν ο μπάτλερ του βασιλιά. Ακολούθησε η “Μικρή μας Πόλη”, που την παίξαμε στο Μουσείο Τεριάντ, ενώ τη χρονιά εκείνη είχε πάει και στο Φεστιβάλ στη Λέρο.»

Μιλήστε μας για την τελευταία σας παράσταση, το «Υπάρχει και Φιλότιμο», την οποία συν-σκηνοθετήσατε με την Αγγελική Γεωργαντά.

«Με κάλεσε η Αγγελική Γεωργαντά να πάω, και για να πω την αλήθεια, το είδα σαν πρόκληση. Μιλάμε για μια ομάδα με απαιτήσεις, με ανθρώπους που έχουν εμπειρία, μια ομάδα που κατά τη γνώμη μου έχει κάνει δουλειές πολύ υψηλού επιπέδου. Για εμένα ήταν και λίγο μαθητεία όλο αυτό, το να μπορώ να αναλάβω εξ ολοκλήρου κάτι. Το βράδυ μετά την πρεμιέρα, ένιωσα πάρα πολύ όμορφα, ήταν κάτι που μου άρεσε πάρα πολύ, τόσο στο επίπεδο του αποτελέσματος, αλλά και της ενέργειας που είχαν τα παιδιά. Με “πήρε” από μια άλλη μεριά, ήμουν λίγο απ’ έξω και ξαφνικά με “αγκάλιασε”.»

Συμμετοχή σε άλλες ομάδες

Ωστόσο, έχετε συμμετάσχει και σε άλλες θεατρικές ομάδες του νησιού. Πριν ενάμιση χρόνο, για παράδειγμα, ανεβάσατε μια θεατρική παράσταση με τους μαθητές σας.
«Ναι. Μια χρονιά πριν, το περασμένο καλοκαίρι, είχαμε κάνει ένα έργο με τα παιδιά του Σχολείου. Ήταν η παράσταση “Το Κουκούλι”, την οποία δουλέψαμε πειραματικά. Είχαμε γράψει το κείμενο όλοι μαζί, η μουσική επιλογή και η σκηνοθεσία επίσης ήταν κάτι κοινό. Ήταν κάτι σα θεατρικό εργαστήρι. Τα παιδιά έκαναν και τη θεατρική απόδοση των κειμένων και το ευχαριστήθηκαν πολύ. Έχω φωτογραφίες από τις πρόβες που είναι σκασμένα στα γέλια, ήταν κάτι πολύ σημαντικό για τα ίδια. Και το καλό ήταν ότι κάναμε πρόβες και απλώς τα συνθέσαμε στο τέλος της χρονιάς, οπότε η παράσταση δεν ήταν αυτοσκοπός και γι’ αυτό δεν είχαμε και άγχος.»

Και για την ομάδα «Το Βαρύ Πεπόνι»;
«Το 2012 δημιουργήσαμε την ομάδα “To Βαρύ Πεπόνι”, που πρωτοεμφανίστηκε με το έργο “Η Αμερική δεν υπάρχει”, πριν από δύο χρόνια στο θέατρο του ΦΟΜ. Έγιναν δύο παραστάσεις, μία πρόπερσι το καλοκαίρι και μία πέρυσι. Στην ομάδα, εκτός από εμένα συμμετείχαν ο Ιάσονας Ψαράκης, ο Νίκος Λίβας, η Μαρία Κουτρώνα που σκηνοθέτησε το έργο, ενώ εγώ βοηθούσα στην εμψύχωση της ομάδας. Ήταν επίσης η Χριστίνα (για εμάς Ζωγραφιά), η Νατάσσα Χατζή, η Βίκυ Χατζηγιαννάκη και η Αλίκη Μήτσου. Το ίδιο το έργο ήταν βασισμένο σε ένα έργο τού Πέτερ Μπίξελ, ένα σουρρεαλιστικό διήγημα, που εμείς το πιάσαμε σε μια διάσταση ύπαρξης και ανυπαρξίας, το είδαμε με χιούμορ και φαντασία, μας είχε αρέσει πολύ και το δουλέψαμε κάνοντας τη θεατρικοποίησή του. Νομίζω άρεσε και στον κόσμο, και ακούσαμε πολύ θετικά σχόλια και από κόσμο του θεάτρου.»

Συν-σκηνοθετήσατε και το «Όνειρο Καλοκαιρινής Νύχτας» την περασμένη άνοιξη, με τον Παγγεραγωγικό Σύλλογο Γέρας.
«Τον περασμένο Απρίλιο ανεβάσαμε τη συγκεκριμένη παράσταση με το Φάνη Τάκο στο Πολύκεντρο της Γέρας, οπότε και διαμορφώσαμε το χώρο σε θεατρική σκηνή, με τον Παγγεραγωτικό Σύλλογο Γέρας. Ήταν η πρώτη εξωσχολική σκηνοθετική μου δουλειά και είχα πλέον πιο ενεργό ρόλο. Ξεκινήσαμε κάνοντας τη συγκρότηση της ομάδας, με κατοίκους της Γέρας, μέλη του Συλλόγου. Ο Παγγεραγωτικός δεν είχε θεατρική ομάδα και μου είπε ο πρόεδρός του, ο Κώστας ο Ζορμπάς, μήπως αναλάβω τη συγκρότηση της ομάδας. Προέκυψε στη συνέχεια και ο Φάνης, που ασχολείται μεν με κεραμική, αλλά έχει τελειώσει Σκηνογραφία στο Εθνικό Θέατρο κι ασχολείται με το χώρο, και είναι πολύ καλός. Κάναμε τη σκηνοθεσία και τελευταία πήρα κι ένα ρόλο, έπαιξα τον Όμπερον, το Βασιλιά των Ξωτικών. Η παράσταση είχε παιχτεί τρία ή τέσσερα Σαββατοκύριακα συνεχόμενα στο χώρο του Παγγεραγωτικού, και είχε πάει πολύ καλά, με πολύ κόσμο και αποδοχή. Κι έμειναν και άνθρωποι στην ομάδα, οι περισσότεροι από τους οποίους είχαν πρωτοεμφανιστεί. Φέτος η ομάδα είναι ανενεργή, ίσως πάω να ξανανοίξω το στούντιο από το Μάρτιο, ίσως μετά το έργο να ανοίξει κι ένα στούντιο για ανθρώπους που θέλουν να έρθουν στην ομάδα, να δουλέψουμε πάλι λίγο τα της θεατρικής προετοιμασίας. Ίσως γίνει και λίγο μετά το καλοκαίρι αν δεν προλάβουμε μέχρι τον Ιούνιο.» 

Επόμενα σχέδια

Τι κάνουν οι «Άστεγοι» αυτήν τη στιγμή;
«Τώρα έχει ξεκινήσει ο Κλεομένης ο Τζαννέτος το “12 Angry Men”, αν και είναι ακόμη σε πολύ πρώιμο στάδιο. Το έργο είναι γνωστό από την κινηματογραφική μεταφορά του “Οι 12 ένορκοι”, του Σίντνεϋ Λιούμεν, ενώ έχει κάνει μια πολύ όμορφη δουλειά και ο Νικίτα Μιχάλχωφ. Παράλληλα, η Υπατία Κλαδούχα ετοιμάζει τη θεατρική μεταφορά τού “Για όλα φταίει το γκαζόν”.»

Εσείς προσωπικά τι θα κάνετε;
«Προς το παρόν εγώ δε σκέφτομαι κάτι, αφού ήταν μια πολύ φουλ δουλειά η τελευταία, αλλά κάποια στιγμή θα ήθελα να ψάξω κάποιο έργο να το ανεβάσω. Αυτό θα έρθει εν καιρώ… είτε με τους “Αστέγους”, είτε εκτός της ομάδας.»