Εις απόδειξη του ότι σήμερα υπάρχει κράτος.

Που δεν υπήρχε όταν ξυλοκοπούσε άγρια τη γυναίκα του και ατιμώρητα κρεμούσε το ανήλικο παιδί του από την ταράτσα τού σιλό στο εργοστάσιο του Καλαμάρη.

Που δεν υπήρχε όταν ατιμώρητα περιέλουζε τον εαυτό του και το ίδιο παιδί με πετρέλαιο, απειλώντας να βάλει φωτιά και να πυρποληθούν.

Που δεν υπήρχε όταν ατιμώρητα καταλάμβανε και έκλεινε δρόμους.

Που δεν υπήρχε όταν εισέβαλε και προπηλάκισε ατιμώρητα υπαλλήλους διαφόρων υπηρεσιών.

Που δεν υπήρχε όταν ατιμώρητα κατέστρεφε δημόσια περιουσία που του είχε παραχωρηθεί από το Δήμο Μυτιλήνης. Λες και η στέγασή του ήταν η μοναδική ανάγκη που υπήρχε και για την οποία ο Δήμος έπρεπε να παρέμβει.

Που δεν υπήρχε στις πολλές φορές που εισέβαλε στα γραφεία απειλώντας θεούς και δαίμονες και ζητώντας χρήματα για να φύγει.

Που δεν υπήρχε και ακόμα δεν υπάρχει όταν μετατρέπει εισόδους καταστημάτων και δημόσιους χώρους σε αποχωρητήρια.

Υπάρχει νομοθεσία. Που πρέπει να κρίνει το γνωστό σε όλους Βασίλη για το ότι χθες γδύθηκε και στάθηκε με το εσώρουχό του μπροστά στο Δημαρχείο διεκδικώντας ένας Θεός ξέρει ποιο επίδομα έχει, λέει, λαμβάνειν…

Ας λειτουργήσει ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ η Δικαιοσύνη. Επιτέλους, ας υπάρξει κράτος.

Αν κριθεί ότι είναι υγιής, ας τηρηθούν οι νόμοι. Αν κριθεί ασθενής, κάθε λογής ασθενής, ας τηρηθούν και σε αυτή την περίπτωση οι νόμοι που διέπουν σχετικές παθήσεις.

Η ξευτίλα, όμως, κάθε έννοιας κράτους και δικαίου πρέπει να εκλείψει από τη μυτιληνιά προκυμαία.

Αποδεδειγμένα ευαίσθητη σε τέτοια θέματα, κ. Εισαγγελέα, ο λόγος σε εσάς…