Ξεχάστηκε - ευτυχώς σύντομα - το απαξιωτικό δημοσίευμα του περιοδικού «Focus» κατά της Ελλάδας, με το προσβλητικό και άσεμνο εξώφυλλο. Η Αφροδίτη της Μήλου, σύμβολο της αρχαίας ελληνικής τελειότητας και του κάλλους, παραποιημένη με τη βοήθεια ψηφιακής επεξεργασίας, τυλιγμένη με την ελληνική σημαία να χειρονομεί με προτεταμένο το μεσαίο δάχτυλο. Οπωσδήποτε μας θλίβει το γεγονός και δε θα μπορούσε να είναι διαφορετικά, όταν η πολιτισμική μας ταυτότητα, δανεισμένη στους λαούς του κόσμου, μέσα από τις διάφορες μορφές της, γίνεται το σκοινί της αγχόνης τού «σήμερα». Δυστυχώς φτάσαμε να βλέπουμε πως δοκιμάζεται ένας πολιτισμός έτσι τόσο βάναυσα.
Όλο αυτό μας εξόργισε, μας ενόχλησε και κατόρθωσε να μας παρασύρει, με την αιώνια υπερβολή που μας χαρακτηρίζει, ξεσηκώνοντας θυελλώδεις αντιδράσεις, θυμό και αγανάκτηση. Για εκτόνωση επιστρατεύσαμε, όπως πάντα κάνουμε, τον εθνικό μας συναισθηματισμό «κατασκευάζοντας», μέσα σε μια γενική κρίση υστερίας, εχθρούς του ελληνισμού. Είναι μια κακή μας συνήθεια να ανακαλύπτουμε κάθε τρεις και λίγο βαρβάρους που θέλουν να μας βλάψουν. Θα πρέπει κάποτε, επιτέλους, να μάθουμε πως δε φταίνε τόσο οι ξένοι που μας απαξιώνουν, όσο εμείς που τους δίνουμε απλόχερα - και κάθε λίγο - το δικαίωμα να το κάνουν.
Ωστόσο, πριν καν προλάβει να κατεβάσει το δάχτυλό της η Αφροδίτη μας, έφτασε ο απεσταλμένος των Βρυξελλών, ο κύριος Όλι Ρεν, να μας φορέσει καπέλο μια σειρά από νέα σκληρά μέτρα. Και δεν παρέλειψε να μας παρηγορήσει, ο καλός ο άνθρωπος, ευχόμενος: «καλό κουράγιο»! Έτσι ακριβώς, στα ελληνικά! Για να το εμπεδώσουμε. Ο κύβος ερρίφθη! Η 3η Μαρτίου θα μείνει στην ιστορία ως η αποφράδα μέρα που οι Έλληνες έγιναν ακόμη πιο φτωχοί… Τα «εκτάκτου ανάγκης» μέτρα οπωσδήποτε στραγγαλίζουν την ελληνική κοινωνία. Η κυβέρνηση, παρ’ όλο το «υψηλό πολιτικό κόστος», βρίσκεται - επόμενο ήταν - αντιμέτωπη με την έντονη λαϊκή δυσαρέσκεια. Έφτασε δηλαδή, η πιο φαρμακερή λυπητερή, που καλούνται και πάλι να την πληρώσουν εκείνοι που ποτέ δεν είδαν τις «καλύτερες μέρες» των υποσχέσεων!
Τα θύματα, οι συνήθεις ύποπτοι· οι οικογενειάρχες, οι μισθωτοί οι συνταξιούχοι… ο λαός… που για πολλοστή φορά καλείται να βάλει πλάτη, πληρώνοντας τα λάθη αυτών που έσπειραν ανέμους και τώρα θερίζουν θύελλες. Αυτών που άνοιξαν την «κερκόπορτα» της χώρας στα ξένα οικονομικά συμφέροντα και στην επιδρομή των αγορών. Οι αυτουργοί, εκείνοι που έκλεψαν και θα συνεχίσουν, πιθανότατα, να κλέβουν, θα μείνουν, για ακόμη μια φορά, απυρόβλητοι στο περιθώριο.
Έρχονται μέρες κρίσιμες για τη χώρα μας, για τις τύχες των ανθρώπων της, του μέλλοντός της, των νέων της… Ο Θεός να βάλει το χέρι του, γιατί τούτα, τα χωρίς έλεος, νέα μέτρα μάς οδηγούν «στο μακρύ και επώδυνο ταξίδι στο τούνελ του μέλλοντός μας». Η κοινωνία μας, η τόσο ταλαιπωρημένη, θα πρέπει να έχει το λόγο. Θα πρέπει να κάνει τη δυσαρέσκεια και την οργή της, αισιοδοξία. Να μετατρέψει το θυμό σε πείσμα. Να πιστέψει ότι μπορεί και πρέπει αυτή η κατάσταση να ανατραπεί.