Η Ιαπωνία είναι μία χώρα με πλούσια μυθολογία. Ένας πολύ γνωστός γιαπωνέζικος μύθος προσπαθεί να εξηγήσει το φαινόμενο του σεισμού. Σύμφωνα με αυτόν, λοιπόν, υπάρχει ένα τεράστιο γατόψαρο που ονομάζεται namazu, το οποίο βρίσκεται ξαπλωμένο στο βυθό της θάλασσας, με τα νησιά της Ιαπωνίας να βρίσκονται πάνω στη ράχη του. Ο ημίθεος Daimyojin, ο οποίος προστατεύει την Ιαπωνία από τους σεισμούς, βαστάει ένα βαρύ βράχο πάνω από το κεφάλι του γατόψαρου, έτσι ώστε να το εμποδίζει να κινηθεί. Κάθε φορά που ο Daimyojin αφήνει το καθήκον του για ένα λεπτό ή αφαιρείται, το namazu κινείται και η γη από πάνω του τρέμει.
Αν λάβουμε υπόψη μας το μύθο, λοιπόν, πριν από λίγες μέρες ο ημίθεος της ιαπωνικής μυθολογίας άφησε για λίγο το πόστο του και η χώρα κουνήθηκε για τα καλά. Και μετά το σεισμό, δημιουργήθηκε ένα ντόμινο εξελίξεων. Οι ειδήσεις γέμισαν εικόνες από το τσουνάμι που έπληξε πολλά νησιά της Χώρας του Ανατέλλοντος Ηλίου. Είδαμε με τα μάτια μας ολόκληρες πόλεις να βουλιάζουν κάτω από τα κύματα. Και ως αποκορύφωμα όλων αυτών ήρθε η έκρηξη στο εργοστάσιο της Φουκουσίμα για να ταρακουνήσει όχι μόνο την Ιαπωνία, αλλά ολόκληρο τον πλανήτη.
Ξαφνικά, η οικονομική κρίση και όλα τα άλλα «σημαντικά» ζητήματα πέρασαν σε δεύτερη μοίρα και άρχισε ξανά η συζήτηση για το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζει η ανθρωπότητα, το οποίο δεν είναι άλλο από το φαινόμενο της οικολογικής καταστροφής. Σε λίγο καιρό κλείνει ένας χρόνος από τη διαρροή πετρελαίου στον κόλπο του Μεξικού. Αυτό σε συνδυασμό με την απειλή της ραδιενέργειας καθιστά αναγκαίο το διάλογο, τη λήψη μέτρων για να μπορέσει να περιοριστεί η καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος, καθώς και την ανάληψη πρωτοβουλιών για την προστασία του, στο βαθμό βέβαια που κάτι τέτοιο είναι πλέον εφικτό.

Και αντί για κάτι τέτοιο, ακούμε χώρες, ευρωπαϊκές και μη, να δηλώνουν ευθαρσώς ότι θα συνεχίσουν κανονικά το πυρηνικό τους πρόγραμμα, αδιαφορώντας για τις επιπτώσεις που μπορεί να έχει αυτή τους η επιμονή στις μελλοντικές γενιές. Κυβερνήσεις που αρνούνται να συνειδητοποιήσουν την κατάσταση και επιλέγουν πλέον να υποθηκεύσουν όχι το μέλλον των παιδιών τους, αλλά το δικό τους, αφού οι εξελίξεις τρέχουν πιο γρήγορα απ’ ό,τι μπορούμε εμείς να φανταστούμε.
Οι εκρήξεις στο εργοστάσιο της Ιαπωνίας, τόσες χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά, κρούουν τον κώδωνα για όλους μας. Ξέρω ότι προτάσεις λύσης υπό τη μορφή φράσεων όπως «περιβαλλοντική συνείδηση» και «προσωπική ευθύνη απέναντι στο περιβαλλοντικό ζήτημα» ακούγονται τετριμμένες και χιλιοειπωμένες. Ξέρω ότι το οικολογικό πρόβλημα αποτελεί το φτωχό αδελφό στην ατζέντα των σημαντικών θεμάτων της κάθε κυβέρνησης, ειδικά τώρα σε εμάς που μεσουρανεί η κρίση…
Αναρωτιέμαι, όμως, τι θα συμβεί όταν ο ημίθεος αποφασίσει να ξεκουραστεί για λίγο και το γατόψαρο αλλάξει πλευρό στη θάλασσα της Μεσογείου, όταν πια η Τουρκία θα έχει κατασκευάσει τα εργοστάσια πυρηνικής ενέργειας στην περιοχή του Ακουγιού. Για να μην αναφερθώ στο εργοστάσιο του Κοζλοντούι, που ακόμα δουλεύει αν και «αρχαίο».
Βάστα, Daimyojin. Βάστα…

(Το κείμενο είναι αφιερωμένο στους 50 ήρωες Γιαπωνέζους της Φουκουσίμα που θυσιάζουν συνειδητά τη ζωή τους εκθέτοντάς τη σε τεράστιες ποσότητες ραδιενέργειας για να σωθεί ο πλανήτης. Στους πραγματικούς σύγχρονους ημίθεους.)